Özlem hanım,fikirlerinizi paylaştığınız için teşekkürler öncelikle.
Kızım 2,5 yaşında ve biz 1 yaşından bu yana aynı sahneleri uyanık olduğu sabahlar halen yaşamaktayız. Büyüdükçe konuştukça,sorguladıkça hepimiz için zor bir dönem kısacası.
Anne beni neden bırakıyorsun, arkadaşımın annesi işe gitmiyor ama, ne olurrr gitme,ben de seninle geleyim,yanına o dakikalarda kimseyi yaklaştırmaması...
Son zamanlarda oyunları bile kurgu; bebekleriyle ayrılık,onu bırakma üzerine konuşur oldu.
Bir çocuk varmış,okula gidiyormuş,öğretmeni onu dövüyormuş, çocuk da ağlıyormuş. Annesi babası da çocuğu sevmiyormuş,çünkü onlar işe gidiyormuş.Çocuk da anne ve babasını sevmiyormuş...
İçinde kopan fırtınaları alıp götürmeyi çok isterdim,o küçücük kalbini yormadan...