Oğlum 19 aylık. Çok sakin, uyumlu, "hayır" ı kabul eden, sınırları olan ama bir o kadar da özgüveni olan bir çocuk. Çok mutlu, hep gülümser, çok oyuncu ve neşelidir. Minik inatlaşmaları başlasa da genel olarak geçinmesi çok kolaydır.
Ancak yaşıtları ile oynarken, elinden birşey almaları durumunda tepki vermiyor. Hatta oğlumu ittiklerinde ya da vurduklarında bile biraz geri çekiliyor sonra oynamaya devam ediyor. Çok canı yanarsa ağlıyor ve onlardan kaçıp bana sığınıyor. Oysa biz düştüğünde canı yandığında kendi başına toparlanması için yüreklendirirz. Pış pışlayan bir aile değiliz.Gerçekten desteğe ihtiyacı varsa da destekleriz ama bizsiz birşey yapamaz hale gelmemesi için de dikkatliyiz.
Elinden bir şey almaları çok kolay. Nadiren hırslanıp vermemeye çalışsa da minyon ve yumuşak huylu olduğu için diretmiyor. Oyuncak kavgasında karşı taraf ağlarsa dayanamayıp gidip cici yapıyor.
Bu davranışları bazen hoşuma gitse de ezildiğini ve dışlandğını gördüğümde çok üzülüyorum. Eşim ve ben ilkokul öğretmeniyiz. Ezilen çocukların bunu bir kimlik haline dönüştürdüklerini de göremkteyiz. Bu erken dönemde ne gibi önlemler alabilirz? Teşekkürler.