kızım

öncelikle kızı 5 yaşında ve benim kızımı sürekli sıkıştırıyor.

cimcikliyor, sıkıyor, öpüyorum diye bayıyor resmen.

kızım herşeye ağlamaz, yani düştüğünde bi yeri acığıdında, eğer gerçekten canı yanmadıysa ağlayan bir çocuk değildir.. ama eltimin kızı sıkıştırdığı zaman ağlıyor ve bazen benimkide ona karşılık ona vuruyor. eğer olaya ilk ben müdahale etmezsem kızı bi taraftan anne ya şuna bak benim saçımı çekiyor vb gb şeyler söylüyor. anneside ama hatice ceren sen öyle yaparsan olmaz diyor. ki olayı başlatan hep kızı oluyor.

ve ben bu şekilde ezilmesine çok kızıyorum. tam anlamıyla ezilme denmez ama suçu yokken ilk kızı başlatırken olayı benimkinde bitiyor. ki kendi kızı 5 yaşında.

mümkün olduğunca az görüşüyoruz fakat bir araya geldiğimizdede bu durumlar devam ediyor.

böyle durumu gördüğüm zaman ikaz ediyorum. bak yengecim böyle yaparsan canı yanar canı yandığı zamanda senin canın yakar diye.

ama yeğen diyorki ben onu seviyorum , sıkmak istemedim. ama bayağı bildiğiniz sıkıyor. tırnaklarının izi çıkıyor çocuğun elinde.

yapıyor ama yapmıyorum süsü veriyor. o küçücük çocuk gözümün içine bakarak yalan söyleyebiliyor. bi kere yine kapıdan izliyorum beni görmedi kotluktan ayağıyla ittirdi kızımı

dedimki bak bu şekilde yapman hiç hoşuma gitmityor o senden küçük bilmez düşer..

annesi her defasında görmezden geliyor.ve ben olaya ilk müdahale yapmazsam her defasında benim kızım haksız duruma düşüyor.

diyorumki bak .... sen onun canını yakmadığın sürece, sıkıştırmadığın sürece o sana birşey yapmaz.

biliyorum çünkü kızıma kayınvalidem bakıyor akşama kadar yanında görümcemin kızları var. biri 5 . sınıf diğeri anaokuluna gidiyor. hiçbiri kızımın huysuz olduğu, yada uyumsuz olduğu vb şeyler söylemediler şimdiye kadar. onlarlayken problem yok. ama eltimin kızı olduğu zaman ben sürekli etraflarında olmak zorundayım yalnız bırkamıyorum. bıraktığım zamanda mutlaka birşeyler olup benim kız ağlayıp geliyor.

anne oralı olmuyor. (ki bi anne çocuğunun ne yaptığını bilir, aynı ortamda bulunuyorsak görmezden gelemeyiz) kızına ikaz ediyorum olmuyor. bu durumda ne yapacağımı bilemiyorum...

annesiyle nasıl bir dille konuşacağımı bilmiyorum..

ve birde yeğene kızdığım zaman, hem çocuğa hem annesine kızıp birşey diyemediğimden ötürü,

ve desemde zaten oralı olmadıklarından ötürü sinirlenip kendi kızıma bağırıyorum yanına gitme diye.

bu kısımda hatalıyım biliyorum ama insan hırsını kendi çocuğundan çıkarıyor.

kısaca ne yapmam, nasıl davranmam gerek bilmiyorum.

anasındanmı kızından mı başlayacağım konuşmaya...