Doktor hanım benim biri kız biri erkek 7 aylık ikizlerim var. Oğlum infantil kolik olduğu için ilk 3-4 ayı çok zor geçirdik. 40 günden sonra gündüz tek başıma ilgilendim ( Babaannemiz hergün olmasa da ara sıra yardıma geliyor halen günde 1-2 saat, ama çoğu zaman yalnızım), gece ise eşimle birlikte baktık. Sağolsun bazı geceler beni hiç kaldırmadan çocukların ikisini de beslediği zamanlar da oldu. Şimdi ücretsi izindeyim, çalışmaya başlayana kadar mümkün olduğunca gece eşimi kaldırmadan bakmaya çalışıyorum çocuklara. Eşim yapı itibarıyla sinirli bir insan. Gazlı dönemde çocuklar uyumayıp çok ağlayınca zaman zaman öfkelenip bağırıyordu, sonra da üzülüyordu. Artık bebeklerim gece boyunca uyuyor buna rağmen bazen hazımsızlık olur da gaz sancısından ağlarlarsa veya acıkıp uyanırlarsa çok yorulduğum için eşime sen kalk dersem uykudan uyandırılınca çok sinirli oluyor. Hem uyanan çocuğa hem bana bağırıyor. Ben de biraz dinleneyim derken daha beter moralim bozuluyor. Eşim çocuklardan önce de henüz uyuyalı yarım saat veya 1 saat olmuşsa ve kendi isteği dışında bir şekilde uyandırılıyorsa çok sinirli oluyor. Normalde de sinirli bir insan ama bu uykudan uyandırılma durumunda oluşan öfke gerçekten çok kötü. Bunun sebebi ne olabilir? Aslında öfkesini kontrol edemediğinin kendisi de farkında , profesyonel yardım almayı da düşünüyor ama erteliyor nedense. Bu aralar işi ile ilgili de problemleri var ama bu durum böyle davranmasına sebep midir? Kendini kontrol edemez mi? Benim ne yapmamı ya da eşimin ne yapmasını tavsiye edersiniz? Sizce nasıl davranmalıyım?