Tek Çocuk Olmak İyi mi,Kötü mü??

Benim icin hic bir zaman tek bir cocuk söz konusu degildi...cünkü benim kendimden 13yas büyük bir ablam var! Yani binevi oda yanliz büyümüs bende yanliz büyüdüm, cünkü ablam benim 2nci annem gibiydi! Evet bir cok sey yukarida anlatilan avantajlar gibiydi, her dedigim yapiliyordu, hemen hemen her istegim oluyordu, bilhassa babam beni ne kadar yorgun isten gelsede kirmayip hep parklara gezmeye götürürdü...bunlar cok güzeldi ama ben ozaman yinede kendimi bir türlü yanliz hissediyordum, cünkü hep bir arkadasa muhtactim oynamak icin... bunun icinde parkda oynayan cocuklar oldumu eger bende onlarla oynamak istiyorsam, BEN onlarin yanina gidip "bende sizinle oynayabilirmiyim" diye sormaliydim ama kardesinle oynayanlarin BANA öyle bir soru sormalari gerekmiyordu bile, ONLARIN kardesleri vardi!!! Sonra okulda en iyi arkadasimin ablasi vardi kendinden 2yas büyük, onunlada tartistigimiz zaman ben haklida olsam haksizda, kavga ettigimizin hemen ardindan ben " acabag nezaman barisiriz" diye düsünmeye basliyordum ve hep ilk adimi BEN yapmam gerekiyordu, cünkü onun evde ablasi vardi ve ONUN bana ihtiyaci yokdu! Anlatiyordu zaman zaman ablasinla kavga ettiklerini ben ise ona "ah ne güzel kavga ediyorsunuz, sizin caniniz hic SIKILMAZ" diyordum, gülüyordu anlamiyordu beni!
Bunu göndereyim altta devam ederim silinmesin!

MySons Yazdı: Benim icin hic bir zaman tek bir cocuk söz konusu degildi...cünkü benim kendimden 13yas büyük bir ablam var! Yani binevi oda yanliz büyümüs bende yanliz büyüdüm, cünkü ablam benim 2nci annem gibiydi! Evet bir cok sey yukarida anlatilan avantajlar gibiydi, her dedigim yapiliyordu, hemen hemen her istegim oluyordu, bilhassa babam beni ne kadar yorgun isten gelsede kirmayip hep parklara gezmeye götürürdü...bunlar cok güzeldi ama ben ozaman yinede kendimi bir türlü yanliz hissediyordum, cünkü hep bir arkadasa muhtactim oynamak icin... bunun icinde parkda oynayan cocuklar oldumu eger bende onlarla oynamak istiyorsam, BEN onlarin yanina gidip "bende sizinle oynayabilirmiyim" diye sormaliydim ama kardesinle oynayanlarin BANA öyle bir soru sormalari gerekmiyordu bile, ONLARIN kardesleri vardi!!! Sonra okulda en iyi arkadasimin ablasi vardi kendinden 2yas büyük, onunlada tartistigimiz zaman ben haklida olsam haksizda, kavga ettigimizin hemen ardindan ben " acabag nezaman barisiriz" diye düsünmeye basliyordum ve hep ilk adimi BEN yapmam gerekiyordu, cünkü onun evde ablasi vardi ve ONUN bana ihtiyaci yokdu! Anlatiyordu zaman zaman ablasinla kavga ettiklerini ben ise ona "ah ne güzel kavga ediyorsunuz, sizin caniniz hic SIKILMAZ" diyordum, gülüyordu anlamiyordu beni! Bunu göndereyim altta devam ederim silinmesin!

teşekkür ederim nurgülcüm bizimle paylaştığın içindaha devamı gelicek demişsinde,benim gibi zaten bikaç tane çocuk düşüne  biri için yetti bunlar

Televizyonda cok sevdigim bir kahramanim vardi, Türkiyedede varmiydi onu bilmiyorum burada adi "Pippi Langstrumpf", her neyse kücük bir kiz iki arkadasinla epey maceralar yasiyordu öyle bir cocuk filmiydi iste, onu seyrediyordum ve bir gün kendimi yine cok yanliz hissettigimde o filme bakiyordum, film bitti yazilar gecmeye basladi ve ben " Gitme Pippi" diye agladigimi hatirliyorum, o benim arkadasimdi cünkü ve cekip gitmisti birden ve ben yine yanliz kalmistim! Bunu cok iyi hatirliyorum, ilk okula gidiyordum!!
Uzun lafin kisasi, evet bütün ilgi benim üzerimdeydi ve annem ve babamin sevgisini baska bir kardesle paylasmadan tadabildim ama bu beni ozamanlar öyle mutlu etmiyordu!!! Cünkü kendimi hep yanliz ve arkadasa muhtac hissediyordum...gelelim ablamla olan aramizdaki yakinliga, onunlada arada bir kopukluk oldu simdi ben bu yasima geldigimde!!!
Karar sizin arkadaslar ama yukarida ki avantajlar biz büyüklere göre avantaj ama cocuklara görede avantajmi bide onlarin yönünden bakin..benim hikayemi okuyunca belki daha iyi onlarin yerine koyabilrisiniz kendinizi!
Ben simdi ogullarimin nasil oynadigini zaman zaman kavga ettiklerini görünce mutlu oluyorum acikcasi...aralarindaki bag pekisiyor onlar anlamadan!!! Ben ablamla hic kavga edemedim simdide ona duymak istemedigi birseyi söyleyince alisik olmadigindan agrina gidiyor..kopukluk olusuyor iste!!!
Hadi düsünün ve kararinizi kendiniz verin!

Gelelim kendi cocuklarima, bizim onlara manen ve madden yetebilecegimi düsünüyorum...sevgi deseniz, her birinin sevgisi ayri oluyor bunu tek cocukken anlamiyor insan " nasil iksinide ayni yogunlukda sevebilirim" diyorsunuz ama oluyor...ikiside ayri ayri karakter ikisininde sevgisi ayri ayri ayni yoglunlukda. Önemli olan bunu onlara anne baba olarak hissettirmeniz!!! 


Düzenleyen MySons - 18 Eyl 2008 Saat 16:55

Siddartha Yazdı: Biz tek çocuk düşünüyoruz. Bazen gaza gelip "yapalım bir tane daha" desek de, ben şu an için tek çocuk taraftarlarındanım. İş sadece maddiyat değil, manen de kaldırabilmek ve yetebilmek çok önemli... Hatta maddiyattan daha önemli... Ha gözüm kesse 40 çocuklu ağalar gibi takılırım o ayrı... Etrafım çocuk dolsun, sürüyle çocuğum olsun isterim aslında... :))) Ama yemez...