kreşe giderken ağlama

temmuz 2008 doğumlu oğlumu 3 hafta önce anaokuluna başlattık.. 30 aylığa kadar bakıcı daha sonrasında kayınvalidem baktı oğluma.. ani bir şekilde tam gün başladı  anaokuluna.. sabahları gitmek istemiyor.. ağlıyor... kucağıma almamı istiyor.. servise verirkende beni bırakmak istemiyor.. anneee diye bağırıp ağlayarak gidiyor anaokuluna..  öğretmeni sokağı dönünce ağlamayı kesiyor diyor.. bir kaç kez aradı hatta beni  öğretmeni.. oğlumun sesi sakin geliyordu.. sanki az önce ağlayan o değilmiş gibi.  onu motive edici konuşmalar yapıyorum anaokuluna dair.. ama 3 haftadır değişen bişey yok.. okul psikoloğu bizden hiç ayrı kalmadığı  için bağlanma duygusu oluştuğunu öğretmenin elini bırakmadığını yanından ayrılmadığını söylüyor..akşam geldiğinde sürekli birbirimize sarılıp öpüşüp koklaşıp şarkılar söylüyoruz.. keyifli zamanda geçiriyoruz.. anaokuluna alışması daha doğrusu sabahları giderken ağlaması konusunda ne yapmam,nasıl davranmam gerektiğiyle ilgili önerilerinizi bekliyorum..teşekkürler...

2-3 aylığına oğlumu bakacak birisini bulmam çok zor.. büyüklerimizle aynı şehirde yaşamıyoruz maalesef..  her sabah vicdan azabı duyuyorum... zor ve inatçı bir çocuğunuz var yorumlarından bıkmış durumdayım... bunları söyleyen kreş sahibi ve oğlumun öğretmeni.. alışması için oyun grubuna aldılar.. havuz, at binmeler.. aslında güzel zaman geçiriyor... sanırım beklemekten başka yapacak bişeyim de yok...