besin reddi

Merhaba Hocam

Ek gıdaya geçiş, bebeğimle aramda çözemediğim bir sorun haline geldi. Sizin beslenme konusundaki uzmanlığınızı okuyunca size de danışmak istedim.  Bebeğim şu an 10 aylık ve sadece anne sütü ile besleniyor. kilosu:8800 gr, boyu 70 cm. Onu ek gıdaya geçirmeyi başaramadım. Bana yol gösterirseniz çok sevinirim.

Öykümüz kısaca şöyle,

Kızım 4 aylıkken tanıştırma amacıyla ek gıdaya başladı doktoru. Yoğurt ve meyve suyu ile. Fakat yoğurt onu öyle irrite etti ki bir daha almak istemedi. Ben de bunun normal olduğunu düşünüp vermeye devam ettim. Zaman ilerledikçe onun itirazları da kuvvetlendi, almak istemedi.

5 aylık olduğunda kahvaltı eklendi programına. Fakat başarı sağlayamadım. Ağzını kilitliyor, başını çeviriyordu. Oyun ve zorlama yapmayıp her sabah yeniden vermeye çalıştım. Ama ay boyunca bir kaç damla pekmezden öteye geçemedim. Bu arada yoğurt vermeyi bıraktım.Bu onda olumlu bir tutum değişikliği yarattı, en azından elma suyunu birkaç kaşık aldı.

6aylık olduğunda çorba eklendi. Fakat bebeğimde büyümüştü artık ve itirazları daha da kuvvetlenmişti. Başını çeviriyor, ağzını kilitliyor, eliyle itiyor; yine başarı sağlayamadım. Bir kez açtı ağzını tüm ay boyunca, onda da çorbanın pütürleri fena öğürttü onu ve kustu. Sonra yine açmadı ağzını tabi.

7aylık olduğunda doktoru emmeyi keseceğiz, aç kalacak dedi. Günde 4 öğünü vardı, yerse ardından emebilecek, yemezse bir sonraki öğüne dek aç bekleyecekti. İnanılmaz bir işkence oldu ikimiz için de bu program, psikolojimiz bozuldu. Doktorumuz bir iki günde hemen adapte olur demişti fakat olmadı. 6 gün ancak uygulayabildim ve bıraktım. 20 saat aç kalıyor yine de yemiyordu. Bu program işleri daha da çıkmaza soktu; artık yemek demek ikimiz için de eziyet demekti.

Bu programı bırakınca doktorumuzu da değiştirdim . Yeni doktorumuz, rahat olmamı, bu tarz sıkıntıların çok normal olduğunu, geç kalırsa büyüme geriliği falan olmayacağını, bu geçişin 2 yaşa kadar yolu olduğunu söyledi. Sadece teklif edin, yemiyorsa yine emzirin dedi. İçim rahatladı doğrusu. Fakat üzerinden 2 ay geçmesine rağmen bu şekilde de mesafe kaydedemedik. Eline verdiğim meyveyi gönlü olursa  kemirerek yiyor, yarısı içeri yarısı dışarı gidiyor ama yiyor. Fakat kaşıkla yada elimle onu beslememe izin vermiyor.

Beslenmenin böyle bir hal alması beni de çok yıpratıyor. Bir hata yapıp bu problemi kalıcı hale getirmekten de çok korkuyorum, yeterli besini alamayıp büyüme geriliği göstermesinden de. Sitenizde bir söz okudum; “bebek beslemek annelik sanatıdır” demişsiniz. Kendimi öyle kötü hissettirdi ki bu söz. Sanırım ben annelik sanatını beceremedim. Ne dersiniz? Bana yol gösterebilirseniz sevinirim.