Sayfayı Yazdır | Pencereyi Kapat

çok sinirliyim

Nereden Yazdırıldığı: Anne Olunca Anladım
Kategori: Genel Konular
Forum Adı: Evlilik & İlişki
Forum Tanımlaması: (Evlilik & İlişki)
URL: http://www.anneoluncaanladim.com/forum/forum_posts.asp?TID=30253
Tarih: 27 Haz 2025 Saat 15:51


Konu: çok sinirliyim
Mesajı Yazan: haydibebek
Konu: çok sinirliyim
Mesaj Tarihi: 06 May 2011 Saat 10:33
mb,8.5 aylık bir kızım var,ilk doğum yaptığımdan beridir en ufak her şeye sinirleniyorum,çok kaygılı bir anneyim,kzıımın her türlü gelişimini yakından takip ediyorum ve bekletilerim oluyro,bazen kaygılarım arttığında kızıma sesimi yükseltip hatta bazen bağırabiliyorum malesef.ben bağırınca ne olduğunu anlamaya çalışır gibi yüzüme bakıp,duygularımı ölçmeye çalışıyordu kızım,ama şimdi ben bağırınca son zamanlarda ilk önce bakıp anlamaya çalışıyor ve gülümsüyor,ya alşıtı ya da savunma mekanizması geliştirdi.şimdi de bakıcı aldık,şu anki korkumda ya bağırmayı normal bir davranış olarak  algılamaya başladıysa,böyle birşey olmuş olabilir mi? vicdan azabında ağlıyorum,çok kötü durumdayım,sinirliyim,sabırsızım,eşimle aramızdaki ilişki de olması gerektiği gibi değil doğumdan beridir,herşey üsütüme geliyor,ben önemli değilim yeter ki kızımın gelişimine olumsuz bir etkim olmasın.iyi bir anne değilim,masum yavrumun nedir benden çektiği.her seferinde bir daha azarlamıycam kızmı diyorum,biçare bişey anlamıyor ki,yavrum birtanemCryCry
sizce yavrumun gelişiminde ne gibi olumsuzluklara neden olmuşumdur,psikolojisini,zihinsel ve sosyal gelişimine olumsuz etkilerim olmuş mudur?



Cevaplar:
Mesajı Yazan: haydibebek
Mesaj Tarihi: 06 May 2011 Saat 10:40
aslında azrlama tarzında daha çok bağırma değil ama bu da olmamamalı,bana psikiyatriste git diyeceksiniz ama emziriyorum ilaç alamam.nolur yardımcı olun sorunlarımla nasıl başedebilirim,gerçekten de vicdan azabından kahroluyorum,sinirimle başetmek istiyorum,yavrum böyle davranılmayı haketmiyor.çok da uslu yavrum,kolay kolay ağlamaz bile.
 bazen eşim beni uyandırmaya çalışınca ya da kızım ağlayınca ben derin uykudaysam kızıp hakaret ediyormuşum,ama kesinlikle hatırlamıyorum ne yaptığımı söylediğimi.bunun sebebi nedir sizce?ne yapmalıyım.eşimle de aram açılacak bu gidişle zaten hiçbişey eskisi gibi değil,karı-koca ilişkisi bile kalmadı aramızda,1 senedir aramızda cinsellik yaşanmıyor.bunu da sıkıntısı ve stresi var bende,doğum kilolarım aldı başını yürüyor.kendime güvenim ve saygım kalmadı..


Mesajı Yazan: haydibebek
Mesaj Tarihi: 06 May 2011 Saat 10:42
bazen ölümü bile istiyorum ama cesaretim yok...


Mesajı Yazan: haydibebek
Mesaj Tarihi: 09 May 2011 Saat 19:55
neden sorularımıza yanıt gelmiyor,cevap alamıycaksak neden böyle bir başlık var o zaman,zaten psikolojisi kötü buraya soru soranların.


Mesajı Yazan: Kevser
Mesaj Tarihi: 09 May 2011 Saat 20:56
Özlem Hanım gönüllü olarak çalıştığı için, işlerinden fırsat bulduğunda size yazacaktır...
ayrıca psikolojisi bozuk birini iyileştiremez sadece sorunlarınız için size yardımcı olur. Durumunuz acilse doktora gitmeniz daha mantıklı...


Mesajı Yazan: haydibebek
Mesaj Tarihi: 10 Haz 2011 Saat 13:19

benim zaten psikolojim bozuk arkadaş,bir de milletin olur olmaz eleştirilerine maruz kalıyorum hele bu kişi bir de erkek olunca tepemin tası atıyor.doğumdan sonra bir öğretmen arkadaşla ilk kez karşılaştım bugün,daha doğuralı 9 ay olmuş,hemen manken gibi oacak değilim,zaten kilo almaya meyilliydim.bugün arkadaş beni ilk kez gördü,sen kendini koyverdin kilolarını verememişsin dedi.bir de erkek bunu diyen,yanımda ince bir arkadaşım vardı o doğum bile yapmamış,bak diyor manken gibi,duymazdan geldim.ısrarla duyurmaya çalışıyor sesini tekrarlıyor,ne kadar çirkin birşey bir erkeğin böyle şeyler söylemesi,içinde tut kardeşim,ne samimiyetim var ki benimle böyle bir muhabbet yapıyorsun..TongueAngry



Mesajı Yazan: haydibebek
Mesaj Tarihi: 10 Haz 2011 Saat 13:33
erkeklerden nefret ediyorum,bazen kocamdan bile ....
kadınların gözlerinde hiçbir değerleri yok,kadınlar onlara göre  gruba ayrılıyor,güzeller,çirkinler.kendi kocam bile ben kilo aldım diye yüzüme bakmaz oldu,şeytan diyor boşan,böyle saçma sapan boş bir evliliktense bekar yaşa,ama kızıma acıyorum.evliliğimizin bir anlamı yok.........


Mesajı Yazan: Hülya Yıldırım
Mesaj Tarihi: 11 Haz 2011 Saat 00:02
Selin Hanım merhaba,
"Bazen ölümü bile istiyorum" demenizden anlıyorum ki, (ben doktor değilim, fakat, büyük ihtimal) doğum sonrası depresyonu geçiriyorsunuz... Mutlaka danışmanlık almanızı, öneriyor, hatta rica ediyorum. İnsan bebekten sonra değişiyor, olumlu-olumsuz... Çok hızlı ve derinden bir değişim bu, uyum sağlamak kolay değil, üstelik de bir bebeğe ana babalık yaparken... Siz mutlu ve sağlıklı olduğunuzda bebeğiniz de mutlu ve sağlıklı olacaktır. Bugüne kadar bebeğim acaba olumsuz davranışlarımdan etkilenmiş midir, diye soruyorsunuz... Geçmişteki olumsuzlukları sorgulamaktansa, anınızı güzel yaşamak, geleceğe güvenle bakmak, olumsuzları olumluya çevirmek sizin elinizde... Yalnız değilsiniz; doğumdan sonra depresyon oranı ülkemizde yüzde 50'lerde... Ayrıca hepimiz anneliği öğrenirken ister istemez zorlu deneyimlerden geçiyoruz; biz de böylece büyüyoruz bebeklerimizi büyütürken... Olumsuzluklara değil, olumlu şeylere odaklanın lütfen, bebeğinize iyi ve sağlıklı bir örnek olmayı seçin ve destek alarak da uygulamaya koyun...
Bebeğinizi güle güle büyütün...
Sevgilerimle...



Mesajı Yazan: haydibebek
Mesaj Tarihi: 11 Haz 2011 Saat 13:38
teşekkür  ederim hülya hanım,evet bir depresyon yaşıyorum şu anda,bunu eşime de bağlıyorum,ilk5 ay sağolsun destek çıktı bana manevi olarak sonra kayınvaldem geldi,eve uğramamya başladı,sabah okula gidiyor ikibuçukta okul bitiyor yarım saat okulda geyik yapıyor,ordan çıkıyor eğer iş uydurabilirse iş uyduruyor uydramazsa arkadaşlarıyla takılıyor(arkadaşları da hep kadı,okulundan)çapkın biri değil ama  kadınlarla diyaloğu çok iyi,yakışıklı da malesef,ama böyle böyle ya başka bir kadına ilgi duymaya başlarsa diye kaygılanıyorum(ki cinsel hayatımız yok 1 yıldır,hiç olmadı)
sizler olsanız aynı kaygı ve öfkeyi yaşamaz mıydınız?
eşimin bana daha fazla destek çıkacağını sanmıştım ,ummuştum ama adam sanki bekar gibi hayatını yaşıyor,geziyor,tozuyor,kadın arkadaşlarıyla takılıyor,dışarda olmasa da okulda geyik yapıyor onlarla.bense evde kızımı büyütmeye çalışıyorum  TEK BAŞIMA,kendimi o kadar yalnız çaresiz hissediyorum ki.
psikolog ya da psikiyatriste gitsem eşimin bana tutumu değişecek mi?tutumu değişmeyince benim psikolojim de değişmiyecek.kayınvaldem gideli 2 AY OLDU ADAM HALA AYNI,ALIŞKANLIK OLDU EVE GELMEMEK.sürekli iş uyduruyor,saatinde eve gelen adam eve gelmez oldu aylardır...
kızını çok  sevmesine rağmen akşamdan akşama eve geldiği için ilgilenemiyor akşam kız uyuor zaten,kızına hiçbir katkısı ,ilgisi yok!tek başıma bir bebeği nasıl büyütebilirim,bu çocuğun bir babası da var ama yok.



Mesajı Yazan: haydibebek
Mesaj Tarihi: 11 Haz 2011 Saat 13:53
adam evde durmuyor,hem kızıma bakmaya çalışıyorum,onun gelişimine katkıda bulunmak için oyunlar oynamaya ,ilgilenmeye çalışıyorum,tek başına olunca ev işlerine yetişemiyorum bazen,kızım çoğu zaman uyumuyor çünkü,yetişemeyince de bir ton hakaret ve azar işitiyorum,hergünüm böyle geçiyor,ha havalar güzelleştiğinden beridir akşamları çıkıyoruz dışarıya gezmeye, ama aylardı böyle yaşıyorum ben..


Mesajı Yazan: haydibebek
Mesaj Tarihi: 11 Haz 2011 Saat 13:57
şimdi bana söyler misiniz tek başına bbek büyüten kaç kişi var bu sitede,ailem uzakta,akrabam yok burda arkadaşım var ama öyle sürekli görüşmüyoruz ayda yılda bir,öyle samimi biri yok etrafımda,bir bekar arkadaşım vardı samimi onunla da görüşemez oldum uzakta oturuyor,ev eve ev,yalnızlık,sıkıntı+İLGİSİZ BİR KOCA=DEPRESYON


Mesajı Yazan: haydibebek
Mesaj Tarihi: 11 Haz 2011 Saat 14:02

bencil bir kocam var yani sadece kendi psikolojisini düşünüyor,bir saat bile evde oturmaya tahammülü yok,bu adamdan ne koca olurmuş ne de baba...çok iyi bir insan ama koca ve baba olmak farklı bir şey.



Mesajı Yazan: haydibebek
Mesaj Tarihi: 12 Haz 2011 Saat 19:06
kayınvaldem çok nasıl diyeyim suratsız,geçimsiz,sürekli tepkili ama neye tepkili bellii değil,40 gün kaldı 40 gün burnumdan getirdi,sürekli benle uğraştı eşimle aramızı açmaya çalıştı bile diyebilirim,sürekli beni eşime şikayet etti,eşim dışardayken odasına bir kapanıyordu eşim gelene dek çıkmıyordu odadan.eşim gelince de surat beş karış,benim olmadığım zaman hemen eşime benimle ilgili şeyler anlatıyoprdu olumsuz,eşim bile annesini tanımıyordu,yeni tanıdı annesini bu kış,çok şaşırdı,bana olan tavırlarından sonra annesinden soğudu..eve uğramıyordu,ama kaynanam gideli 2 ay oldu,eşim alışkanlık yaptı eve uğramaz oldu.ha bu arada kayınvaldem giderken cıngar çıkardı gitti...


Mesajı Yazan: haydibebek
Mesaj Tarihi: 12 Haz 2011 Saat 19:11
ne kadar annesinden soğusa da davranışları itici gelsse de eşimin annesinden etkilendiğini ve bu yüzden bu şekilde olduğunu düşünüyorum...
hatta yatıra bile gitti kayınvaldem heralde evliliğimizin bitmesi için bile dua edip adak adamıştır diye düşünüyorum,o derece bencil acımasız biri yani..
çünkü aramız daha iyiydi eşimle annesi gelene kadar ve her kaynanm gittikten sonra tartışmalarımız olurdu yıllardır aramız soğurdu belli bir süre,bu sefer çook uzun sürdü toparlayamadık,büyü bile yapabileceğini  düşünüyorum ben o kadının..


Mesajı Yazan: beria
Mesaj Tarihi: 13 Haz 2011 Saat 10:18
merhaba haydibebek...
inan senin durumunda bir çok insan var...
senin şu an yaşadığın biraz da hayal kırıklığı...hülya hanımın önerileri kaçınılmaz, ihmal etmemelisin...
yıllar önce danışmanlık hizmeti alırken kulağıma küpe olan bir şeyi paylaşayım seninle; BEKLENTİLERİNİ DÜŞÜR...
çocuğu yalnız başına büyütebilirsin, kendini buna güdüle...eşini bekleme...'bu nasıl baba!' düşüncesiyle meseleye yaklaşırsan çözüme ulaşamazsın.. şu ana kadar izlediğin yöntemi değiştirmelisin, görüyorsun ki işe yaramıyor...
anne olmak, extra bir sorumluluk, anne olunca eş olmaktan, evlat olmaktan, gelin olmaktan, arkadaş olmaktan vazgeçemeyiz... hepsini birlikte götürmek zorundayız...
eşler bu dönemde eve gelmek istemiyorlar doğru, çünkü onları beklentileriyle boğacak biri var evde, üstelik bu kişi progesteron hormonunun kendini terketmesiyle (hamilelik sonrası) daha bir acımasız...
yani arkadaşım,
eşini tekrar kazanmalısın, baştan başlamalısın....
bir yandan anne de olmalısın, senden başka kimse çocuğuna annelik yapamaz...
kilolarınıza gelince, emzirme bitince güzel bir diyet başlarsınız, siz hayatınızın en onurlu kilosunu aldınız...
tüm meseleleri bu şekilde yoluna koyunca, kafanızda anlamsız kargaşalar, kirlilikler olmaz, hayatı önünüze daha net katmış olursunuz....
unutmadan...
BEKLENTİ YOK... sadece siz varmış gibi hayatı omuzlamalı, sizden başka herkesi düşünürcesine de sorumluluk sahibi olmalısınız...ben öyle yaşıyorum, naçizane önerim budur...
muhabbetle...


-------------
hadd bildirmek değil haddimi bilmektir, amacım...


Mesajı Yazan: febaa2
Mesaj Tarihi: 13 Haz 2011 Saat 13:29
beria ya katılmamak elde değil
güzel bir söz var esnek davranan kontrolü ele alırSmile
biz esnek davrandığımızda kendimizden gitttiğini düşünüyoruz ama aslında daha derinde öyle olmuyor çocuğun çok küçük değil biz kızımla 6 aylıkkken arabasıyla çook dolaşıp yürüyüş yapardık hem bana hemde ona iyi gelirdi kendine güvenip birde iş çıkış saati eşinini okuluna git bir bebğinle biraz yürüyün bir kere kabul etmeesede garip davranabilir ama yılmak yok yine gidersin hanım arkadaşlarıda bir görmüş olur Smile


Mesajı Yazan: Şehnaz
Mesaj Tarihi: 13 Haz 2011 Saat 16:01
evet arkadaşım yazdıklarında çok haklısın. Ama arkadaşlarım ve Hülya hanımın yazdıklarıda sana çok güzel yol gösterir şeyler. 
Birkere şu düşünceyi kafana takma. Ben tek başıma bakıyorum çocuğumu diye. Tüm anneler öyle birkaç istisna vardır. Erkekler bu konuda çok genişler. Benim eşimde oğlumun bir kez olsun ne altını açtı, nede onunla dışarı çıkıp gezdi. Herşeysi bana sağolsun gezelim derim gezdirir şunu alalım derim alır. Ama beklenti çok olunca ve karşıdaki kişide o beklentini bilmediği için yaşamına devam ettiği müddetçe senin sıkıntıların gittikçe artır. Benimde beklentim çokdu. Akrabam kimsem yok diyorsun. Bende tek başımayım. Annem-Babam vefat ettiler. 3 teyzem Antalyada. birtek abim var oda işiyle gücüyle uğraşıyor. Herkesin bir telaşı var. Bende artık kendime bir yol çizdim. Şunu öğrendim beklentim olmıyacak istediğim bir şeyi artık direk söylüyorum eşime. Oğlumuzu alıp dışarı çık lütfen diyorum alıp çıkıyor. Hemen geliyor LOL ama çıkıyor böyle böyle zaman uzuyacak. 
Şu kilo mevzusuna gelincede o kadar densiz varki ben artık kulak asmıyorum. Sen bekarken böyle değildin evlilik yaramadı sana kapıp koydun kendini birçok laf işitiyorum,moralim bozuluyor şimdi ne yapıyorum biliyormusun. Evet gerçekten kilo aldım. Evet bekarken çok daha bakımlıydım diyorum. Onlar ne derse aynısını söylüyorum lafı uzatmıyorlar. Çok inceleme iyice moralin bozulur. Herşeyin kızınla ilgilen havalar güzelleşiyor al onu parklara götür. Gezin mamasını yanına al parklarda yedir. Deniz kenarında yaşıyorsan denizin kenarına götür. Kafana takma iyice büyütürsün hayat çekilmez bir hal alır. Bağırma konusuna gelince istemsiz yapıyorsun ama bağıracağın vakit lütfen içinden sakin ol diye birkaç kez tekrarla aynı olayı bende yaşadım. Bir süre sonra bağırmana ağlıyacak bak o zaman iyice moralin bozulacak. Lütfen kendine zaman ayır. 


-------------
Yaşama Sebebim Canım Oğlum Seni Çok Seviyorum


Mesajı Yazan: febaa2
Mesaj Tarihi: 13 Haz 2011 Saat 19:12
şehnazcım lütfen bence sen gayet normal gözüküyorsun çok kilolu diyenler göz doktoruna gözüksün
birde bu yorumları yapanları bir inceleyin öyle acayip güzel sıfır beden spor yapan sağlıklı beslenen bilinçli tipler değildirler çoğu cahil yada eğitimli cahildir o yüzden şehnazın söylediğini yapmak çenelerine kapar Smile


Mesajı Yazan: haydibebek
Mesaj Tarihi: 16 Haz 2011 Saat 14:03
Orjinalini yazan: Şehnaz Şehnaz Yazdı:

evet arkadaşım yazdıklarında çok haklısın. Ama arkadaşlarım ve Hülya hanımın yazdıklarıda sana çok güzel yol gösterir şeyler. 
Birkere şu düşünceyi kafana takma. Ben tek başıma bakıyorum çocuğumu diye. Tüm anneler öyle birkaç istisna vardır. Erkekler bu konuda çok genişler. Benim eşimde oğlumun bir kez olsun ne altını açtı, nede onunla dışarı çıkıp gezdi. Herşeysi bana sağolsun gezelim derim gezdirir şunu alalım derim alır. Ama beklenti çok olunca ve karşıdaki kişide o beklentini bilmediği için yaşamına devam ettiği müddetçe senin sıkıntıların gittikçe artır. Benimde beklentim çokdu. Akrabam kimsem yok diyorsun. Bende tek başımayım. Annem-Babam vefat ettiler. 3 teyzem Antalyada. birtek abim var oda işiyle gücüyle uğraşıyor. Herkesin bir telaşı var. Bende artık kendime bir yol çizdim. Şunu öğrendim beklentim olmıyacak istediğim bir şeyi artık direk söylüyorum eşime. Oğlumuzu alıp dışarı çık lütfen diyorum alıp çıkıyor. Hemen geliyor LOL ama çıkıyor böyle böyle zaman uzuyacak. 
Şu kilo mevzusuna gelincede o kadar densiz varki ben artık kulak asmıyorum. Sen bekarken böyle değildin evlilik yaramadı sana kapıp koydun kendini birçok laf işitiyorum,moralim bozuluyor şimdi ne yapıyorum biliyormusun. Evet gerçekten kilo aldım. Evet bekarken çok daha bakımlıydım diyorum. Onlar ne derse aynısını söylüyorum lafı uzatmıyorlar. Çok inceleme iyice moralin bozulur. Herşeyin kızınla ilgilen havalar güzelleşiyor al onu parklara götür. Gezin mamasını yanına al parklarda yedir. Deniz kenarında yaşıyorsan denizin kenarına götür. Kafana takma iyice büyütürsün hayat çekilmez bir hal alır. Bağırma konusuna gelince istemsiz yapıyorsun ama bağıracağın vakit lütfen içinden sakin ol diye birkaç kez tekrarla aynı olayı bende yaşadım. Bir süre sonra bağırmana ağlıyacak bak o zaman iyice moralin bozulacak. Lütfen kendine zaman ayır. 
arkadaşım teşekkür ederim,haklısın beklentilerini insan direkt söylemeli ki karşındaki yapsın,eşim pek çok şeyin farkında ama direkt söylemeyince asla yapmıyor..
kilo konusuna gelince el alemin dedikleri beni etkilemiyor o kadar eşimin bana tutumu beni artık beğenmedği düşündürüyor beni,yoksa başkaları beni ilgilendirmez adam beni beğenmiyor artık.gözü sanki dışarda.sankisi fazla gözü dışarda.kilo aldım ama karnım değil midem çıktı benim artı karnım çok gevşedi sarktı.bel çevrem çok yağlandı,diyetisyene gittim,diyete başladım ama 7 kg sade ce yağ vermem gerek,bu çok zor nerdeyse imkansızConfused
param olsa yağlarımı çektireceğim,diyetle gitmez bu yağlar müdahale şart.
bağırma konusuna gelince yemek yemeyince arada bağırbiliyorum ama hemöen kemdime geliyorum,kontrolsüz değilim artık.ve biraz sesimi yükselttince ağlıyor,içim acıyor o zaman da .bakıcı da bağırıyor mudur diye düşünüyorumCry


Mesajı Yazan: haydibebek
Mesaj Tarihi: 16 Haz 2011 Saat 14:17
Orjinalini yazan: beria beria Yazdı:

merhaba haydibebek...
inan senin durumunda bir çok insan var...
senin şu an yaşadığın biraz da hayal kırıklığı...hülya hanımın önerileri kaçınılmaz, ihmal etmemelisin...
yıllar önce danışmanlık hizmeti alırken kulağıma küpe olan bir şeyi paylaşayım seninle; BEKLENTİLERİNİ DÜŞÜR...
çocuğu yalnız başına büyütebilirsin, kendini buna güdüle...eşini bekleme...'bu nasıl baba!' düşüncesiyle meseleye yaklaşırsan çözüme ulaşamazsın.. şu ana kadar izlediğin yöntemi değiştirmelisin, görüyorsun ki işe yaramıyor...
anne olmak, extra bir sorumluluk, anne olunca eş olmaktan, evlat olmaktan, gelin olmaktan, arkadaş olmaktan vazgeçemeyiz... hepsini birlikte götürmek zorundayız...
eşler bu dönemde eve gelmek istemiyorlar doğru, çünkü onları beklentileriyle boğacak biri var evde, üstelik bu kişi progesteron hormonunun kendini terketmesiyle (hamilelik sonrası) daha bir acımasız...
yani arkadaşım,
eşini tekrar kazanmalısın, baştan başlamalısın....
bir yandan anne de olmalısın, senden başka kimse çocuğuna annelik yapamaz...
kilolarınıza gelince, emzirme bitince güzel bir diyet başlarsınız, siz hayatınızın en onurlu kilosunu aldınız...
tüm meseleleri bu şekilde yoluna koyunca, kafanızda anlamsız kargaşalar, kirlilikler olmaz, hayatı önünüze daha net katmış olursunuz....
unutmadan...
BEKLENTİ YOK... sadece siz varmış gibi hayatı omuzlamalı, sizden başka herkesi düşünürcesine de sorumluluk sahibi olmalısınız...ben öyle yaşıyorum, naçizane önerim budur...
muhabbetle...
beria söylediklerinin tümüne katılıyorum,çok mantıklı,ne işyapıyorsun bilmiyorum ama psikolojiden iyi anlıyorsun.evet beklentilerimle eşimi boğuyormuşum,kendisi de aynen böyle söyledi geçen gün bana,çık,arkadaşlarınla başka kadınlar ne yapıyrosa onu yap güne git,ev gezmesine git,pazara git dedi,beni boğuyorsun.herşeyi benden bekliyorsun dedi.
alışverişe bile benle çıkıyorsun dedi.aslında haklı ama çevremde hiç arkadaşım yok,çocuktan önce bekar arkadaşlarım araya mesafe koydular çocuklu olunca görüşmek istemiyorlar her zaman,okulumuzda da gidip gelebileceğim kadın yok doğru düzgün,öyle samimi olduğum sürekli görüştüğüm biri yok,arkadaş edinemiyorum ben,böyle bir sorunum var,edindiğim arkadaşlarımı da iyi seçememişim ki yalnızım ,nazımın geçtiği arkadaşım yok.benim de yanlışlarım oldu hep eşime endeksli yaşadım bunca yıl,onuon arkadaşları arkadaşım oldu,çaba sarfetmedim arkadaş edinmek için,edindiklerimde eşlerine endeksli yaşayan tipler,eşleri olmadan bir yere gitmiyorlar.
şimdi görüyorum ne kadar hata yaptığımı.eşimle 3 yıl önce boşanma noktasına gelmiştik bu yüzden,bir kaç arkadai edindim ama dediğim gibi arayıp sormuyorlar bile yanlış arkadaşlıklarmış,okulumda kadın sayısı 4.alternatif yok orda.2si bekar,2si evli ama ,onlarla da olmuyor.
eşim arkadaş edin,çevre edin deyip duruyor,ama nasıl edineyim,pazardan mı alayım diyorum.sen çevre edin beni boğma o zaman düzelir aramız diyor.


Mesajı Yazan: haydibebek
Mesaj Tarihi: 16 Haz 2011 Saat 14:22
sen de kadın arkadaş değil de erkeklerle arkadaş ol diyorum ben de ,kadınlarla arkadaşlık kurmak daha kolay diyor,erkekelerle arkadaş olmak daha zormuş,güya.sen arkadaş edin ben de erkeklerle arkadaş olurum diyor.çıkmazdayım,evliliğim bitiyor,sallantıda ve benim elimden birşey gelmiyor.Cry
kilolarıma gelince emzirme diyeti aldım diyetisyenden.bakalım verebilcek miyim...
evet beria beklentileri düşük tutmalı gerçekten de ,beklenti ne kadar düşük moral o kadar yüksek olur gerçekten de ....
teşekkürler önerilerin için.


Mesajı Yazan: haydibebek
Mesaj Tarihi: 16 Haz 2011 Saat 14:45
Orjinalini yazan: febaa2 febaa2 Yazdı:

beria ya katılmamak elde değil
güzel bir söz var esnek davranan kontrolü ele alırSmile
biz esnek davrandığımızda kendimizden gitttiğini düşünüyoruz ama aslında daha derinde öyle olmuyor çocuğun çok küçük değil biz kızımla 6 aylıkkken arabasıyla çook dolaşıp yürüyüş yapardık hem bana hemde ona iyi gelirdi kendine güvenip birde iş çıkış saati eşinini okuluna git bir bebğinle biraz yürüyün bir kere kabul etmeesede garip davranabilir ama yılmak yok yine gidersin hanım arkadaşlarıda bir görmüş olur Smile
HANIM ARKADAŞLARININI HEPSİNİ TANIYORUM YALNIZCA BİR TANESİNİ GÖZÜM TUTMUYOR,GÜYA TABUSUZMUŞ KADIN.kadın gece bile arayabiliyor,o da evli onunda 2 yaşında kızı var,üstelik eşi biliyor eşimle olan samimiyetini,hiç kıskanmıyor.kadın çok rahat,kocası evde durmıyor onun da şikayetçi hep,eeşim de diyor ki onunla samimi ol işte,altında da arabası var gezersiniz beraber,kadına güvenemiyorum,şimdi tatilde de 9 gün berberiz,turla bizim tatil yapacağımaız yere geliyorlar,güya tura sormuşlar bebeğe uygun sıcak ve sığ neresi var neresi uygundur diye,güya bizim bulunduğumuz yeri söylemiş tur da,onlar da TESADÜFEN yanımıza geliyorlar,bilemiyorum belki de doğrudur ama kadına güvenemiyorum nedense,eşini de anlamak mümkün değil,adam çok rahat,umrunda değil karısının kocamla olan samimiyetiAngry


Mesajı Yazan: beria
Mesaj Tarihi: 17 Haz 2011 Saat 15:43
bazen eşin hanım arkadaşlarıyla görüşmek, çok daha farklı sorunlar doğurabilir...SİZE RAĞMEN bir şeyler olmaya devam eder ki bu da etkisi büyük olanlardan... tırnak içinde; "insana çok koyar"...
şu gözlemlediğiniz-kafanıza takılan bayan arkadaşın kritiğini kesinlikle eşinizle yapmayın derim ben...'AKLINA DÜŞÜRMEK' tabiri vardır ya ondan olmasın...
çok zor bir süreç, hepimizin evliliğinde çatırtılar olmuştur, bazımız eyvallah etmez çeker kapıyı gider yada basar tekmeyi gönderir, bazılarımız da bir kaç şansdan birini daha vererek, yada çocuğum var falan gibi mazeretlerle durumu geçiştirir...
evlilikte bana kalırsa boşanmak bir seçenek, ancak çıkmazlara girildiğinde seçilecek ilklerden değil...hatta kaç kere 'yeter artık' dediğimiz noktalarda bile gerçekten son noktada mıyız....Sabır; belkide ekileni biçiyoruzdur, ailemizde ekilenler bizler tarafından biçiliyordur, 'ilahi adalet' denilen şey nüksediyor olabilir...
bize düşen;sabırla, alçalmadan, geriye dönüldüğünde hatalardan dolayı vicdan azabı çekmeden işi götürmek....
hayatta evliliğinde sorunsuz yol alan çok az insan vardır, ne mutlu onlara, eğer sorunlarımız varsa kazanma şansımız vardır...
çoğu zaman, "olan onca şeye rağmen", "hiç bir şey yokmuş" gibi devam ederek, tekrar kazanım sağlanabilir...bunlar çok genel şeyler...
bence, çocuğunun tadını çıkar, eşini çocuğunun tadını çıkarma bölümlerine, sorunsuz bölümlere davet et ki, sizinle vakit geçirmenin eğlenceli olduğunu düşünsün, başka şeylere ihtiyaç duymasın...evde sadece onu mutlu eden şeyler olsun...adeta o yaşasın siz fon olun, gelinen nokta tedaviyi gerektiriyor belli, eşiniz dışardaki sorumluluk gerektirmeyen eğlendiren şeylere meyletmeye başlamış, evde sorumluluk var, evdeki sorumlulukları ondan bir süreliğine alıp onu tekrar eve bağlayıp-evi sevdirip sorumluluklarını tekrar geri iade etmeyi deneyebilirsiniz...unutmadan bunu sadece siz bilmelisiniz, kadınlar zekidir, bir yolunu bulur ve başarırlar...
ukalalığım yaşanmışlıklarımdan ve şahit olduklarımdan alıntıdır...
muhabbetle...


-------------
hadd bildirmek değil haddimi bilmektir, amacım...


Mesajı Yazan: Gülsen
Mesaj Tarihi: 17 Haz 2011 Saat 15:45
Konuyu taşıdım canım isteğin üzerine Smile

-------------
http://www.glitterfy.com/">


Mesajı Yazan: sengul
Mesaj Tarihi: 18 Haz 2011 Saat 01:10
merhaba SelinSmile
Yaşadıklarını yaşayan çok insan var inanki yanlız değilsinn..
Yanlız çocuk büyüten mi ararsın ben hemde iki tane.Zor tabiki çok zor hele hasytalandiklarında...Ama biz kadınların yapamayacağı şey yok. BBiraz önce bir arkadaş yazmış beklentileri düşürmek evet çok doğru. Ben hayatımı ne zaman düzene soktum biliyormusun beklentilerimi minumuma indirerek,  onlarsızda herşeyin üstesinden gelebileceğime  inanarak. inandım ve başarıyorummmSmile
hayatımdan kısa özet geçeyim..
Evliliğimin ilk yıllarında  benimde beklentilerim çoktu. Beklentilerim çoğaldıkça mutluluğum da okadar azaldı. ya bu deveyi güdeceksin ya bu diyardan  gideceksin..dedim...Gidermiyim hiç!!! eşimi çok seviyorum...
olumsuzlukları olumluya çevirmek...Nasıl mı? Zamanla, sabırla, belkide terapiyle...
olmuyor mu oluyor  ..
şu anda eşim   yok yanlızım..Hamileyken tunceli
 ye tayini çıktı. Ben hamileliği  oğlumla yanlız geçirdim..Bebeğim oldu onuda yanlız büyütüyorum .Hamilelik, lohusalık hep yanlız geçti..........mutsuzmuyum hayır dedimya onlarsızda herşeyin üstesinden gelebiliriz...
geçici bir dönem... iki yılın bir yılı gitti kaldı bir yıl... Zorluklar insanı olgunlaştıryor, büyütüyor..Büyük oğlumda alıştı geçici bir dönem biz bunun üstesinden geliriz diyor. oturup ben ağlasaydım oda  zorlukları görünce ağlayacaktı...onlar için güçlü olmak zorundayız....
daha neler var neler...böyle şeyleri  nete yazmam ama bugün içimden geldi..
iki katlı bir ev düşün alt katında ben iki oğlumla,  üst katındada kayınvalidemler oturuyor. evet severim onları iyi insanlar..Ancak benim sorumluluğum bana yetiyor birde onların sorumluluğu var.Eşim gittikten sonra kayınpederimde mesane kanseri çıktı, bir ara kayınvalidem yürüyemedi...v.b.   Yaşlılık ve hastalıklar....bilirsiniz..
mesela bugün üst kattan bir ses geliyo şengül hazırlan baban kötü. gelde panik olma  hemen acile götürdüm onları. ...Böyle bir koşusşturma içindeyim ama üstesinden geldikçe mutluluğum dahada artıyor...
Hayat böyle işte....
 


-------------
Kesinlikle çocuğuna “çocuk gibi” davranma.

Bu anneler olarak yaptığımız en büyük kabahat aslında.

Küçük olabilirler ama onlar da birey birey.



Mesajı Yazan: sengul
Mesaj Tarihi: 18 Haz 2011 Saat 01:17

çoook sevdiğim bu şiiir bu topiğe aitmiş gibi geldi..
"O olmazsa yasayamam" demeyeceksin. Demeyeceksin iste. Yasarsin çünkü. Öyle beylik laflar etmeye gerek yok ki.

Çok sevmeyeceksin mesela. O daha az severse kirilirsin. Ve zaten genellikle O daha az sever seni, Senin O'nu sevdiginden. Çok sevmezsen, çok acimazsin. Çok sahiplenmeyince, çok ait de olmazsin hem.

Çalistigin binayi, masani, telefonunu, kartvizitini... Hatta elini ayagini bile çok sahiplenmeyeceksin. Senin degillermis gibi davranacaksin. Hem hiçbir seyin olmazsa, kaybetmekten de korkmazsin. Onlarsiz da yasayabilirmissin gibi davranacaksin.


Çok esyan olmayacak mesela evinde. Paldir küldür yürüyebileceksin. Ille de bir seyleri sahipleneceksen, Çatilarin gökyüzüyle birlestigi yerleri sahipleneceksin. Gökyüzünü sahipleneceksin, Günesi, ayi, yildizlari... Mesela kuzey yildizi, senin yildizin olacak. "O benim." diyeceksin.

Mutlaka sana ait olmasini istiyorsan bir Seylerin... Mesela gökkusagi senin olacak. Ille de bir seye ait olacaksan, renklere ait olacaksin. Mesela turuncuya, yada pembeye. Ya da cennete ait olacaksin.

Çok sahiplenmeden, Çok ait olmadan yasayacaksin. Hem her an avuçlarindan kayip gidecekmis gibi, Hem de hep senin kalacakmis gibi hayat. Ilisik yasayacaksin. Ucundan tutarak... <



-------------
Kesinlikle çocuğuna “çocuk gibi” davranma.

Bu anneler olarak yaptığımız en büyük kabahat aslında.

Küçük olabilirler ama onlar da birey birey.




Sayfayı Yazdır | Pencereyi Kapat