1. Bu dönemde Hayır kelimesini kullanmamaya özen göstermeliyiz. Mümkün olduğunca yapılmasını istediğimiz maddeyi pozitif cümlelerle anlatmaya çalışmalıyız. Örneğin duvarı çizen çocuğumuza " duvarı çizme" demek yerine duvar çizildiği zaman kirlenir. Ben sana kağıt vereyim oraya çizmeyi deneyebilirsin pozitif bir yaklaşımdır.
   
2. Çocuğumuza zarar vermeyeceğini düşündüğümüz bazı konularda ısrarcı olmak yerine yapmak istediğini yapmasına izin vermeliyiz. Örneğin yemek yerken önlük takmak istemiyorsa üstünün kirlenmesini göze alarak buna izin vermeliyiz.
   
3. Yasaklar koymak yerine kurallara uyduğu zaman ödüller verip, bunu vurgulamalıyız. Örneğin duvarı çizen çocuğumuzun elinden kalemi almak yerine kağıda çizdiği zaman aferin demek daha doğru olacaktır.
   
4. Çocuğumuza alternatifler sunmalıyız. Örneğin kışın mont giymek istemeyen çocuğumuza değişik kıyafet alternatifleri sunarak onu seçmeye yönlendirmeliyiz.
   
5. Çocuğumuz bir konuda ısrarcı davrandığı zaman onu başka bir yöne yönlendirmeye çalışmalıyız. İlgisini çekeceğimiz başka bir konu üreterek o tarafa yönlendirmeliyiz.
   
6. Çocuğumuzun bu döneminde konuların çekişme alanına dönmesine izin vermemeliyiz. Kendisine zarar vermediğini düşündüğümüz tüm konularda mümkün olduğunca uzlaşmacı bir tavır sergilemeliyiz. Ona gerçekten zarar vereceğini düşündüğümüz konularda ısrarcı davranabiliriz. Örneğin caddede elimizi bırakmak isteyen çocuğumuza, bunun mümkün olamayacağını ve tehlikeli olduğunu söylemeliyiz. Bu konuda sözle hayır elimi bırakamazsın desteklemeleri yapabiliriz.
   
7. İstediği şeyi neden yapamayacağınızı basit bir şekilde açıklayın ve bu açıklamayı yaparken mutlaka bu durumdan dolayı ne kadar üzgün olduğunuzu belirtin. Onun istediği şeyi sizin de istediğinizi ama koşulların buna izin vermediğini söyleyin. Duygularını paylaştığinızı bilmek onu hem rahatlatacaktır hem de sizin ona karşı sürekli engeller koyan bir düşman olarak görünmenizi engelleyecektir.

ya şimdi seha iki yaşının sonlarında başlarında yoktu böyle şeyler,aslında başlamıştı ama bu kadar ileri derecede değil,şuan seha 27 aylık oldu ,ve kesinlikle başa çıkamıyoruz ne ben ne babası,inan akşama kadar kitap elimizde sorduğu sorulara  o şekilde cvp veriyoruz,yada nerde hayırı ısrarla söyleyeceğimizi..çocuk büyütmek çok zor hele büyüdükçe,inanın küçükkkenki ağlamaları diretmeleri hiç bişey değilmiş,şimdi bi yandan şımarmasın diyoruz ,bi yandanda bu yaş sendromu olduğunu bildiğimiz için çok fazla üstüne gitmememiz gerektiğinide biliyoruz,yani zor ama tatlı oda öğreniyo bizde..

emoş işte seha da böyleydi başlarda,yaa o zaqman biraz hani küçük anlamıyo diye kendini avutuyosun,ama şimdişimdi yaptığının hata olduğunu bizim hiç hoşumuz gitmyeceğini bile bile yapıyo sonrada gelip özür diliyo,şimdiki en büyük kozu o,ne yaparsam yapayım annemden özür dilicem oda gülüp sarılacak bana,başlarda yedim biliyonmu bu numarayı,dedim anam oğluşum çok akıllı ne yapsa gelip özürde diliyo ,yerinde teşekkürünüde ediyo,ama gel zaman git zaman bunun bi kandırmaca olduğunu anladım,özür dilemek için dilemiyo özrü,ben ona kızmayayım affedeyim diye diliyoartık yemiyorum bu yüzden özür dilediğinde bile alıp karşıma konuşuyorum inan dakikalarca,sanki dünden beri biraz daha iyi du bakalım,dün babası evdeydi baya bi konultuk karşımıza alıp sanki düzelme var gibi,yani dünden beri daha özür dilemedi,biraz önce ayakkablıuktan babasının ayakabısı ile salona daldı hiç bişey demedim baktım götürdü yerine bıraktı anne özüy diyom ,terçet özüyyyözcanı aradım gerçek özür dedi dedimay bi güldük,bakalım inş devam eder ama geçiciymiş gibi geliyo bana

zeynepçim ne güzel bir konuya deyinmişsin teşekkürler canım sanırım bu sorunlar bizdede başladı ama bazen hayır dememek mümkün olmuyor çünkü güzel anlattığımda anlamak istemiyor gerçi hayır dediğimde de anlamak istemiyor ya neysehenüz ikimize basmadık belki zamanla bişeyleri daha bir kavradıkça anlamayada başlar ama gerçekten zor durumlar