İlal seni çok iyi anlayabiliyorum. Bakın ben de kendi doğumumu anlatayım. Normal doğum için 42 hafta bekledik. normal doğumu bin kere izlemiştim çok hevesliydim. sezaryanı da izlemiştim. Araştırmalarım neticesinde normal doğumun anne ve çocuk için en sağlıklı oldıuğuna karar verdim. sağolsun doktorum da beni çok destekliyordu. çatım falan herşey yolundaydı. sancı için dua ettiğimi biliyorum, doğum başlasın artık diye çünkü yavaş yavaş sezaryan adayı olmaya başlamıştım.42. haftanın ilk günü gece 3 gibi suyum geldi o kadar sakindik ki anlatamam, zaten beklenen bişeydi

hemen hastaneye gittik ne sancı var ne açılma sabaha kadar bekledik tık yok, doktorum tamamen hormonel olduğunu söyledi %3 kişinin başına gelirmiş. bebek yukarda dedi, sunni sancı istedim. onun için bile sancı ve biraz açıklık gerekiyormuş. boşu boşuna seni bebeği hırpalarız, 12 saat sonunda da mecbur sezaryana alırız dedi. doktoruma çok güveniyorum kendimi ve bebeğimi teslim ettim. genel anesteziye aldılar. normal doğum için beklediğimden epidural psikolojime iyi gelmezmiş. çok da doğru kararlarmış. benim de kimsem olmadığı için çok korkuyordum hemen kalkamam yatarım, bebeğim telef olur diye. Allah'a çok şükür hemen ayağa kalktım, normalde de gaz sancım hiç yoktur, hiç o sorunu yaşamadım. heme yemeğimi de yaptım,ütü de temizlik de yani ne gerekiyorsa....bebeğim çok zorlu bi bebek. ilk 1,5 ay hiç uyumadım desem doğru olur. sürekli emziriyordum, o uyuyunca da yemek,temizlik ve ütü için çırpınıyordum...bazen aç kalıyordum, bazen tuvalete gidemiyordum, çok kısa uyuyan bir bebek ( hala öyle şuanda 5 ay 1 haftalık) hep emmek istiyor ve bolca kusuyor. doğumum korktuğum gibi olmadı, çok kolaydı. asıl beklemek zordu 42 hafta dile kolay.....