oğlum 3 eylülde 1 yaşını dolduracak,5 aylıktan beri çalışıyorum. Bakıcımızı 3 aylıkken bulduk, hala aynı bakıcıyla devam ediyoruz. Oğlumla bakıcısı birbirlerini çok seviyor, yalnız son 1-1,5 aydır ayrılırken problem yaşıyoruz, çünkü sabahları ben bakıcısına vermek istediğimde hemen bana saklanıyor veya ağlıyor, geçici olduğunu düşünerek başlarda onu oyalayıp ayrıldım evden ama şu anda daha da inanılmaz bir hal aldı.Ben eve döndüğümde bile dvamalı benimle beraber olmak istiyor, babası bile onu oyalayamıyor. El sallamak,vedalaşmak gerek diye okudum fakat o ağlarken bırakınca da inanılmaz rahatsız suçlu hissediyorum kendimi. Oğlumu ayrılmaya nasıl alıştırabiliriz tekrar?

Yardımlarınız için teşekkürler.

 

Kızım 2,5 yaşında ve biz 1 yaşından bu yana aynı sahneleri uyanık olduğu sabahlar halen yaşamaktayız. Büyüdükçe konuştukça,sorguladıkça hepimiz için zor bir dönem kısacası.

Anne beni neden bırakıyorsun, arkadaşımın annesi işe gitmiyor ama, ne olurrr gitme,ben de seninle geleyim,yanına o dakikalarda kimseyi yaklaştırmaması...

 

Son zamanlarda oyunları bile kurgu; bebekleriyle ayrılık,onu bırakma üzerine konuşur oldu.

Bir çocuk varmış,okula gidiyormuş,öğretmeni onu dövüyormuş, çocuk da ağlıyormuş. Annesi babası da çocuğu sevmiyormuş,çünkü onlar işe gidiyormuş.Çocuk da anne ve babasını sevmiyormuş...

İçinde kopan fırtınaları alıp götürmeyi çok isterdim,o küçücük kalbini yormadan...