ah erkekler

ben öğretmenim. uğraşacak bir dolu şeyim var zaten. aramama gerek yok. eşimle konuştum. açık oturum düzenledik bugün ve bir karar vermemiz gerektiğine karar verdik. ne ben ne de o boşanmak istemiyoruz. çünkü hala sevgimiz var emeklerle yoğurarak kazandığımız.

çok şey istemiyorum senden dedi, sadece haftada bir iki kez görüşelim.. ne işlerine yardım et diyorum ne de onlara hizmet et. onlar seni çok seviyorlar, sadece sen de onlarla ilgilendiğini göster. sen araya çok mesafe koyunca onlar da doğal olarak gelemiyor, kapımızı çalamıyorlar huzurları bozulmasın diye. çok şey mi istiyorum senden dedi.. sadece arad bir kahvaltıya git, çaya çağır, çaya gidelim falan falan...

sanırım biraz daha fedakar olmam lazım dimi arkadaşalr? kolaylıkla kurulmuyor yuvalar, kolayca da yıkılmamalı. boşanma gibi bir durumda ben tayin isteyip gidecem buralardan, Türkiye gibi dul kadınların önyargıyla karşılandığı bir ülkede. kısacası biraz daha sıklaştırcam görüşmeyi Allahın rızasını da gözeterek... çoık sıkı fıkı olmak da zararlı. benimki ne çok ne de az olacak ama eşimi memnun edecek kadar olacak..

son kararım böyle..

en iyisi bu değil mi?

sevgilerimle...