çocuğum korkuyor ve kaygılı davranışlar gösteriyor

   Merhaba Özelm Hn,
4aylık olduğundan beri çok sakin huzurlu ve kendi kendine uyuyan bir bebek olan kızım 18 aylık olduğunda adeta evrim geçirdi. Yatağına yatırdığımda odadan çıkacağımı anlayınca çığlık çığlığa ağlıyor. Akşamları mutfağa yada banyoya gitmeme tahammül edemiyor. Bizim olduğumuz yerden başka yere gider oynardı artık yanımızdan ayrılmıyor. Birdenbire korkup "eyvah" diye kucağımıza çıkıyor. O uyuyana kadar yatağının yanında yere uzanıyor uyuduğunda odadan çıkıyorum ama çıkarken mutlaka beni yakalayıp ağlıyor. Bu sistemin yeni uyku alışkanlığı olmasından korkuyorum. (Daha önce uyku rutinini yapıp yatağına yatırıyor ve odadan çıkıyorduk). Aynı şeyi bakıcı teyzesinin de yapması gerekiyor gündüz uykusu için. 
Sorum şu; bütün bunlar doğal bir sürecin belirtileri mi yoksa birşeyleri eksik yada yanlış mı yapıyoruz anne-baba olarak. Bir uzamana danışmalı mı? 

Yazar	Mesaj Konu Arama Konu Seçenekleri Yanıt Yaz Yeni Konu Oluştur Konuyu Yazdır Çeviri Konu
zvarol Üye Profili Özel Mesaj Yolla Üyenin Mesajlarını Bul Arkadaş Listeme Ekle Üye Kayıt Tarihi: 24 May 2007 Konum: Bursa Durum: Aktif Değil Puanlar: 31	Konu: çocuğum korkuyor ve kaygılı davranışlar gösteriyor Gönderim Zamanı: 29 Kas 2008 Saat 09:16
	Merhaba Özelm Hn, 4aylık olduğundan beri çok sakin huzurlu ve kendi kendine uyuyan bir bebek olan kızım 18 aylık olduğunda adeta evrim geçirdi. Yatağına yatırdığımda odadan çıkacağımı anlayınca çığlık çığlığa ağlıyor. Akşamları mutfağa yada banyoya gitmeme tahammül edemiyor. Bizim olduğumuz yerden başka yere gider oynardı artık yanımızdan ayrılmıyor. Birdenbire korkup "eyvah" diye kucağımıza çıkıyor. O uyuyana kadar yatağının yanında yere uzanıyor uyuduğunda odadan çıkıyorum ama çıkarken mutlaka beni yakalayıp ağlıyor. Bu sistemin yeni uyku alışkanlığı olmasından korkuyorum. (Daha önce uyku rutinini yapıp yatağına yatırıyor ve odadan çıkıyorduk). Aynı şeyi bakıcı teyzesinin de yapması gerekiyor gündüz uykusu için. Sorum şu; bütün bunlar doğal bir sürecin belirtileri mi yoksa birşeyleri eksik yada yanlış mı yapıyoruz anne-baba olarak. Bir uzamana danışmalı mı?

özlemmestçioğlu Üye Profili Özel Mesaj Yolla Üyenin Mesajlarını Bul Arkadaş Listeme Ekle Kıdemli Üye Kayıt Tarihi: 10 Eki 2007 Konum: İstanbul Durum: Aktif Değil Puanlar: 1320	Gönderim Zamanı: 01 Ara 2008 Saat 22:46
	büyüdükçe yokluğunuzu daha iyi algılamaya ve kaygılanmaya başlıyor. ayrılık kaygısı bu dönemler başlar doğaldır. uyku düzeni de bu dönemlerde bozulur, çocuk dış dünyayı fark ettikçe uyumak istemez. ancak uyku alışkanlılarını eskisi gibi sürdürmeye çalışmanızda yarar var. önce uyurken sonra da ona söyleyip daha uyumadan çıkın odasından ağladığı zaman bir süre bekleyin çok ağlarsa gidip başını okşayın sarılın. yanına bir oyuncak verin ışığını hafif açık bırakın. rahatlayacaksa hafif bir müzik te çalabilirsiniz
	özlem

zvarol Üye Profili Özel Mesaj Yolla Üyenin Mesajlarını Bul Arkadaş Listeme Ekle Üye Kayıt Tarihi: 24 May 2007 Konum: Bursa Durum: Aktif Değil Puanlar: 31	Gönderim Zamanı: 02 Ara 2008 Saat 08:09
	çok teşekkür ederim. sanırım sezgisel olarak doğru yolu bulmuşum. Odadan çıkarken ağlayacağını farkedince "biraz yanında kalmamı ister misin" diye soruyorum. Başını sallıyor ve hemen yatağına uzanıyor. "biraz yanında kalırım sonra ben de yatağıma gideceğim" diyorum. 10-15dk sonra odadan çıkarken hafif ağlamaya başlıoyr. Kapının dışında biraz kalıp şşşş diyerek sakineştiriyorum. İşe yarıyor. Tabi bunun yanında daha kaliteli zaman geçirmeye çalışıyorum. Korkularında biraz azalma var. Tekrar ilginize teşekkür ederim