6-16 yaş arası çocuk eğitiminde 10 taktik

6-16 yaş arası çocuk eğitiminde 10 taktik
6-16 yaş arası çocuk eğitimiyle ilgili 25 kitabı bestseller olan, öğretmenlerin kitabını okumadan mesleğe girmediği eğitimci Penny Tassoni. İlkokul öğretmeni olarak başladığı meslek hayatında 23 yıldır birçok ülkede çocuk üzerine eğitim veriyor, öğretmenleri eğitiyor. İngiltere'de haftada 50 okulu ziyaret ederek danışmanlık yapıyor. İşte 3 kitabı Çince'ye de çevrilen Tassoni'den ailelere mesajlar:
1. Çocuklara en iyi vereceğiniz şey zaman: Bilhassa yeni nesil aileler çocuğa bir sürü alışveriş yapıp pahalı şeyler alıyorlar ama çocukların bunlara ihtiyacı yok. Ana-babanın çocuğa gülümsemesi, birlikte zaman geçirmesi yeterli. Özellikle babaların oğullarına mutlaka zaman ayırmaları şart.
2. Sevgi ve ilgiden sonra en önemli ihtiyaç yeterli uyku: Çünkü çocuk uykudayken zekâsıyla ilgili çok çok önemli gelişmeler oluyor. Yorgun çocuk hiçbir zaman konsantre olamaz ve birçok şeyi hatırlayamaz. 5-6 yaşlarında çocuk kesinlikle 10-12 saat uyumalı. Ergenlikte de uyku büyük ihtiyaç. Ergenlerin en az 9-10 saat uyumaları gerekli. Yani 5 yaş sonrası 16 yaşa kadar en az 9-10 saat uyumalılar. Çocuğun gözlerinin altı çukurlaşmışsa, mızırdanıyorsa, davranışlarında problem varsa o zaman bilin ki; çocuk uykusuz. Hastayken yatağınıza gelmesinde mesele yok. Onun dışında çocuk ana-babanın yatağına gitmemeli.
3. Çocuk kaç yaşında olursa olsun kukla çok işe yarıyor: Özellikle anneler "Yapma, etme!" demektense kuklayı ellerine taksın ve konuştursunlar. Çocuk yemek yemiyorsa anne "Biraz daha ye!" demek yerine eline kuklayı takıp "Bu yemeği hiç denedin mi?" desin, daha çok işe yarar.
4. Çocuklar herşeyi yapabilirler: Çocuklarım 4 yaşında kendi başlarına kek yapabiliyordu. Ben 8 yaşındayken bütün elbisemi kendim kestim, dikiş makinesiyle diktim. Bizler
ana-baba ve öğretmenler çoğunlukla çocuklann kendilerine yeteceklerini, problemlerini çözeceklerini düşünmeden onların yerine herşeyi yaparız.
5. Çocuğa her istediğini vermeyin: Bunun sonucunda çocukta saygı kalmaz. Aile çocuğa bütün parasını, zamanını, ilgisini veriyor; ona odaklanıyor. Çocuk için çok rahatsızlık veri¬ci bir durum. O zaman çocuk asla kendini çocuk gibi hissedemez, yaşayamaz, yetişkin gibi hareket etmeye çalışır. Uzun vâdede bu çocuklar ailelerden hoşlanmamaya, onları sevmemeye başlarlar. Durum evden uzaklaşmaya kadar uzanır. Aslında birçok aile bunu yapıyor, herşeyini veriyor ve çocuktan beklentileri korkunç derecede yüksek.
6. Çocuğa küçük yaşta görevler verilmeli: Alışverişe gidiyorsanız çantanıza onun için de küçük çanta koyun, aldıklarınızdan küçük olanları ona taşıtın. Böylece ailenin parçası olduğunu görür. Ama bütün bu görevleri yerine getirirken hep içten teşekkür edip onu cesaretlendirmeli, yüz ifadenizde memnuniyetinizi göstermelisiniz.
7. Birşey alarak ödüllendirmeyin: Bazen bir sarılma, kucağına çağırma en iyi ödüldür. Çocuğa "Hayır!" denmişse bundan asla vazgeçilmemeli. Doğumdan itibaren dengeli davranılır, yeterince övülürse cezaya gerek kalmaz. Yaptırımlar uygularken de yapılan şeyle ilgili cezalar verilmeli. Belli bir saat TV seyredecekse ve o daha uzun süre seyretmekte ısrarcıysa TV'yi kapatmak yerine ertesi gün seyredeceği süreden kısmak daha iyi olur.
8. Evde gerginlik çocukları çok etkiliyor, dikkat! Asla ana-baba çocuklarına birbiriyle ilgili olumsuz şey söylememeli. O zaman çocuk problemler içinde kendi kendine dolanır, yumak gibi olur. Aynı şekilde anneanne, babaanne de çocuğu seviyorsa bunu yapmalı. Boşanmış çiftler dünyadaki en iyi arkadaş olmak zorunda değil ama çocuklar için profesyonel seviyede iletişimlerini sürdürmeliler.
9. Onu %100 mutlu etmeye çabalamayın: Ben ana-baba olarak çocuğumla arkadaş olmamalıyım. Çocukların kendi arkadaşı, yaşıtları olmalı. Aile onun arkadaşı olamaz. Çünkü çocuğun arkadaşı çok ama ana-babası tek. Çocukla sevgi dolu ilişki kurulabilir, arkadaşça yaklaşılabilir ama
duğunu bilmeli. Aileyle arkadaş olursa onları kendisi gibi hisseder, o zaman bu güveni bulamayabilir.
10. Ona tasarrufu, iktisat etmeyi öğretin: 2 yaşında bir Türk çocuğunu izliyorum. Birlikte kek yapıyoruz. Ayşegül şimdiden kekin anında istenince değil, emek ve zaman harcanarak önüne geldiğini biliyor, bazı şeylerin değerini anlıyor. 15 yaşındaki çocuğun parasını şakır şakır harcamasını istemiyorsak, 5 yaşından itibaren para biriktirmesini öğretmeliyiz. Hergün ona birşey verirseniz özel günlerde ne vereceksiniz? Alışverişe gittiğinizde çocuğunuzun her istediğini alacaksanız arkadaş gibi olunduğunda ,bir süre sonra onda isteme çocuk aradaki hiyerarşiyi unutur. Arkadaşlığı yaşıtlarıyla yaşamalı. Problem halinde arkasındaki güçlü kişinin ana-babası olzevki de kalmaz, istemiş olmak için ister. Çok paranız varsa bile ona daha az verin. Ayrıca çocuk devamlı marka ürünler istiyorsa dikkat edilmesi gerek. Kendine güveni yok ki, toplum içinde bu tür şeylerle güven kazanmaya çalışıyor. Çok fazla marka elbisesi, oyuncağı olmadığı için ağlıyor ve üzülüyorsa dikkat! Sadece çok özel günlerde, doğum günü ve bayramlarda markalı ürün alabilirsiniz. Eğer 20 lira harçlık alıyorsa ve 40 liralık marka elbise alacaksa o zaman aradaki 20 lirayı çaba gösterip kazanarak haketmesi lâzım. Birşeye böyle sahip olunca aldığını oraya buraya atmaz. Kendileri emek harcayınca alınan şeye gözü gibi bakıyorlar.
Babam bana çalışmayı öğretti ama çalışma aşkını öğretmeyi unuttu. Abraham Lincoln AAA

aynen katılıyorum yazılanlara saol meryemcım