Babanız yaşıyorsa hala çocuksunuz!

   Babanız yaşıyorsa hala çocuksunuzdur. Bu harika.

İnsan babası ölünce büyüyor çünkü. Yalnız başına kalıyorsunuz o zaman artık.

Çocukken her şeyi bilen, herkesten güçlü olan babamız biz büyüdükçe küçülüyor.

Zamanını tamamlamış ve geçmişte kalmış bir yaşlı olarak kendi köşesinden bize bakıyor. Uzakta olsa da, bize dokunamasa da...

Usandıracak kadar ayrıntılı sorularla hayatı öğrendiğimiz, her şeyi bilen babamızın sorularıysa biz büyüdükçe artık bize sıkıcı gelmeye başlıyor. Müdahale etmese, soru sormasa ne iyi olur dediğimiz zamanlar çok oluyor artık. Biz ondan daha iyi biliyoruz ya her şeyi. Zaman artık onun zamanı değil ya... Teknoloji gelişti ya... Her şey değişti
ya...

Oysa ne zaman ki babanızı kaybediyorsunuz, işte o zaman gerçekten büyüyorsunuz. Çünkü çınarın gölgesi yok artık üzerinizde. Sizi fark etmediğiniz halde yağmurdan, güneşten koruyormuş meğer o gölge.

Siz de aile kuruyorsunuz, baba oluyorsunuz, sizinde gölge yaptığınız ve koruduğunuz birileri oluyor ama o gölgeyi çok arıyorsunuz.

Babanız öldüğünde büyüyorsunuz. Artık soru soracağınız, öğreneceğiniz, azarını duyacağınız, takdirini alacağınız, akşam eve dönerken yolunu gözleyeceğiniz, korkacağınız bir babanız yoksa büyüyorsunuz. Yarınınızdan sorumlu tuttuğunuz, her istediğinizi almak zorunda olan o kişi yoksa artık...

Hep sessiz ağlayan, suskun seven, en zor dönemde bile yıkılmaz görünen, sırtınızı dayadığınız çınar ağacınız yoksa artık... Büyüyorsunuz o zaman işte.

Savaşın ortasında komutansız kalmaktır, babasız kalmak.

Kaç yaşınızda olursanız olun babanız yaşıyorsa hala çocuksunuzdur.

Yazar	Mesaj Konu Arama Konu Seçenekleri Yanıt Yaz Yeni Konu Oluştur Konuyu Yazdır Çeviri Konu
superisi Üye Profili Özel Mesaj Yolla Üyenin Mesajlarını Bul Arkadaş Listeme Ekle Altın Üye Kayıt Tarihi: 01 Ara 2007 Konum: MANİSA Durum: Aktif Değil Puanlar: 3384	Konu: Babanız yaşıyorsa hala çocuksunuz! Gönderim Zamanı: 30 Eki 2008 Saat 23:38
	Babanız yaşıyorsa hala çocuksunuzdur. Bu harika. İnsan babası ölünce büyüyor çünkü. Yalnız başına kalıyorsunuz o zaman artık. Çocukken her şeyi bilen, herkesten güçlü olan babamız biz büyüdükçe küçülüyor. Zamanını tamamlamış ve geçmişte kalmış bir yaşlı olarak kendi köşesinden bize bakıyor. Uzakta olsa da, bize dokunamasa da... Usandıracak kadar ayrıntılı sorularla hayatı öğrendiğimiz, her şeyi bilen babamızın sorularıysa biz büyüdükçe artık bize sıkıcı gelmeye başlıyor. Müdahale etmese, soru sormasa ne iyi olur dediğimiz zamanlar çok oluyor artık. Biz ondan daha iyi biliyoruz ya her şeyi. Zaman artık onun zamanı değil ya... Teknoloji gelişti ya... Her şey değişti ya... Oysa ne zaman ki babanızı kaybediyorsunuz, işte o zaman gerçekten büyüyorsunuz. Çünkü çınarın gölgesi yok artık üzerinizde. Sizi fark etmediğiniz halde yağmurdan, güneşten koruyormuş meğer o gölge. Siz de aile kuruyorsunuz, baba oluyorsunuz, sizinde gölge yaptığınız ve koruduğunuz birileri oluyor ama o gölgeyi çok arıyorsunuz. Babanız öldüğünde büyüyorsunuz. Artık soru soracağınız, öğreneceğiniz, azarını duyacağınız, takdirini alacağınız, akşam eve dönerken yolunu gözleyeceğiniz, korkacağınız bir babanız yoksa büyüyorsunuz. Yarınınızdan sorumlu tuttuğunuz, her istediğinizi almak zorunda olan o kişi yoksa artık... Hep sessiz ağlayan, suskun seven, en zor dönemde bile yıkılmaz görünen, sırtınızı dayadığınız çınar ağacınız yoksa artık... Büyüyorsunuz o zaman işte. Savaşın ortasında komutansız kalmaktır, babasız kalmak. Kaç yaşınızda olursanız olun babanız yaşıyorsa hala çocuksunuzdur.
	ZÜLAL(Bookworm)

sengul Üye Profili Özel Mesaj Yolla Üyenin Mesajlarını Bul Arkadaş Listeme Ekle Pırlanta Üye Kayıt Tarihi: 11 Kas 2007 Konum: İSTANBUL Durum: Aktif Değil Puanlar: 10040	Gönderim Zamanı: 31 Eki 2008 Saat 00:09
	yine güzel bir yazı canım..
	Kesinlikle çocuğuna “çocuk gibi” davranma. Bu anneler olarak yaptığımız en büyük kabahat aslında. Küçük olabilirler ama onlar da birey birey.

Ziyaretçi Üye Profili Özel Mesaj Yolla Üyenin Mesajlarını Bul Arkadaş Listeme Ekle Misafir	Gönderim Zamanı: 31 Eki 2008 Saat 00:35
	Savaşın ortasında komutansız kalmaktır, babasız kalmak babam hayatta cok sukur ama uzaktayiz ve ben bunu cok hissediyorum

iremnur Üye Profili Özel Mesaj Yolla Üyenin Mesajlarını Bul Arkadaş Listeme Ekle Kıdemli Üye Kayıt Tarihi: 29 Eyl 2007 Konum: Eskişehir Durum: Aktif Değil Puanlar: 1046	Gönderim Zamanı: 31 Eki 2008 Saat 01:07
	Oysa ne zaman ki babanızı kaybediyorsunuz, işte o zaman gerçekten büyüyorsunuz. Çünkü çınarın gölgesi yok artık üzerinizde. Sizi fark etmediğiniz halde yağmurdan, güneşten koruyormuş meğer o gölge. bu söz gerçekten doğru her zaman eksikliğini duyuyorum babam olsaydı ona sorardım obilirdi diyorum hep huzur içinde yat babacım...malesef bende büyüyorum...


küçük kanaryam Üye Profili Özel Mesaj Yolla Üyenin Mesajlarını Bul Arkadaş Listeme Ekle Elmas Üye minik mercimeğim yaramaz oğlum :) Kayıt Tarihi: 24 May 2008 Durum: Aktif Değil Puanlar: 8555	Gönderim Zamanı: 31 Eki 2008 Saat 10:44
	eşim babasını kaybedeli 10 gün sonra 7. yıl bitecek ve eksikliğini okadar çok hissediyo ki... ben bile şuan düşünüyorum benim için babam ne olursa olsun çok değerli sevdiğim saydığım arkadaşım o. her derdimi arkadaş gibi konuştuğum birisi kaybedersem ne hale gelirim acaba
	Kilometrelerce uzaklıklara gizlenmiş olsada dostluğumuz aynı gökyüzünü paylaştığımız sürece dostuz! zeynepim ve pınarım iki gerçek dostlarım...

nilay Üye Profili Özel Mesaj Yolla Üyenin Mesajlarını Bul Arkadaş Listeme Ekle Pırlanta Üye "Maviboncuk'un Annesi..." Kayıt Tarihi: 10 Nis 2007 Konum: İzmir Durum: Aktif Değil Puanlar: 10157	Gönderim Zamanı: 31 Eki 2008 Saat 10:49
	Babanız öldüğünde büyüyorsunuz. Artık soru soracağınız, öğreneceğiniz, azarını duyacağınız, takdirini alacağınız, akşam eve dönerken yolunu gözleyeceğiniz, korkacağınız bir babanız yoksa büyüyorsunuz. Yarınınızdan sorumlu tuttuğunuz, her istediğinizi almak zorunda olan o kişi yoksa artık... yüreğine sağlık canım, yine gözlerimi yaşarttın, gerçekten çok doğru, insan diğer yarısını yitirmiş gibi oluyor, huzurla uyu babacım, seni çoook özledim.....


hilal Üye Profili Özel Mesaj Yolla Üyenin Mesajlarını Bul Arkadaş Listeme Ekle Kıdemli Moderatör Seha'nın Annesi Forumun İnci Tanesi Kayıt Tarihi: 28 Eki 2007 Konum: Diyarbakır Durum: Aktif Değil Puanlar: 21029	Gönderim Zamanı: 31 Eki 2008 Saat 12:12
	Kaç yaşınızda olursanız olun babanız yaşıyorsa hala çocuksunuzdur. kesinlikel bu böyle,şimdi ben oraya gideyim,veya telefonda konuşalım ,annemde babamda yemek yedinmi,canın ne istiyo derler ,bende şımarıklık yaparım istediklerimi aldırırım falan filan,allahım bana onların yokluğunu göstermesin,zaten yeterince uzağız bu acı hep içimde,bide bişey olursa,nasıl dayanırım bilemem
	Bazılarını hoşgörmüyorum,tahammül ediyorum...Ama tahammülünde bir sınırı var,biliyorum...

ezel Üye Profili Özel Mesaj Yolla Üyenin Mesajlarını Bul Arkadaş Listeme Ekle Elmas Üye Bal EGE'nin Annesi Fethiyeli Mod Kayıt Tarihi: 24 Eki 2007 Konum: İSTANBUL Durum: Aktif Değil Puanlar: 5237	Gönderim Zamanı: 31 Eki 2008 Saat 12:20
	Savaşın ortasında komutansız kalmaktır, babasız kalmak çok doğru gerçekten bende çook özlüyorum babamı ama çok şükürki hayatta ve ben biliyorumki istediğim zaman yanımda olacak
	SEVGİNİZ ADALETİNİZE, NEFRETİNİZ SAYGINIZA ENGEL OLMASIN....

Yanıt Yaz	Sayfa 12 3 4 >
Tweet