Görüşleriniz benim için çok kıymetli olduğundan size danışmak istedim.

Öncelikle 2,5 yaşında bir kızım var ve hala emiyor.Etraftan psikolojik (cinsel çağrışımlar yaparmış)olarak iyi

olmadığını hatta ona kötülük yaptığımı söylüyorlar.Bazıları ise bu saatten sonra sen kesmeye çalışırsan daha kötü olur,kendi bıraksın diyorlar.Hangisi doğrudur acaba yada doğrusu nedir?

Diğer bir sorumda benim kızıma karşı yaklaşımlarımla ilgili.

Babası ve ben sürekli ve coşkulu şekilde sevgimizi gözteriyoruz.Sizin tüm yazılarınızı ve cevaplarınızı okuyorum.Benim yaptığım her şeyi,verdiğim tepkileri yapılması gerekenler olarak yazıyorsunuz.Babası da benim gibi davranıyor.Biz 2,5 yıldır kızımızı hiç azarlamadık,onunla hiç bağırarak konuşmadık,1,5 yaşından beri iki yaş sendromundayız;ancak biz hayır kelimesini bile kullanmıyoruz.Bir şeyi yapmaması gerekiryorsa açıkça nedenleri ile izah ediyoruz ve çok olumlu geri dönüşler alıyoruz.Hatta kızımın beni çok önemsediğini hissediyorum.Fakat etrafımızdakiler 3 yaşından sonra hiç sözünüzü dinlemeyecek çok şımarık olacak şimdi sizi kullanmak için huyunuza gidiyor gibi sözler söylüyorlar.Sizin fikirleriniz nedir acaba?Uzun yazdığım için kusura bakmayın ama sizin sözlerin herkesten daha çok ikna ediyor eşimi ve beni.Biz zaten bu şekilde iyi ebeveyn olalım diye de davranmıyoruz.Bir yetişkin olduğunda kızımız ruhsal olarak çok sağlıklı ve iç huzuru olan bir insan olsun istiyoruz.Fikirleriniz için şimdiden çok teşekkürler...