ÜYE OL | ŞİFREMİ UNUTTUM

Çoğu çalışan anne işe başladığı ilk zamanlar evden çıkmak ile ilgili ciddi sorunlar yaşar. Bebeği kadar kendisi de bu ayrılık anından fazlasıyla etkilenir. Bu anı geçiştirmek ve bebeği üzmemek için ise çoğu annenin taktiği bebeğine görünmeden evden çıkmaktır. Ancak bu annenin yapmaması gereken önemli bir ayrıntıdır.

0-3 yaş arasında bebek, annesi her ayrıldığında onun "bir daha gelmeyeceği, yok olduğu" algısına kapılır. Bu da, onda ciddi boyutta gerginliğe neden olur. Uyanıp annesini göremediğinde evde onu arar, ağlar, huzursuz olur. Uyku düzeni bozulur. Annesi geldiğinde ondan ayrılmak istemez. Uykuları geç saatlere sarkar. Anneden ayrılmak istemez ve onunla birlikte olduğu saatleri uzatır. Anneyle birlikte uyumak ister. Gece defalarca kalkar. Annesi onun acıktığını ya da susadığını sanır. Fakat çocuk kendisine verilen suyu veya sütü bir yudum içtikten ve hatta hiç içmeden annesini gördükten hemen sonra tekrar uykuya dalar. Bu davranışları yetennce tatmin edilmiyor ya da herhangi başka bir sebeple annenin devamlılığından kaygı duyuyor ise bebek anneyi taciz etmeye başlar.

ANNEYLE BİRLİKTE OLMA ÇABASI ARTARSA...
Bebeğin anneyle birlikte olma talebi öyle boyuta ulaşır ki annenin günlük yaşamı kabusa dönüşür. Bebek memeden ayrılmaz, annenin saçını tutmadan uyuyamaz, annenin telefonla konuşmasına bile fırsat vermez, hiç olmadık yerde sebepsiz ağlar, hatta krize girer, elini ısırır, başını yere vurur.

BEBEĞİNİZİ GERİ DÖNECEĞİNİZE İKNA EDİN
Anneler de bu ilk zamanlardaki ayrılmalarda bebekleri kadar kaygılı ve stresli olurlar. Bebek özellikle 0-3 yaş döneminde annenin tüm kaygısını hisseder ve misliyle geri yansıtır. Burada özellikle çalışan annenin yapması gereken, evden ayrılırken bebeğine tekrar geleceğini anlatması ve onu buna ikna etmesidir. Ancak şüphesiz tüm bunları yaparken annenin de sakin ve ikna edici olması şarttır. Tabii bu ikna yöntemi sözel olmayacaktır. Onuncu aydan büyük bebekler, obje devamlılığını kazanmıştır. Yani oyuncağı yere düşse de düştüğü yere bakarak takip edebilir. O halde anne kendini objeleştirmek suretiyle evden ayrılmalıdır. Bunun sağlanabilmesi için anne asla bebeğin arkasından ağlamasına engel olmak amacıyla evden habersiz ayrılmamalıdır. Annenin gizlice evden aynlması halinde, belki çocuk ağlamamış olur, ama annesinin yokluğunu fark ettiğinde çaresizce onu aramaya başlaması, bebekte depresyona neden olabilir.

ONA KOKUNUZU BIRAKIN
Evden ayrılırken annenin yapılabileceği ikinci hareketse, bebeğe kokusunu bırakmaktır. Yani, anne kullanmış olduğu bir yastık kılıfı, gecelik ya da kendi kokusunu taşıyan benzer bir başka eşyasını bebeğin yatağında bırakmalıdır. Evden ayrılırken bebeği her zaman yapmadığı, fakat sadece ayrılma ve kavuşma durumunda başvuracağı belli bir davranışla sevmeli, saçını okşamalı ya da belli bir kelimeyi ritmik sevecen bir sesle söyleyerek, onu severek ayrılmalı ve karşılaştıklarında yine aynı davranışı tekrarlamalıdır.

ANNE EVDEN ÇIKARKEN BEBEK UYUYORSA...
Bebeğin uykuda olduğu bir saatte evden ayrılınıyorsa. onun uyku saatlerini değiştirerek evden ayrılırken bebeğin uyanık olmasını sağlamalıdır. Eğer bebeğin uyku saatlerini değiştirmek mümkün olmuyor ya da anne çok erken saatlerde evden ayrılıyorsa, bebeğinden aynlma ve kavuşma davranışlannı bebek uykuya dalarken tekrarlamalıdır.

Çocuğun biraz daha büyümesi ile birlikle anne evden her ayrılışında, aralarında "sır" olan bir objeyi ona bırakmalıdır. Bu bir oyuncak, bir eşarp olabilir. Anne bebeğinden ayrılırken söz konusu objeyi ona sanki aralarındaki çok önemli bir sırmış gibi bırakmalı ve onu saklamasını istemelidir. Eve geldiğinde ilk iş, o objeyi sormak olmalı ve bebeğinden onu yine mimikler ve ses tonlamalan ile abartılmış bir gizlilik içinde geri istemelidir. Bir sonraki ayrılık anında tekrar transfer obje bebeğe bırakılmak üzere anne ve bebeğin aralarında sır olan bir yere kaldırılmalıdır.

BU YAZI DİZİSİNİN DİĞER BAŞLIKLARI İÇİN TIKLAYINIZ