benim de eşimle ilgili bir problemim var arkadaşlar.yakalşık 7 yıldır evliyim.eşimle aşk evl,iliği yaptıgımı söyleyemem.eşimde öfke kontrolü ile ilgili problem var.sinirlendiğinde evde ne var ne yoksa parçalar,kırar,hakaret eder.aynı zamanda 7 sene içinde beni küçük düşürücü aşagılayıcı pekçok hakaretleri de vardı,sokak ortasında bana hakaret etmeleri gibi.ben bunları hep kol kırılır yen içinde kalır mantıgı ile sineye cektim,düzelmesini umut ettim,görmezden geldim.ne de olsa evine bakıyor,çocugu ile ilgileniyor.tek kötü davranışı bu.bu da çok sorun degil anlayışı ile hareket ettim.

Ancak gecen ay tekrar bir kavga ortamında bana çok ağır hakaret etti ve beni yine itekledi...ettiği hakaret yenilir yutulur cinsten degil..or..pu.dedi bana.ben çalışan üniversite mezunu biriyim.bir kızım var.

bunu üzerine ben de senden boşanıcam dedim,çünkü artık ne saygı ne de sevgimiz kalmadı.yataklarımız ayrı....ailem olsun kocandır,çocugunuz var .cekiceksin,özür diler devam edersin diyor.

ama ben sevmediğim ve bana dokunmasını da istemediğim biriyle nasıl yaparım.bu kadar şeyden sonra hayat nasıl devam eder..sizlerde de dönüşler bekliyorum..

psikologa gitmeyi kabul etse bişeyler degişir mi bilmiyorum.annem ve babamın da sorunlu evlilikleri vardı.annem senelerce katlandı hem mesleği olmadıgı için hem de çocuklarım var diye ama özellikle mesleğinin olmaması etkili oldu annem için.şimdi babam 80 yaşında nerdeyse

yine kimi zaman anneme hakaret eder laf söyler,anneme da sadece oturup aglamak düşüyor böyle zamanlarda ...ite şimdi bunları görürken aacaba diyorum cocuklara için bir evliliği devam ettirmek ne kadar dogru??

Kadın olmak ne kadar zor su hayatta..herseyi biz düşünmek zorundayız.hem hanımız hem iş kadını hem anne hem ögretmen hem doktor Vs.bütün yük kim ne derse desin kadınların üstünde bu kadar net.