Hocam oğlum 14 aylık şuan. Bir yaşına değin çok sosyal ortamı olmadı bir bana bir duvara bakarak buyudu diye tabir ederim hep. Kimselere gitmezdi, kimseye kendini sevdirmezdi, dokundurmazdi. Kendi emsalleri ya da bi iki yaş büyükleri çığlık atsa ya da özellikle kendine doğru bagirsa (ki bu bir sevgi gösterisi de olabiliyordu) ağlıyor du hemde iclene iclene. Hocam arkadaşım gelmişti kızı oğluma yaşıt gidene kadar onlar gözünün yaşı kuruması. Oğlum büyüklere kendini sevdirmezdi ama emsallerini görünce onlara yaklaşır ilgi gosterirdi ama çığlığı ya da azari duyunca boynunu büküp içli içli aglardi. Bir ay kadar annannede kalabalıkta kaldık epey sosyallesti. Ama bu cigliktan dolayı ağlaması geçmedi Hocam. O çocuklara bakıyorum onlar öyle değil ama benim oğlum böyle ne yapmam lazım, hiç emsallerini uzaklaştırmayı mi yoksa sürekli sağlamasına göz mü yumayim. Psikolojisini nasıl etkiliyor bu durum. İlerde karakterinde kalici izler olur mu. Umarım derdimi tam olarak anlatabilmisimdir Hocam. Selamette kalın