Dünyada birçok sevgi çeşidi varmış. Yıllar önce bir yerde okumuştum. En kolay bulunanı İSE türü sevmekmiş. İstediğimi yaparsan seni severim, beni sever isen seni severim, bana çiçek verir isen seni severim gibi. En zor bulunanı ise RAĞMEN türü sevgi imiş. Bana çiçek almamana rağmen seni seviyorum, bana bağırmana rağmen seni seviyorum, her türlü kötü huyuna rağmen seni seviyorum gibi.

    İşte annelerin hepsinde aslında çocuklarına karşı RAĞMEN türü sevgi vardır. Ama biz çocuklarımıza “yemeğini yersen seni severim” , “uslu durursan seni severim” gibi cümlelerle onlara en ucuz olan ve en kolay bulunan İSE türü sevgiyi öğretiyoruz. İşin en acı tarafı ise onları her şeye rağmen sevdiğimiz halde ağzımız ise türü sevgiyi onlara duyduğumuzu söylüyor ve çocuklarımız da eğer bizim isteklerimizi yapmazlarsa onları sevmeyeceğimizi düşünüyorlar.

    Denemesi bedava. 4 yaşından büyük çocukları olanlar! Çocuklarınıza şunu sorun bakalım ne cevap alacaksınız?

   “Eğer yemeğini yemezsen, uslu durmaz çok yaramazlık yaparsan, eğer zamanında uyumazsan anne seni sever mi ?” Eğer bu soruya çocuklarınızın cevabı evet sever ise, siz gerçekten de sevginizi çocuklarınıza gösterebilmişsiniz. Eğer cevap hayır ise siz onları ne kadar severseniz sevin, karşı taraf tarafından tamamı algılanamamış demektir.

   Unutmayalım ki anlatabildiklerimiz, karşındakinin anlayabildiği kadardır.

ragmen sevgıyı ögrettıgımızdede cocuklarımız

ben ne yaparsam yapıyım herseye ragmen annembenı sever duygusuna kapılmazlarmı acaba?

 hiç düşünmeden seversin dedi... çok mutlu oldum bende ya....