güzel bir hikaye

Yasemin"ciğim o ne güzel yazıydı öyle. İnan satırları okurken boğazım düğümlendi, gözyaşlarım pınar oldu sanki, Bende ilk kızımı 40 günlük bıkraktım. ikinci kızımı sezeryanle dtoğm yaptığım içn 60 günlük bıraktım. Doğum iznim ile birleştirerek kullanırım diye beklettiğim yıllık izinlerimi dahi alamadım. Çünkü vermediler. Süt izinlerim 1,5 saatti ve onları dahi sağlıklı kullanamadım. Her geliş gidişlerimde saatlerine bakıyorlardı. Bu da beni baskı altında olduğumu hissetmeye zorluyordu. Sanki ben olmasam işler kalacaktı. Her fırsatta işte sen olmadığın dönemde işler birikti. bunları sen daha iyi yapıyorsun vs. gibi O günlerde yaşadıklarımı bir Allah bir de ben biliyorum. Oysa hepsi birer babaydı ne yazık ki eşleri ev hanımıydı ve anlayamıyorlardı. yada anlamaz istemiyorlardı. Neyse bir kez daha o günleri hatırlayınca yine hüzünlendim ve üzüldüm. Ama şu an 3. kızım 1 yaşında ve ben emekli olduktan 3 yıl sonra geldi. İyi ki de gelmiş. Sanki ilk hamileliğimi, yaşadım. Her anının tadını çıkamaya çalışıyorum. Her kim bakarsa baksın kesinlikle arkadaşlar ama kesinlikte bir anne gibi olması mümkün değil. Keşke herkesin imkanları el versede hep anneler baksalar. Bemnim çocuklarım büyüdü bana ihtiyaçları yok diyede birşey yok biliyor musunuz? Ben bunları yaşıyorum.İnanın her yaşta çocukların anneye ihtiyaçları var, ne kaar büyüseler dahi...............

Hayalciğim yerden göğe kadar haklısın. Evlilik paylaşmayı gerektiriyor hemde herşeyi, maddi yada manevi.  Çalışmakta gerçekten çok güzel söylediğim gibi eksileri de var artıları da var. Şartların iyi olduktan sonra çocuğuna kendin bakmanı tavsiye ederim. hiç değilse 3 yaşına kadar. Şuda var ki ihtiyaçlar sınırsız. Ne kadar geliyorsa o kadarda gidiyor. Şu nefis denen şey yokmu herşey onun için. Çocuğun ile birlikte olmanın ve tüm bunları eşinle paylaşmanın tadını çıkar çoooooookkkkkkkk mutlu ol.