Doktor hanım kızım 3 yaşında. korkularla ilgili problemlerimiz var.

 

1. Bir yaşından beri kızım hastaneye gittiğinde kıyameti koparıyor. Daha içeri girer girmez basıyor yaygarayı. Tabi tüm gözler üstümüzde oluyor. Hele ki doktor muayene ederken kendini yerden yere atıyor resmen. Altı aylık rutin kontrolleri dışında hemen hemen hiç doktora gitmiyoruz diyebilirim. İğne de verilmedi ki ondan korktu diyeyim. Muayene bitince anında susuyor. Hatta giderken doktora el sallıyor, balon istiyor. Doktor oyuncakları aldım korkusunu yenmesi için. Onlarla çok güzel oynuyor hatta büyüyünce çocuk doktoru olmak istiyorum diyor ama hastaneye gidince işler karışıyor.

 

2. Kızım yetişkin erkeklerden korkuyor. Mesela arkadaşlarının  babasından. Aslında herkes sevgiyle yaklaşıyor. Korkması için bence bi neden yok. Aynı binada kızımın halası oturuyor. Onun kocası evde olduğu zaman kesinlikle gitmek istemiyor. Bununla ilgili  yakın zamandaki bir olayı anlatayım. Havaalanında babasının kucağında bir bebek gördük. Uzaktan ona laf atıyor. Sevmek istiyor. Onlar da sevebilirsin gel dedikleri halde kesinlikle yanlarına gitmedi. Bebeği annesi yanına alınca ise hemen gitti. Bebeğin babası kızımı sevmek için elini uzattığında kendini yere attı resmen kıyameti kopardı. Babamız otoriter bi baba değildir. Zaten çok fazla birarada olmuorlar. Biraraya geldiklerinde ise hep gülüşüp şakalaşırlar.

 

Kızım bunlar dışında  pek de korkusu olan bi çocuk değildir. Hatta arkadaşlarının korktuğu pek çok konuda oldukça cesurdur ama bu iki konu bize gerçekten çok sıkıntı veriyor. Ne yapmalıyız?

 

Öncelikle çok özür dileyerek bu konuda benim uzman olmadığımı belirtmek isterim. Benim uzmanlığım daha çok eğitim alanı ile ilgili, AOA'da belki başka bir uzmanımıza yazarsanız sorunuza cevap verebilir belki de. Sevgiler.