aile gibisi yok arkadaşlar ayağına çöp batsa en çok ailenin canı yanar annem ve ya kardeşimle biraz dargın olsak kendimi kimsesiz öksüz kalmış gibi hissederim
bilirim ki canım yansa bana birşey olsa koşar gelirler hayat koşturmacasında gidip gelemesekde orada biryerlerde bir kardeşin abin ablan olduğunu bilmek ara sıra seslerini duymak güven verir huzur verir insana
ölümün önce kime geleceği belli olmasada önce annesiz babasız kalır insan ama kardeşler daha uzun süre yanında kalır
büyüklerimiz hep der kardeşler aynı karında yattıkları aynı ortamı paylaştıkları için birbirlerine daha bağlı olurlar yani annenden babandan bile daha yakın düşünsenize daha bebekliğinden itibaren onu en yakından tanıyanlardan biri sen oluyorsun aynı ekmeği aynı suyu paylaşıyorsun
bence çocuklarımızı kardeşsiz bırakma kötülüğünü yapmamalıyız onlara birazcık durumum düzelse bir kardeş daha veririm çocuklarıma
küçükken arkadaşla anneyle babayla belki doldururlar o boşluğu ama büyüdükçe dokunur insana kardeş yokluğu küsde olsalar komşudan farksızda olsalar kardeş başka can başka
ne olursa olsun tek çocuğa karşıyım çocuklarımıza yapacağımız en büyük kötülük en büyük acımasızlık onu tek olarak yetiştirmek büyütmektir her ne kadar kendi kendine yetselerde onları en mükemmel şekilde yetiştirsekde kardeş şart diyorum