ben de aranıza yeni katılanlardanım. 10 aylık evliyim. Ve daha şimdiden aynı dertten muzdaripim.

8 aylık bir nişan dönemimiz oldu, ondan önceki dönem hariç... o dönemlerde bir kez bile tartışmadık. çok ufak problemler oldu, onlar da hemen aşıldı zaten.

ama artık çok sıkıldım ve de bunaldım. 10 aydır 2 haftaya bir muhakkak bişeyler oluyor. evde bir huzursuzluk. neyi paylaşamıyoruz anlayamıyorum.

en kötüsü de bu problemlerin kaynağı olarak ben görülüyorum. eşim hiç suçlu değil. hep ben ...

çalışan bir bayanım, ama elimden geldiğince her şeyi yapmaya çalışıyorum. temizliğim, yemeğim, ütüm.. kısaca bir ev hanımından bekleinilen her şeyi yapmaya çalışıyorum gücümün yettiğince ama olmuyor. hep bir memnuniyetsizlik var..

kayınvalidemlerile yakın oturuyoruz. bir sokak ilerideler. şimdiye kadar şikayet edip duruyordu onlarla az görüşüyosun diye. ben de biraz daha sıklaştırdım, bu seferde onlar bize hiç gelmiyor oldu problemin adı. ne yapayım, zorla mı çağırayım. neymiş efendim ben yeteri kadar ilgilenmezsem, sıcak bir tabak yemek götürmezsem onlar da gelmezlermiş. arkadaşllar ben çalışıyorum ve benden beklenilene bakın. onlar mı getirmeli bazen de olsa, yoksa ben mi götürmeliyim. evde görümcelerim de var. yemek problemi falan da yok yani ama yaranamıyorum işte. onlar geldiğinde memnun etmek için elimden geleni yaparım.ama 1 ay görüş, 1 hafta ara ver adın görüşmedi oluyor. nasıl oluyor anlamıyorum. Onlarla vakit geçirmek daha hoşuna gidiyor herhalde çünkü üniversiteden sonra yıllarca aynı evde yaşamışlar. sizin eşlerinizde mi illa ailem diyor?

sürekli aorun çıkaruyor

bana bir akıl verin ne olur...

sevgilerimle...

 kendimi o kadar yalnız hisediyorum ki anlatamam. bu durumu ne kendi ailkeme ne de onun ailesine açamıyorum. sorunlar büyümesin diye, sonuç olarak da hep içime atıyorum. eşimle kaç kez paylaştım, nişanlıyken konuştuk her şeyi zaten. ben fazla görüşme taraftarı değilim dedim. o da yeteri kadar görüş yeter dedi. yani haftada bir olsun yeter. şimdi o da yetmiyor. bunu hatırlatınca da hiç bişey demiyor.

onunla ne zaman paylaşsam bu durumu olay gerginleşiyor. çünkü eşim olarak beni yanına değil, hemen karşısına alıyor. suçlamaya başlıyor. sonra da ben de tarışmanın havasında sesimi yükseltiyorum normal olarak. sonra da ben senin kocanım, çocuk gibi azarlama beni diyor. kapıdan girerken karşılayıp elindeki poşeti almayınca sorun oluyor, daha neler neler...

geçen gece canım çok sıkkındı mesela.. içim sıkılıyoır yav dedim, ne dedi biliyo mususnuz?

asıl benimkinin sıkılması lazım dedi... ne kastetti artık siz düşünün. sürekli imalı konuşmalar falan.. sonra gönlümü almaya çalışıyor ama nafile...

yaptığım temizliğe bahane...

işte böle..

ne yapacağımı şaırdım...

bazen diyorum ki isteyim tayinimi, çocuk da olmadan bitsin bu iş..

gideyim başka diyarlara..

ama ona da cesaretim yokk..

anlayacağınız pek iyi değilim...

 

sevgilerimle..

işte arkadaşlar ben böyle erkeklere çok kızıyorum evlenmeden önce neysen veye ne söylediysen yap şimdi yan kıvırıma. hem senin ailen artık eşin. anne baba kardeş bir yere kadar.....

baya dertliymişsin.

sukünetini koru ve k.validenle mesafeni de koru derim ben.fazla içli dışlı olamamak gerek kanımca.

faydası değil zararı oluyor.

ben öğretmenim. uğraşacak bir dolu şeyim var zaten. aramama gerek yok. eşimle konuştum. açık oturum düzenledik bugün ve bir karar vermemiz gerektiğine karar verdik. ne ben ne de o boşanmak istemiyoruz. çünkü hala sevgimiz var emeklerle yoğurarak kazandığımız.

çok şey istemiyorum senden dedi, sadece haftada bir iki kez görüşelim.. ne işlerine yardım et diyorum ne de onlara hizmet et. onlar seni çok seviyorlar, sadece sen de onlarla ilgilendiğini göster. sen araya çok mesafe koyunca onlar da doğal olarak gelemiyor, kapımızı çalamıyorlar huzurları bozulmasın diye. çok şey mi istiyorum senden dedi.. sadece arad bir kahvaltıya git, çaya çağır, çaya gidelim falan falan...

sanırım biraz daha fedakar olmam lazım dimi arkadaşalr? kolaylıkla kurulmuyor yuvalar, kolayca da yıkılmamalı. boşanma gibi bir durumda ben tayin isteyip gidecem buralardan, Türkiye gibi dul kadınların önyargıyla karşılandığı bir ülkede. kısacası biraz daha sıklaştırcam görüşmeyi Allahın rızasını da gözeterek... çoık sıkı fıkı olmak da zararlı. benimki ne çok ne de az olacak ama eşimi memnun edecek kadar olacak..

son kararım böyle..

en iyisi bu değil mi?

sevgilerimle...

 

sevgiler..

 

sorunu çözüldümü acaba merak ettim

Hadi ya, hayırlı olsun, bize on dk. falan yürüme yol, gelsene kız