Benim 3 yaşında bir kızım var. Ben çalışıyorum ona annem bakıyor. Bizim sorunumuz kızımın aşırı derece sinirli olması ve herşeyi hırçınlıkla ve ağlamayla halletmeye çalışması.Belki bu yaş gurubunun bir özelliği ancak bunların yanısıra çok onu hiç mutlu edemiyoruz.Parka gitse çocuklar bana çarpar koşarken,ya salıncağa başkaları binerse gibi kaygılarıyla ağlıyor. Ki başkaları normal olarak biniyor salıncağa ve sonuçta biz gene ağlamaktan yerlerdeyiz.Parktan her ayrılış bir ağlama bir gerilim anı haline geliyor.Ayrılmayı istemiyor parktan. Bu sadece park için değil normalde olmayı sevdiği başka yerler için de böyle. Olmayı istediği yerde o anın tadını çıkaramıyor ayrılırken de gene mutsuzluk hali…Bazı şeylere çok abartılı tepkiler verebiliyor. Mesela çok sevdiği bir çocuk programı bitince hemen başka bir kanalı açmazsak aşırı derecede ağlıyor. Hemen kanal değiştirmeliyiz.afedersiniz o an lavaboda olsanız da o dediği an oraya gidip o kanal değişecek.Yanlış bi tanımlama olmasın ama takıntı gibi sanki.Ve çok kolay takıntı sahibi olabilen bi çocuk. Anneannesi; kızım, dedesinin ona yeni aldığı ışıklı ayakkabıları giydiğinde ışıkları yanıyor yerine yanlışlıkla aa kızım bak ayakların yanıyor dediği günden beri yeni ayakkabı veya yeni bir giysi giydiremiyoruz. O konuda konuşturmuyor bile…O an gerçekten ayakları yanıyor sandı sanki öyle de bir tepki verdi..Bu konularda yardımınıza ihtiyacımız var onun mutlu uyumlu bi çocuk olması için neler yapabiliriz.Huzursuz bir aile ortamımız yok kesinlikle ilgi gören bir çocuk. İlk ve tek çocuk, İlk torun ve gözbebeği ayrıca Önerileriniz nelerdir?Çok uzun bi yazı oldu kusura bakmayın..