oğlum 3 yaşında.zeka,algı,dil gelişimi iyi,sosyal bir çocuk.7 aylıktan itibaren işe gitmeye başladım, aklı ermeye başladığı andan itibaren benim gitmelerimi kabullenemiyor.her yolu denedim, anlattım konuştum.evden kaçarak çıkmadım fakat yinede benim evden gitmemi istemiyor.2,5 yaşına kadar babanne ve dede bizim evimizde kalarak baktılar.bu yıl bakıcıyla kalmaya başladı.sorun bakıcı değil çünkü babannesinede hatta babasınada aynı şeyi yapıyor.ben evden çıkarken morarırcasına ağlıyor, bırakma anne lütfen gitme, çok uykum var uyuyalım diyor( onu ben uyutabildiğim için bunu koz olarak kullanıyor) ben gittikten 5- 10 dk sonra hiçbirşey yokmuş gibi düzeliyormuş,yada ben giderken uyuyor olursa uyanınca sorun çıkartmıyor.eve geldiğimde de mutlu olduğunu görüyorum,yani ben yokken de iyi vakit geçirdiğini anlıyorum.mesela başka birinin ( halası,babannesi, komşumuz vs. gibi) yanınada bırakıp gitmem sorun oluyor sürekli ağlıyor anneme gideceğim diye.yaşı tutmadığı için kreşe veremedim seneye başlayacak,orada da aynı sorunu yaşarım diye çok korkuyorum ne yapabilirim?

Çocuğunuz ile iş dışında geçirdiğiniz zaman nedir, kalitesi nasıldır tabii bunları bilmeden birşeyler yazmak çok zor. Ama siz bunları değerlendirin, birlikte keyifli zaman geçirin tabii. Çocuk anne ilişkisinde güven önmelidir, muhtemelen şu dönemde bunları yavaş yavaş çalışırsanız eylülde rahat edersiniz.

Sevgiler