Ama olsaydın…

Var olduğunu bilseydim

Kendimi güvende hissetseydim

Çocuk yaşta bırakıp gidince

Papatyanın düşleri kırıldı

Biliyor musun baba?

Artık gökyüzüne de bakmıyorum

Çünkü en büyük yıldız kaydı

Dayanağım, sığınağım

Her şeyim canım babam

Varlığın var olmam için yetecekti

Sen gittin

Taşlarım yerinden oynadı

Ben bittim!

Hayatımın gençlik satırlarında

Hep yalnız kaldım

Artık yalnızlığımla büyüyorum

Şimdilerde hayat denizinde ha battı ha batacak durumdayım

Sırtımı dayayacağım koca dağ nerdesin?

Günlüğümün tümünde senli cümleler ve seninle sohbet var

Heybem sana anlatmak istediğim kelimelerle dolu

Hiçbir liman seninki kadar güzel değil babacık

Gel diyemiyorum

Giden baharın dönmeyeceğini biliyorum

Ama öyle hissediyorum ki

En kısa zamanda ben baharıma döneceğim

Seni çok özlüyorum babacık

Yokluğunun acısını her hissedişimde

Boğazımın her iki kenarına sanki yumrular oturuyor

Keşke sensiz kalmanın kokusunu hiç bilmeseydim

Papatyam demeni özledim

Minicik kızmalarını özledim

Gözyaşlarımın üstüne kondurduğun öpücükleri özledim

Bakışlarındaki merhameti sevgiyi özledim

Okul çıkışı kapıda beklemelerini özledim

Kanatlarının altına sığınmayı özledim

Bizler için yaptığın duaları özledim

Yerin her zaman yüreğimin kıyısı

Papatyan seni çok özlüyor babacık


Keşke olsaydın…

Ama uzakta, ama yakında

Ama hasta, ama sağlıklı

Ama olsaydın…