Forum Anasayfası Forum Anasayfası > ARŞİV > Psikiyatri Uzmanı Dr. Özlem Mestçioğlu > Çalışan Anne & Bakıcı & Kreş
  Yeni Mesajlar Yeni Mesajlar RSS - İşe giderken ayrılmak
  SSS SSS  Forumu Ara   Kayıt Ol Kayıt Ol  Giriş Giriş

Kilitli Forumİşe giderken ayrılmak

 Yanıt Yaz Yanıt Yaz
Yazar
Mesaj
  Konu Arama Konu Arama  Konu Seçenekleri Konu Seçenekleri
ezrars Açılır Kutu Gör
Üye
Üye
Simge

Kayıt Tarihi: 07 Tem 2008
Durum: Aktif Değil
Puanlar: 1
Mesajın Direkt Linki Konu: İşe giderken ayrılmak
    Gönderim Zamanı: 21 Ağu 2008 Saat 17:08
Merhaba;
 
oğlum 3 eylülde 1 yaşını dolduracak,5 aylıktan beri çalışıyorum. Bakıcımızı 3 aylıkken bulduk, hala aynı bakıcıyla devam ediyoruz. Oğlumla bakıcısı birbirlerini çok seviyor, yalnız son 1-1,5 aydır ayrılırken problem yaşıyoruz, çünkü sabahları ben bakıcısına vermek istediğimde hemen bana saklanıyor veya ağlıyor, geçici olduğunu düşünerek başlarda onu oyalayıp ayrıldım evden ama şu anda daha da inanılmaz bir hal aldı.Ben eve döndüğümde bile dvamalı benimle beraber olmak istiyor, babası bile onu oyalayamıyor. El sallamak,vedalaşmak gerek diye okudum fakat o ağlarken bırakınca da inanılmaz rahatsız suçlu hissediyorum kendimi. Oğlumu ayrılmaya nasıl alıştırabiliriz tekrar?
Yardımlarınız için teşekkürler.
Yukarı Dön
özlemmestçioğlu Açılır Kutu Gör
Kıdemli Üye
Kıdemli Üye


Kayıt Tarihi: 10 Eki 2007
Konum: İstanbul
Durum: Aktif Değil
Puanlar: 1320
Mesajın Direkt Linki Gönderim Zamanı: 21 Ağu 2008 Saat 18:05
yaşı büyüdükçe ayrışlmalar giderek zorlaşarak hele konuşmaya başladığında gitmeme isteğinizi sözlü olarak dile getirecek ve sizi etkileyecek sözleri kolayca bulacaktır. öncelikle doğru şeyi yaptığınızdan kendi içinizde emin olun. onu terk etmediğinize öncelikle siz inanın ki oğlunuzu da inandırabilin. giderken tereddütlü veya endişeli oluşunuz ya da kendinizi suçlu hisediyor olmanız her ikinizin de işinizi zorlaştırır. oğlunuz kalmak için sizi ikan edebileceğine inanarak her yolu dner ve yıpranır ve sizi de yıpratır. işe gitmeniz gerekiyor ancak onu terk etmiyorsunuz ve onu çok seviyorsunuz. kendinden emin, net,tutarlı yaklaşımlar çocukalrımıza her konuda en sğlıklı yaklaşma biçimleridir.,
özlem
Yukarı Dön
Nilgün1 Açılır Kutu Gör
Elmas Üye
Elmas Üye


Kayıt Tarihi: 15 Kas 2007
Konum: İstanbul
Durum: Aktif Değil
Puanlar: 5896
Mesajın Direkt Linki Gönderim Zamanı: 17 Eyl 2008 Saat 08:55
Özlem hanım,fikirlerinizi paylaştığınız için teşekkürler öncelikle.
 
Kızım 2,5 yaşında ve biz 1 yaşından bu yana aynı sahneleri uyanık olduğu sabahlar halen yaşamaktayız. Büyüdükçe konuştukça,sorguladıkça hepimiz için zor bir dönem kısacası.
Anne beni neden bırakıyorsun, arkadaşımın annesi işe gitmiyor ama, ne olurrr gitme,ben de seninle geleyim,yanına o dakikalarda kimseyi yaklaştırmaması...
 
Son zamanlarda oyunları bile kurgu; bebekleriyle ayrılık,onu bırakma üzerine konuşur oldu.
Bir çocuk varmış,okula gidiyormuş,öğretmeni onu dövüyormuş, çocuk da ağlıyormuş. Annesi babası da çocuğu sevmiyormuş,çünkü onlar işe gidiyormuş.Çocuk da anne ve babasını sevmiyormuş...
İçinde kopan fırtınaları alıp götürmeyi çok isterdim,o küçücük kalbini yormadan...
Yukarı Dön
özlemmestçioğlu Açılır Kutu Gör
Kıdemli Üye
Kıdemli Üye


Kayıt Tarihi: 10 Eki 2007
Konum: İstanbul
Durum: Aktif Değil
Puanlar: 1320
Mesajın Direkt Linki Gönderim Zamanı: 18 Eyl 2008 Saat 00:54
kızınızın masallarına siz de katılarak anne babasının işe giderken kızlarını bırakırken çok üzüldüklerinianlatın. neden işe gitmeye mecbur olduklaırını ve kızlarını ne kadar çok özlediklerini söyleiyin. ama bunlar hep oyun içinde olsun. mesaj yerini bulacaktır
özlem
Yukarı Dön
Nilgün1 Açılır Kutu Gör
Elmas Üye
Elmas Üye


Kayıt Tarihi: 15 Kas 2007
Konum: İstanbul
Durum: Aktif Değil
Puanlar: 5896
Mesajın Direkt Linki Gönderim Zamanı: 18 Eyl 2008 Saat 09:09
Özlem hanım, eksik olmayın, gönülden teşekkürler...
Yukarı Dön
 Yanıt Yaz Yanıt Yaz
  Konu Paylaş   

Forum Atla Forum İzinleri Açılır Kutu Gör

  | İletişim | Reklam | Gizlilik İlkeleri Copyright 2007-2025 ® NETATÖLYE - Tüm hakları saklıdır. İzinsiz alıntı yapılamaz.