Her yaşam diğerine benziyor...

   Her Yaşam Diğerine Benziyor!

Yaşamdan kazandığınız her şeyi, er ya da geç, yine ona verirsiniz. Son durakta, tüm bencilliği ile sarar sizi o minicik oda!

Her Yaşam Diğerine Benziyor!

Umutlarınızı, sevişlerinizi, mutluluklarınızı, ruhunuzun en temiz yanını, çocukluğunuzu alıp götürür sizden yaşam. Her ayıbınız koşarak kaçar. Tüm çıplaklığınızla orada kalırsınız.
Ben tutkularıma yenilmeyi öğrendiğimde, henüz 13 olmuştum. Aşkın yüzlerini görmüştüm sabah ezanlarında. Çiçeğe de aşık olunurmuş meğer, şiire de!
Sevdadan hiç vazgeçmeden geldim on sekizime! Artık büyüdüm, her şeyi biliyorum derken yedim ilk dost kazığını!
Yaş 25, evlendim! Kocam beni çok seviyor. Öyle mutluyum ki, dünya ne güzel bir yer, yaşamak ne güzel. Hani evlilik çok zordu? Evlenince insan değişiyordu?
Yaş 28, iki çocuğum oldu. Biri kız, biri oğlan! Özensiz, kendine bakmaya fırsat bulamayan, şişman bir kadın oldum. Kocam beni hala çok seviyor. Neden sevmesin ki? Evim hep tertemiz, gömlekleri ütülü, her zaman yemeğim ocakta, geç bile gelse kavga etmiyorum!
Yaş 32, çok bunalıyorum! Kocam beni ihmal etmeye başladı. Ama ben de biraz evham yapıyorum galiba. Yine de beni çok seviyor. Çocuklarla fazla zaman geçirdiğim için, ben de onunla fazla ilgilenmiyorum galiba!
Yaş 35, yolun yarısıymış! Henüz anlayamadım. Çocuklar okula başladı. Onları çok seviyorum. Dertleri de onlarla büyüyor.
Yaş 40, kocamı bir sarışınla yakaladım! Hem de bizim yatağımızda! ( Gerçi başka yatakta olsa ne fark eder acaba diye düşünüyorum?) Kocam beni hala çok…….
Boşandık! Kızı ben aldım. Şimdilik ikimiz mutluyuz ama oğlanı özlüyorum!
Yaş 44, özlemeyi öğrendim! Kızım artık beni sevmiyor, sürekli kavga ediyoruz. Eve geç geliyor. Babası oğlanı doldurmuş, bayramdan bayrama arıyor.
Yaş 47, yalnız yaşamak çok zor! Mahallenin gözü üzerimde, nafaka yetişmiyor. Karşı komşu, dul kadınım diye sürekli kapı deliğinden izliyor. Çalışmaya başladım, hatta İngilizce bile öğreniyorum.
Yaş 50, biriyle tanıştım! Zayıfladım, saçlarımı kestirdim, galiba aşık oldum, utanıyorum….Kızım evleniyor. Bana kalsa evlendirmem ama sürekli kavga ediyor. Kaç yaşına gelmişim, hala gözüm dışarıdaymış. Kendisi de bu yaşa gelince anlar diye umuyorum.
Yaş 52, mutluluğum için savaşmayı öğrendim. Bir torunum oldu.
Yaş 54, çocuklarım gelip benden özür dilediler. Artık her şeyi bana soruyorlar. Evlatlarımı ve torunumu çok seviyorum.
Yaş 56, arada bir kalbim sıkışıyor! Korkuyorum! Hala aynı adama aşığım. Demek gerçek aşkla insan yaşı biraz ilerleyince tanışıyor.
Yaş 60, dün gece birden her şey karardı! Biraz üşüyorum, galiba camı açık bıraktım ama yerimden kalkamıyorum.
Yaş….! Burada yaşın önemi yok. Tek bildiğim artık hayatla kavga etmiyorum. Sadece huzur ve kalbimde hala aşk var. İçimde garip bir his, adını koyamıyorum. Sesimi duyurabilseydim, boş şeyler için hayatınızı harcamayın, kavga etmeyin, kalp kırmayın derdim ama biliyorum duymayacaksınız. Neyse, geldiğinizde siz de anlarsınız, bekliyorum!

Yazar	Mesaj Konu Arama Konu Seçenekleri Yanıt Yaz Yeni Konu Oluştur Konuyu Yazdır Çeviri Konu
nursena Üye Profili Özel Mesaj Yolla Üyenin Mesajlarını Bul Arkadaş Listeme Ekle Elmas Üye Kayıt Tarihi: 05 Mar 2009 Konum: Hüseyin Ahmetle Durum: Aktif Değil Puanlar: 2797	Konu: Her yaşam diğerine benziyor... Gönderim Zamanı: 02 Haz 2010 Saat 17:37
	Her Yaşam Diğerine Benziyor! Yaşamdan kazandığınız her şeyi, er ya da geç, yine ona verirsiniz. Son durakta, tüm bencilliği ile sarar sizi o minicik oda! Her Yaşam Diğerine Benziyor! Umutlarınızı, sevişlerinizi, mutluluklarınızı, ruhunuzun en temiz yanını, çocukluğunuzu alıp götürür sizden yaşam. Her ayıbınız koşarak kaçar. Tüm çıplaklığınızla orada kalırsınız. Ben tutkularıma yenilmeyi öğrendiğimde, henüz 13 olmuştum. Aşkın yüzlerini görmüştüm sabah ezanlarında. Çiçeğe de aşık olunurmuş meğer, şiire de! Sevdadan hiç vazgeçmeden geldim on sekizime! Artık büyüdüm, her şeyi biliyorum derken yedim ilk dost kazığını! Yaş 25, evlendim! Kocam beni çok seviyor. Öyle mutluyum ki, dünya ne güzel bir yer, yaşamak ne güzel. Hani evlilik çok zordu? Evlenince insan değişiyordu? Yaş 28, iki çocuğum oldu. Biri kız, biri oğlan! Özensiz, kendine bakmaya fırsat bulamayan, şişman bir kadın oldum. Kocam beni hala çok seviyor. Neden sevmesin ki? Evim hep tertemiz, gömlekleri ütülü, her zaman yemeğim ocakta, geç bile gelse kavga etmiyorum! Yaş 32, çok bunalıyorum! Kocam beni ihmal etmeye başladı. Ama ben de biraz evham yapıyorum galiba. Yine de beni çok seviyor. Çocuklarla fazla zaman geçirdiğim için, ben de onunla fazla ilgilenmiyorum galiba! Yaş 35, yolun yarısıymış! Henüz anlayamadım. Çocuklar okula başladı. Onları çok seviyorum. Dertleri de onlarla büyüyor. Yaş 40, kocamı bir sarışınla yakaladım! Hem de bizim yatağımızda! ( Gerçi başka yatakta olsa ne fark eder acaba diye düşünüyorum?) Kocam beni hala çok……. Boşandık! Kızı ben aldım. Şimdilik ikimiz mutluyuz ama oğlanı özlüyorum! Yaş 44, özlemeyi öğrendim! Kızım artık beni sevmiyor, sürekli kavga ediyoruz. Eve geç geliyor. Babası oğlanı doldurmuş, bayramdan bayrama arıyor. Yaş 47, yalnız yaşamak çok zor! Mahallenin gözü üzerimde, nafaka yetişmiyor. Karşı komşu, dul kadınım diye sürekli kapı deliğinden izliyor. Çalışmaya başladım, hatta İngilizce bile öğreniyorum. Yaş 50, biriyle tanıştım! Zayıfladım, saçlarımı kestirdim, galiba aşık oldum, utanıyorum….Kızım evleniyor. Bana kalsa evlendirmem ama sürekli kavga ediyor. Kaç yaşına gelmişim, hala gözüm dışarıdaymış. Kendisi de bu yaşa gelince anlar diye umuyorum. Yaş 52, mutluluğum için savaşmayı öğrendim. Bir torunum oldu. Yaş 54, çocuklarım gelip benden özür dilediler. Artık her şeyi bana soruyorlar. Evlatlarımı ve torunumu çok seviyorum. Yaş 56, arada bir kalbim sıkışıyor! Korkuyorum! Hala aynı adama aşığım. Demek gerçek aşkla insan yaşı biraz ilerleyince tanışıyor. Yaş 60, dün gece birden her şey karardı! Biraz üşüyorum, galiba camı açık bıraktım ama yerimden kalkamıyorum. Yaş….! Burada yaşın önemi yok. Tek bildiğim artık hayatla kavga etmiyorum. Sadece huzur ve kalbimde hala aşk var. İçimde garip bir his, adını koyamıyorum. Sesimi duyurabilseydim, boş şeyler için hayatınızı harcamayın, kavga etmeyin, kalp kırmayın derdim ama biliyorum duymayacaksınız. Neyse, geldiğinizde siz de anlarsınız, bekliyorum!