Daha mı mutlu oluruz?

"Eski  çiftlik evini restore etmek için tuttuğum marangoz, işteki ilk  gününü zorlukla  tamamlamıştı. Arabasının patlayan  lastiği onun işe bir saat geç gelmesine neden  olmuş, elektrikli testeresi  iflas etmiş ve şimdi de eski püskü arabası  çalışmayı reddetmişti.
Onu evine götürürken  yanımda adeta bir taş gibi  oturuyordu. Evine ulaştığımızda beni,  ailesiyle tanışmam için davet etti. Eve  doğru yürürken küçük bir ağacın  önünde kısa bir süre durdu, dalların uçlarına  her iki eliyle  dokundu.
Kapı açıldığında; adam  şaşırtıcı bir şekilde değişti. Yanık yüzü  tebessümle kaplandı, iki küçük  çocuğunu kucakladı ve eşine kocaman bir öpücük  verdi. Daha sonra beni arabaya  yolcu etmeye geldiğinde; ağacın yanından  geçerken merakım daha da arttı ve  ona eve giderken gördüğüm olayı sordum. "O,  benim dert ağacım," dedi.  "Elimde olmadan işimde bazı sorunlar çııyor, ama  şundan eminim ki o sorunlar  evime, eşime ve çocuklarıma ait değil. Bunun için  bu sorunları her akşam eve  girerken o ağaca asıyorum.
Sabahları tekrar onları  oradan alıyorum. Ama komik olan ne biliyor  musunuz? Ertesi sabah onları  almaya gittiğimde, astığım kadar çok  olmadıklarını görüyorum."  Alıntı...

 

 

Bazen istemeden de olsa gün içindeki sıkıntılarımızı,gerginliklerimizi eşlerimiz gibi bizlerde evlerimize taşımıyor musun? Müdüre bağıramıyoruz ama çocuklar ve eşler onun yerine paylarına düşeni mi alıyorlar yada eşimiz tarafından mı biz payımıza düşeni alıyoruz?Belki bizde bu marangozun yaptığını yapabilsek daha mı mutlu oluruz?

canım ne güzel bi yazıydı. sanırım ders almamız gereken çok şey var. hadi hepimiz evimizin kapısında bir ağaç olduğunu düşünüp sorunları ona asalım gerektiğinde toplarız

Çalıştığımda dönem de ben çok gergin olurdum ve genelde sorun çıkarırdım ,şimdi eşim o günlerin acısını çıkartıyor galiba. Ama artık ilçenin girişindeki ağaca bırakıyoruz sorunları. Yakında gazetelerde Turgutlu da nedensiz ağaç patladı yazarsa şaşırmayın

Düzenleyen ceylinim - 31 Eki 2009 Saat 20:47

hiç bir zaman çok önemli ve özel olmadığı sürece asla iş stresi ve dış aile stresi eve girmez...ayakkabılarımızı çıkartırken kapının önünde sıkıntılarımızıda çıkartırız...