Merhaba Kadir Bey,

Pazartesi akşamı oğlum hızlı nefes alıp veriyordu (dakikada 58). Ateşi yoktu ve öksürmüyordu. Ancak soğuk soğuk terliyordu ve inliyor, bazen de çığlık atıyordu.

Özel bir hastaneye gittik. Ciğerlerini dinledi ve “acil akciger filmi istiyorum” dedi. Çektirmeyeceğimi söyledim. “Hava verelim” dediler. Normalde öyle bir şeye de evet demem ama  o halde görmeye dayanamadım. 3 tekrarlı hava verme işlemine başladılar. Oğlum istemeyince ve sürekli elime vurunca ilaçların çoğu döküldü.

Hastaneden ayrılırken imza aldılar “Baba, yatış önerilmesine rağmen kabul etmeyerek taburcu istedi” diye. Doktor, ayrılırken beni uyardı. “Burada yatırmasanız bile mutlaka bir devlet hastanesine yatırın” diye.

Eve döndüktan bir saat kadar sonra bu defa bir devlet hastanesine gittik. Burada da akciğer filmi istediler. “Devlet hastanesi bu. Çakallık yapacak değiller ya” diyerek istemeyerek de kabul ettim. Akciğer filmine baktılar ve gece 3’ten itibaren aralıklarla hava verdiler. “Oksijen seviyesi düşük” diyorlardı. Makineye kendi parmağımı soktum 83 çıktı. “Sanırım ben ölmek üzereyim” deyince güldüler. Oğluma burada serum da verdiler. Sonra kan tahlili için kan almaya geldiler ve serumun verildiği yerden kan aldılar.

Sonuçlara göre WBC 21.58’di. Bu değer beni korkuttu. Sabahı etmiştik. Oğlumda hala ateş veya öksürük yoktu. Dakikadaki nefesi 45’e düşmüştü. Akciğer filmine baktılar ve “Zatürre” dediler. Çocuk bölümü olan bir devlet hastanesine gitmemizi önerdiler. Çıkmadan önce bunlar da imza aldı tabi. Hazırlanırken yazılarınızdan birini okudum. “Zatürre olan birine ventolin ve Pulmicart için kesinlikle verilmemeli diyordunuz. Doktora sordum “Siz ventolin mi verdiniz?” diye. Ballandıra ballandıra, “Ventolin de verdik, Pulmicart da verdik. Hatta “bir saniye” diyerek kendi el yazısıyla tahlil neticesinin yer aldığı kağıda verilen ilaçları yazdı. Ayrılmak üzereyken üzerine basa basa, “buradan mutlaka direkt o hastaneye gidin” dediler.

Bahsi geçen devlet hastanesine gittik. Akciğer filmi istediler. “Geldiğimiz hastanede zaten çekildi” dedik. “Biz onu bilmeyiz, göremeyiz. Film çektirmek zorundasınız” dediler. “E bir günde bir çocuğa kaç kere akciğer filmi çektireceğiz” diye sorunca, “Keyfiniz bilir” diyerek hayatıyla tehdit ettiler. Onu da çektirdik. Film bir cd’de onu size daha sonra iletirim. Ancak, daha önce bir ebeveynin size gönderdiği filme benziyor. “Derin nefes almadan akciğer filmi çektiren herkeste bu sonucu alırsınız” gibi bir şey söylemiştiniz. Ağlayan, film çekilirken yerinde durmayan birinden ne kadar sağlıklı bir film alınabilir doğrusu bilmiyorum.

Bunlar da “Zatürre” diyerek hava tedavisine başladılar. Dün 16:30 gibi son kez ciğerlerini dinledi ve yatışa gerek yok diyerek taburcu ettiler. Bir de reçete yazdılar. İçeriğini sordum, antibiyotikmiş. Oğlum 3 Temmuz 2015 doğumlu ve şu ana kadar antibiyotik vermedik. Bu olaylara kadar da ne bir film çektirdik ne de bu kadar hava verdirdik. Nedense bu olayda neredeyse her söyleneni yaptım. Bazıları korkutma işini iyi beceriyor sanırım.

Ekteki fotoğraflarda, ilk gittiğimiz devlet hastanesinden alınan tahlil sonuçları var. Sonrakinde vermediler. “E-nabız’dan bakarsınız” dediler. Ekranda gördüğüm ve hatırladığım kadarıyla WBC 16.6 idi.

Dün akşam eve geldikten bir süre sonra oğlum ayaklandı. Oraya buraya koşmaya başladı. Oyunlar oynadı. Bir annesine bir bana koşarak sarıldı. Oldukça keyifliydi yani. Bugün de aynı şekildeymiş. Yalnızca birkaç kez öksürmüş.

Size sorum şu. Başından itibaren her şeyi yanlış mı yaptık? Günce iki kez yapılması gereken antibiyotik iğnelerini alıp yaptırırsak yanlışlara devam mı etmiş olacağız?