sabır taştığında

çok yaramaz değildir kızım ama kırıp dökme huyunu bir türlü atamadı hergün mutlaka bişeyler kırılır kırılsın sorun değil ama o kırıklara basarak elini ayağını kesti bir kaç kere o yüzden çok korkuyorum kızıyorum hergün gördüğü çekmeceleri dolapları her gün niye açar döker anlamıyorum bide artık sandalyeyi taşıyor her yere en yüksek dolaplara bile uzanıp döküyor
bide bu aralar bağırıp çağırma huyu başladı bana bu kadın diye hitap ediyor el kaldırıyor her dediğime itiraz her lafıma bir karşılık artık tahammülüm kalmıyor aman psikolojisi bozulur şöyle yapsam böyle mi olur düşünmekden o kadar yoruluyor ki insan bizim psikolojimizi kimse düşünmedi kırıp döksek annemize bağırsak tokatı yer oturuduk psikolojimiz filanda bozuk değil allaha şükür bazen kadir beyin dediği gibi yapayım diyorum olmuyor yapamıyorum tam kalkıyor elim o öyle kendini sakınıyor o halde savunmasız küçük bir cana nasıl vurayım kendime vuruyorum kaldırdığım elimi
kızıp küsüyorum bazen konuşmadığım zamanlar çok üzülüyor ama süreklide küsmek istemiyorum alışacak o da küsmeye başlayacak
sabrım taştığı anlar ne yapacağım bilemiyorum ceza verebilirsiniz diyor uzmanlar ama nasıl ceza ne cezası verilir bilmiyorum
sizler ne yapıyorsunuz sabır taştığında artık dayanamayacak hale geldiğinizde çok merak ediyorum
herşeyine katlanıyorum sabrediyorum ama benim saygısızlığa hiç tahammülüm yok el kaldırdığı an bitiyorum bana bu kadın diye hitap ettiği an kahroluyorum

Minem Dora çok yaramaz bir çocuk değil şükürler olsun, ben oyunla yönlendirme yapmaya çalışıyorum çünkü öteki türlü iş inatlaşmaya dönüyor. Mesela baktım dağıtıyor bende katılıyorum ona sonra hadi şimdide topluyoruz diyorum ama çoook kızdırırsa sabrımı çatlatırsa yatağına koyuyorum orda oturuyorsun diyorum (kapıyı filan kapatmıyorum, gizliden bakmaya devam ediyorum ama) 10 dakika yetiyor zaten sonra barışıyoruz. Bir iki kere sesimi yükselttim baktım korkuyor ne yapıyorum ben çocuğuma diye kendime çok kızdım artık bağırmıyorum ama gerekirse accık sert ses tonuyla uyarıyorum....

merhaba, gültekin yazgan ın çevirdiği SOS ana babalara yardım diye bir kitap var, öneririm...Orada çocuğun istenmeyen davranışlarının hafif cezalarla nasıl düzeltileceği iyi davranışların da küçük ödüllerle nasıl pekiştirileceği örneklerle anlatılıyor...bizim uyguladığımız en iyi ceza mola cezası,çocuğun her yaşı için 1 dk olacak şekilde evin tenha bir yerine( çocuğun kendine zarar veremeyeceği) çocuk gönderiliyor, bir de mutfak saati...saat çaldığında çocuk cezasının bittiğini anlıyor...anne baba da böylelikle vurma bağırma gibi polemiklere girmiyor...aklınızda bulunsun sevgili anneler...

teşekkürler arkadaşlar kitabı mutlaka edinmeye çalışacağım teşekkürler hatice
zübeydecim yok kardeşi gelmeden de böyleydi kardeşini hiç kıskanmıyor ya da belli etmiyor bilmiyorum ben kızdığım zamanlar hemen kardeşine gidip sarılıyor annemiz üzdüm o da bana kızdı diyor