| Yazar |
 Konu Arama  Konu Seçenekleri
|
aysegulce 
Kıdemli Üye
Kayıt Tarihi: 21 Eki 2007
Durum: Aktif Değil
Puanlar: 1808
|
 Gönderim Zamanı: 29 Şub 2008 Saat 10:36 |
|
Şiddet, aldatma bunlar çok ama çok kötü durumlar ve bu durumlara katlanmak sözkonusu olamaz bence... Çocuklar küçükken bir şey anlamayabilirler ama büyüyünce herşeyi anlarlar. Annesinin dayak yediğini gören aldatıldığını hisseden bir çocuğun annesine ne kadar saygısı kalır, annesini nasıl örnek alır tartışılır... Yani böyle bir ortamda çocuk yetiştirmek zordur bence...
|
 |
sengul
Pırlanta Üye
Kayıt Tarihi: 11 Kas 2007
Konum: İSTANBUL
Durum: Aktif Değil
Puanlar: 10040
|
Gönderim Zamanı: 01 Mar 2008 Saat 12:19 |
Ben bitiririm, kesinlikle devam ettiremem, çocuk falan gözüm görmez.
bU konuyu en iyi yaşayan bilir.Doğrular kişilere göre değişir, herkesin doğrusu farklı. Kişi aldatmayı, şiddeti kabul ediiyorsa ve böyle mutluysa veya ayrıldığında daha da mutsuz olacaksa o kişi için pek sorun yok demektir.  malesef ülkemizde bu durumda olan çok insan var Allah hiçkimseye böyle birşey yaşatmasın. 
|
|
Kesinlikle çocuğuna “çocuk gibi” davranma.
Bu anneler olarak yaptığımız en büyük kabahat aslında.
Küçük olabilirler ama onlar da birey birey.
|
|
tibelya
Üye
Kayıt Tarihi: 25 Eki 2007
Konum: Denizli
Durum: Aktif Değil
Puanlar: 122
|
Gönderim Zamanı: 04 Mar 2008 Saat 23:12 |
|
bence herkes boşanmak ister, ama ekonomik nedenden dolayı lboşanmayabilir. ben hiç düşünmden boşanırdım. zaten boşanmamak çoçuğa kötülük olur bence, şiddet varsa.
|
|
HaYaL
Altın Üye
Gece Bekçisi
Kayıt Tarihi: 14 Kas 2007
Konum: Denizli
Durum: Aktif Değil
Puanlar: 3414
|
Gönderim Zamanı: 05 Mar 2008 Saat 01:30 |
|
arkadaşlar bu soruya çocuk gözüyle cevap vereceğim ben. çünkü bunu yaşadım. ben 10 kardeşimde henüz 3 yaşındayken annem ve babam ayrı yaşamaya karar verdiler. bir çocuk için kabullenmesi çok zor bir durum kardeşimin akşamları babam gelsin diye haykırışları, anneme bana yeni baba al diye yalvarışları dün gibi aklımda hala. annemide babamıda çok suçlamıştım onları cezalandırmak için derslerime çalışmamıştım zaten o psikolojiyle çalışsam ne olurdu onuda bilmiyorum. sebepleri aldatma yada şiddet değildi görünürde helede çocuk gözüyle hiçbir sorun yoktu bana göre. bir kez olsun tartışmalarına bile şahit olmamıştım. ama mutlu olamadıklarını söylüyorlardı. şimdi düşünüyorumda onlara hak veriyorum bir evde mutluluk yoksa çocuklara verilebilecek birşeyde kalmamıştır zaten. mutsuz bir anne babayla yaşamaktansa anne ve babaların ayrı ayrıda olsa mutlu olmaları çocuklarına daha fazla mutluluk verebilmeleri demektir ama bunu anlamak bir çocuk için hiçte kolay olmuyor. haaa bu arada anem ve babam 12 yıl ayrılıktan sonra tekrar birleştiler. yani ortada aldatma yada şiddet olmayınca uzun zaman sonra bile olsa yoluna girebiliyormuş demekki herşey. fakat bu ikisinden biri varsa saygı yok olmuştur ve saygının bittiği yerde mutluluğun olabileceğine inanmıyorum. başıma bunlardan biri gelse bende hiç düşünmeden bitiririm. çocuğumun yaşayacaklarını çok iyi bilsemde...
|
|
|
|
duygu
Kıdemli Moderatör
Dedektifler Odası Başkanı :)
Kayıt Tarihi: 20 Mar 2007
Konum: İstanbul
Durum: Aktif Değil
Puanlar: 7000
|
Gönderim Zamanı: 05 Mar 2008 Saat 09:38 |
HaYaL konu hakkındaki düşüncelerimi derinden sarstın. 
|
|
HaYaL
Altın Üye
Gece Bekçisi
Kayıt Tarihi: 14 Kas 2007
Konum: Denizli
Durum: Aktif Değil
Puanlar: 3414
|
Gönderim Zamanı: 06 Mar 2008 Saat 01:23 |
 duygu Yazdı:
HaYaL konu hakkındaki düşüncelerimi derinden sarstın. |
canım ben bu yazıya cevap yazdıktan sonra öyle kötü duruma geldimki anlatamam. bütün gece uyuyamadım. o eski günleri tekrar tekrar yaşadım. bir çocuk için daha kötü bir durum yoktur inan (ölüm hariç) uzun uzun düşündüm ve dedimki kendi kendime hani çocuğun senden daha önemliydi, hani senden bile önce o gelirdi. hepimiz yani bütün anneler için bu böyle değilmi. ben onun mutluluğu için bir an bile düşünmeden canımı verebilecekken, canımdan, kendimden vazgeçebilecekken mutluluğumdanda BELKİ vazgeçebilirim diye düşündüm. benim yaşadığım o zorlukları, o acıları yaşamaması için BELKİDE sineye çekebilirim bana yapılan bu saygısızlık ve haksızlığı dedim. tabiki düşünmekle olmuyor, yaşayan bilir herşeyi. ben çocuk olarak yaşadım ve zorluğunu çok iyi biliyorum Rabbim anne olarak yaşatmasın aynı acıları tekrar. Hepimizin yuvalarını korusun hem bizlerin hemde yavrularımızın mutluluğunu bozmasın Allahım.
|
|
|
|
sengul
Pırlanta Üye
Kayıt Tarihi: 11 Kas 2007
Konum: İSTANBUL
Durum: Aktif Değil
Puanlar: 10040
|
Gönderim Zamanı: 06 Mar 2008 Saat 15:55 |
Hayal bende yazını okuduktan verdiğim cevap üzerinde düşünmeye başladım. Yaşayan birinden dinlemek çok farklı. Bizlerle paylaştığın için çok teşekürler...sevgiler...
Yusuf Baran ı ve seni  |
|
Kesinlikle çocuğuna “çocuk gibi” davranma.
Bu anneler olarak yaptığımız en büyük kabahat aslında.
Küçük olabilirler ama onlar da birey birey.
|
|
HaYaL
Altın Üye
Gece Bekçisi
Kayıt Tarihi: 14 Kas 2007
Konum: Denizli
Durum: Aktif Değil
Puanlar: 3414
|
Gönderim Zamanı: 07 Mar 2008 Saat 12:37 |
sengul Yazdı:
Hayal bende yazını okuduktan verdiğim cevap üzerinde düşünmeye başladım. Yaşayan birinden dinlemek çok farklı. Bizlerle paylaştığın için çok teşekürler...sevgiler...
Yusuf Baran ı ve seni |
ben geçen geceye kadar sizlerle aynı fikirdeydim ne olursa olsun bunu kabullenmem hemen ayrılırım diyodum. ama o gece bu yazıya cevap yazdıktan sonra canım oğlumu uyurken seyredip uzun uzun düşündüm. sanırım ben o küçük melek için kendime ait herşeyden vazgeçebilirim diye düşünüyorum. ama dediğim gibi yaşanmadan bilinmez öyle bir durumda verilecek kararın ne olacağı.inşallah Allahım hiçbirzaman bildirmesin hiçbirimize.
bizde seni ve tatlı oğluşunu öptük canım
|
|
|
|
Tweet
BOŞANMA YA DA BOŞANMAMA