Çok kısa bir süre evvel abim şehit oldu.Ve bebeğimi bırakamadığım için götürmek zorunda kaldım.Kızım 14 ünde 31 ayı dolduracak.Allahtan eşim yanımdaydı ve kızımla sürekli ilgilendi.Daha az etkilenmiş oldu..."öldü "kelimesi,"kaza"kelimelerini duymuş. Her gece bana soruyor yatmadan evvel.Anne dayım nereye gitti diye?bende cennete gitti diyorum.Orda ne yapıyor diyor?Uyuyor diyoruz...

 

İlk zamanlar bana yaklaşmıyordu kızım.Yanıma gelmek bile istemiyordu.Ama onun yanında güçlü olmaya çalışıyorum.Mutluluk oyunu oynuyorum artık.

 

2 hafta sonra abimin 40 mevlüdü için memleketimize gideceğim.Oralar soğuk olduğu için götürmemeyi düşünüyorum.Eşim izin alıp bakacak.6 gün ayrı kalacağız.Ve ben buna onu hazırlamaya çalışıyorum.5 Gün kalacağım,sen parmaklarını say  bitince hemen gelip sana sarılacağım diyorum.Çok güzel oyuncaklar getireceğim diyorum."Anne sen gitmee"diyor.İlk ayrılığımız Olacak,eşim pek telefonla konuşturmak istemiyor.Ama ben onun sesini duymadan,o benim sesimi duymadan yapamayız...

 

Nasıl bir yol izlemeliyim?

 

teşekkürler,