cok sukur dedim... defalarca sukrettim. kizimin dogumuna gore kisa surdu ama yien de cok yoruldum... yorgunluguma ragmen yine ben kucakladim odaya kadar. esimin beni kapida bekliyor olmasi, cikinca da ilk onu gormus olmam ayri bir guzellikti... bak dedim bu bizim... devami gelmedi... dogum boyunca aglayamayan ben birakirverdim gozyaslarimi... aglarken bile rahmim hala aciyordu...
cok usudugum ve kansiz dustugum icin hemen emziremedim
kendime gelmem uzun surdu. birazda kanamam vardi...
dikis agrilarimi hala cekiyorum biraz biraz ama yien de deger... simdi ise karsimda misil misil uyuyor ben hem yaziyorum hem onu seyrediyorum... koklamaya doyamiyorum...
allah isteyen herkese versin. asil mesele onlari iyi egitebilmek....
Tweet
Yeni anneler aramıza hoşgeldiniz!
Konu Seçenekleri
didemkız Yazdı:
