Kendime verdiğim bir söz vardır; asla oğlumu babasız bırakmayacağım. Zira babam hiç bir zaman olması gerektiği yerde olmadı. Bu yüzden kafamda bir baba modeli bile yoktu. Büyük konuşmuş olmalıyım ki eşimle boşandık, ama ben güçlü bir özgüvenle çocuğumada, ayrıldığım eşimede sahip çıktım. Her ne kadar eşimle boşanmış olsakda gerek yaşanmışlıklarımızın hatıraları, gerek olgunlaşmış karakter yapılarımız, gerekse ortak servetimiz olan oğlumuz bizi birbirimizi kırmadan, incitmeden boşanmaya ve oğlumuza sahip çıkmaya konuşlandırdı. Velayet için bile birbirimize bakmıştık o gün. Oğlum çoğunlukla bende ve annesi istediği zamanlarda gelip görebiliyor. Ben oğluma babalık yapabilmenin keyfini çıkarıyor ve işimden arta kalan tüm zamanlarımda onunla ilgileniyorum. Evlenmeyide düşünmediğim için bu hep böyle devam edecek. Kendime söz verdim. Sözümü tutacağım.
Babalık yürek ister...