Türkiye'nin en iyi ebeveyn sitesi
Türkiye'nin en iyi ebeveyn sitesi
YENİ ÇAĞIN ÇOCUKLARI
NUR EDA KASAP
Uluslararası Öğrenci-Anne & Baba Koçu
Yazı Boyutu:
Okul serüveni - 2

Okul bulmadan sonraki aşama, okula uyum süreci. Açıkçası okula alışma dönemi için düşüncem şuydu. “Kerem’i zaten okula bir süredir hazırlıyorum. Okulda değişik oyuncakları, arkadaşları görünce bir-iki gün yabancılık çeker, biraz ağlar beni arar sonra da alışır. Herkes alışıyor nasılsa…” şeklindeydi.

Düşünce buydu da bakın neler oldu…


Kerem’i ilk kez okula götürüp, “Hayatım işte senin okulun. İşte Fatma öğretmenin” dedim. Okulun bahçesinde bulunan oyuncakları görünce çok sevindi. Hele kum havuzu ve su havuzu olarak kullanılan oyuncağa bayıldı. Hemen öğretmeni ile kollar sıvandı. Oyuncakların birine bindi, birinden indi. O sırada ben bahçede oturdum. Tahmini 1 saat sonra, “Kerem’cim eve gitme vakti geldi” dedim.

Cevap: “Sen git, ben ömetmenimle daha oynayacağım.” Çok şaşırmakla birlikte sevindim tabii. Gerçekten de nazla niyazla eve döndük. O akşam tüm konu okuldu. Yemek yiyeceği mutfağı, oturup faaliyet yapacağı sandalye ve masaları, sınıfı falan defalarca detay detay anlattırdı. Ohh harika, dedim. Tahminimden de kolay olacak.

Ertesi iki gün de benzer sahne yaşandı. Ben neşeliyim; “Aman ne güzel hazırmış benim kuzum” diye sevinmekteyim. Dördüncü gün öğretmeni, “Siz burada beklemeyin, sizi görmesin. Gerekirse size haber veririz” dedi. İçim rahat ayrıldım. Öğretmeni ve Müdür Hanım gayet temkinliler, “Ağlarsa da merak etmeyin, hiç sorun değil. Bu çok normal” diyorlar. Bende bir havalardayım, üç gündür ağlamadı ya. “Sanmıyorum, ağlayacak olsa üç gündür ağlardı. Gerçekten çok istekli geliyor” dedim. Cidden de istekli gidiyor. Sanırım 1 saat geçmişti telefon. “Nur Hanım gelseniz iyi olur. Kerem sizi istiyor.” Hemen gittim tabi. Gözlerim fal taşı. Bizim ki ağlamaktan şişmiş!!! İlk kez bensiz kalınca basmış yaygarayı. O anda anlıyorum, bu iş benim sandığım gibi olmayacak.

BU ÇOCUK KİM?
Sonraki günlerde sanki o çocuk gidiyor, yerine başka bir çocuk geliyor. Üç gün, “Haydi okul için hazırlanıyoruz” dediğimde koşarak giden çocuk gidiyor; yerine, “Gitmicem, gitmicem” diye avaz avaz ağlayan çocuk geliyor. Sakin olmaya çalışıyorum. Ancak o çığlık çığlık ağlamalar karşısında ne kadar sakin olunur. Kucağıma alıp anlatıyorum. Kapıdan çıkıp okula gidinceye kadar ağlamalar devam ediyor. Okul kapısında ise yine çığlık şeklinde ağlamaya dönüşüyor. Tabi ben kendimi çok kötü hissediyorum. O okulda ben dışarıda ağlıyorum.

Sanırım bir hafta kadar sonraydı. “Sen ne yapıyorsun” dedim kendi kendime. Eve dönünceye kadar ağlıyorum. İçime afaganlar basıyor. Madem bu kadar üzülüyorsun götürme okula. Mecburiyetin yok şükür. Kalsın evde. Yine güzel insan Ayfer Hanım’ı aradım. Onun deneyimleri, tecrübesi benim için çok önemli. “Nur’cum Kerem mi senden ayrılamıyor? Sen mi Kerem’den?” Bu soru benim için önemliydi. Evet, bu durumda tıpkı memeden ayırmak gibiydi. Eğer anne çocuktan ayrılmaya hazır değilse, iş uzuyordu.

Sözüm ona konuya hakimdim. Birçok eğitimler almış, bir çok anneye göre çocuklar konusunda deneyimliydim. Oysa olay şu ki, ne kadar işin uzmanı da olsan, ne kadar eğitimler veriyor olsan da iş kendine gelince olay değişiyordu. Çünkü artık işin içine duygular giriyordu. Ben bir anneydim ve bilgilerim o anda bir teoriydi. Uygulayabilmek için kararlı ve tutarlı olmam gerekiyordu.

“BEN DE KARARLI VE TUTARLI DAVRANDIM”
O günden sonra kararlı davranmaya başladım. Hazırlık başladığında Kerem ağlıyorsa onu kucağıma alıp, sarılıyor ve öpüyordum. “ Canımın içi seni çok seviyorum. Artık küçük bir abi oldun. Bundan dolayı çok mutluyum. Okulda arkadaşlarınla çok eğleniyor ve faaliyetler yapıyorsun. Bunları yapabildiğin için seni çok tebrik ediyorum. Seninle gurur duyuyorum. Evet benden ayrı kaldığın için beni özlüyorsun, ben de seni özlüyorum. Ancak sen yanımda olmasan da ben seni her zaman çok seviyorum. Daima gelip seni okuldan alacağım” diyerek detaylı olarak açıklama yapıyordum. Bu ve benzeri cümleler Kerem’i sakinleştirdi. Bende daha kararlı ve tutarlı davrandıkça olay değişti.

Okul Müdürümüz Sevgili Özlem Vardar ve öğretmeni Fatma Kirazlar da sürekli bu süreçte bize destek oldular. Oğluşum okula daha keyifli ve rahat gider oldu.

Çocuğu yeni bir okula başlayacak sevgili anneler, çocuğunuzu ne kadar okula duygusal olarak hazırlamış olsanız da olay sizden ayrılma faslına geldiğinde durum değişiyor. Bu durumda sizin kararlı olmanız, olayı dramatize etmeden güzel taraflarını ön plana çıkarmanız çok önemli. Okula gitme vaktinin ağlama sahnelerine dönüşmemesi tamamen sizin tavrınıza bağlı. Elbette çocuğunuzun duygularını anladığınızı ona anlatmanız da çok önemli.

Allah çocuklarımıza sağlık ve başarılarla dolu eğitim hayatı nasip etsin.

Sevgiler…


Copyright 2007-2024 ® NETATÖLYE - Tüm hakları saklıdır. İzinsiz alıntı yapılamaz.