Merhabalar hocam kısacık bir posta hem aile yapimizi hem oğlumun durumunu nasıl sığdırırım bilemiyorum. On yıldır sizinle hastalıkları çözüyoruz. Minnettariz. 42 yaşındayım ev hanimiyim iki yaşında kızım var emziriyorum. Haliyle vaktimin çoğunu kız alıyor. Oğlum on yaşında çalışkan, piyano çalar, aynı zamanda bakanlık okul taramasında sporcu olarak seçildi. Babası hakim. Bir ay önce tayini çıktı o sebeple biz oğlumun 4. Sinif bitene kadar hem düzeni bozulmasın diye hem de lojman ancak yaza çıkacağı icin evimizde aynı düzende kaldık. Evimizde dede de var. Bu yeni düzen etkisi mi kardeş etkisi mi bilemiyorum. Oğlum sürekli hem beni seviyor musun anne diye soruyor hem de hepinizden nefret ediyorum keşke hepiniz ölseniz diyor. Babası sıklıkla yanımıza geliyor. Her geldiğinde burnundan getiriyor pişman olmuyor yaptiklarindan. Bu geldiğinde oğlanı sürekli tablet televizyonda gördüğü için elinden tableti aldı TV yi de söktü attı. Bu sebeple babasına kızgın ölsün diyor ki çok düşkündür babasına. Yani bizimle uyum içinde olan çocuk bizden koptu hocam. 

 Sınıf içi durum da, ortak değerlere uyum ve iletişim konuları bu dönem 4 geldi. Öğretmeni kural tanimama oldugunu, kendisiyle bile arkadaşıyla konuşur gibi konuştuğunu yani büyüklendigini ancak durumun geçici olduğunu diğerlerinde de türlü değişik hareketler gözlemlediğini söylemişti. Ailede kavga gürültü patırtı yok tartışma oğlanın kızı zorla aglattigi durumlarda oluşuyor. Biz mi yonetemiyoruz iki çocuklu olmayı yoksa oglanda bir sıkıntı mi var bilemedik hocam . Ödevlerine ilgisi azaldı. Bir kızı seviyormuş, ilkokulda bu tip duygular böyle ön ergenlik gibi davranış sergiletir mi bilemiyorum. ( Sizin yazınızı da çocuk ruh sağlığı kitabını da okudum) çıkamıyorum evdeki huzursuzluğun içinden. 

Saçının ön tarafındaki uzun kısımla oynuyor düşünürken, bir şey okurken yemek yerken, hatta fotoğraflarda bile eli orda.Ne desek zevkle tersini yapıyor hocam. Bir süre atarax mi kullanmalıyım yoksa çocuk psikiyatri mi diyorsunuz hocam durumumuza fikriniz nedir ?