çok sinirliyim

şehnazcım lütfen bence sen gayet normal gözüküyorsun çok kilolu diyenler göz doktoruna gözüksün

beria Yazdı: merhaba haydibebek... inan senin durumunda bir çok insan var... senin şu an yaşadığın biraz da hayal kırıklığı...hülya hanımın önerileri kaçınılmaz, ihmal etmemelisin... yıllar önce danışmanlık hizmeti alırken kulağıma küpe olan bir şeyi paylaşayım seninle; BEKLENTİLERİNİ DÜŞÜR... çocuğu yalnız başına büyütebilirsin, kendini buna güdüle...eşini bekleme...'bu nasıl baba!' düşüncesiyle meseleye yaklaşırsan çözüme ulaşamazsın.. şu ana kadar izlediğin yöntemi değiştirmelisin, görüyorsun ki işe yaramıyor... anne olmak, extra bir sorumluluk, anne olunca eş olmaktan, evlat olmaktan, gelin olmaktan, arkadaş olmaktan vazgeçemeyiz... hepsini birlikte götürmek zorundayız... eşler bu dönemde eve gelmek istemiyorlar doğru, çünkü onları beklentileriyle boğacak biri var evde, üstelik bu kişi progesteron hormonunun kendini terketmesiyle (hamilelik sonrası) daha bir acımasız... yani arkadaşım, eşini tekrar kazanmalısın, baştan başlamalısın.... bir yandan anne de olmalısın, senden başka kimse çocuğuna annelik yapamaz... kilolarınıza gelince, emzirme bitince güzel bir diyet başlarsınız, siz hayatınızın en onurlu kilosunu aldınız... tüm meseleleri bu şekilde yoluna koyunca, kafanızda anlamsız kargaşalar, kirlilikler olmaz, hayatı önünüze daha net katmış olursunuz.... unutmadan... BEKLENTİ YOK... sadece siz varmış gibi hayatı omuzlamalı, sizden başka herkesi düşünürcesine de sorumluluk sahibi olmalısınız...ben öyle yaşıyorum, naçizane önerim budur... muhabbetle...

beria söylediklerinin tümüne katılıyorum,çok mantıklı,ne işyapıyorsun bilmiyorum ama psikolojiden iyi anlıyorsun.evet beklentilerimle eşimi boğuyormuşum,kendisi de aynen böyle söyledi geçen gün bana,çık,arkadaşlarınla başka kadınlar ne yapıyrosa onu yap güne git,ev gezmesine git,pazara git dedi,beni boğuyorsun.herşeyi benden bekliyorsun dedi. alışverişe bile benle çıkıyorsun dedi.aslında haklı ama çevremde hiç arkadaşım yok,çocuktan önce bekar arkadaşlarım araya mesafe koydular çocuklu olunca görüşmek istemiyorlar her zaman,okulumuzda da gidip gelebileceğim kadın yok doğru düzgün,öyle samimi olduğum sürekli görüştüğüm biri yok,arkadaş edinemiyorum ben,böyle bir sorunum var,edindiğim arkadaşlarımı da iyi seçememişim ki yalnızım ,nazımın geçtiği arkadaşım yok.benim de yanlışlarım oldu hep eşime endeksli yaşadım bunca yıl,onuon arkadaşları arkadaşım oldu,çaba sarfetmedim arkadaş edinmek için,edindiklerimde eşlerine endeksli yaşayan tipler,eşleri olmadan bir yere gitmiyorlar.

febaa2 Yazdı: beria ya katılmamak elde değil güzel bir söz var esnek davranan kontrolü ele alır biz esnek davrandığımızda kendimizden gitttiğini düşünüyoruz ama aslında daha derinde öyle olmuyor çocuğun çok küçük değil biz kızımla 6 aylıkkken arabasıyla çook dolaşıp yürüyüş yapardık hem bana hemde ona iyi gelirdi kendine güvenip birde iş çıkış saati eşinini okuluna git bir bebğinle biraz yürüyün bir kere kabul etmeesede garip davranabilir ama yılmak yok yine gidersin hanım arkadaşlarıda bir görmüş olur

HANIM ARKADAŞLARININI HEPSİNİ TANIYORUM YALNIZCA BİR TANESİNİ GÖZÜM TUTMUYOR,GÜYA TABUSUZMUŞ KADIN.kadın gece bile arayabiliyor,o da evli onunda 2 yaşında kızı var,üstelik eşi biliyor eşimle olan samimiyetini,hiç kıskanmıyor.kadın çok rahat,kocası evde durmıyor onun da şikayetçi hep,eeşim de diyor ki onunla samimi ol işte,altında da arabası var gezersiniz beraber,kadına güvenemiyorum,şimdi tatilde de 9 gün berberiz,turla bizim tatil yapacağımaız yere geliyorlar,güya tura sormuşlar bebeğe uygun sıcak ve sığ neresi var neresi uygundur diye,güya bizim bulunduğumuz yeri söylemiş tur da,onlar da TESADÜFEN yanımıza geliyorlar,bilemiyorum belki de doğrudur ama kadına güvenemiyorum nedense,eşini de anlamak mümkün değil,adam çok rahat,umrunda değil karısının kocamla olan samimiyeti

Konuyu taşıdım canım isteğin üzerine