ÜYE OL | ŞİFREMİ UNUTTUM

Bir öğleden sonra dayanamadım. Arkadaşlarım 10-15 gün geçsin dediler amaaaaa doğruca eczaneye gidip test aldım. İş yerime geldim ve yaptım. Beklerken kalbim duracak sandım, daha önce de bazı belirtilerden dolayı birkaç defa test yapmıştım ama bu sefer o dakikalar geçmeyecek sandım. Veeeeeeeeee o annnnn. Hamileydim...

Merhaba,
Ben Seda. Sizlerle tanışalı 4,5 yıl oldu. 2001 yılı Ekim ayında eşimle evlendik. Çocuk olayını evliliğimizin başında istemedik. Hem evliliğimizin oturması hem de işlerimizdeki ilerlemelerimiz açısından erteledik. 2003 yılı Aralık ayında Alanya’ya taşındık. Tüm arkadaşlarımın bebekleri olmuş ve artık ben de içimde çocuk özlemini duymaya başlamıştım. Hatta yavaş yavaş eşime bu konuda şakalar falan yapmaya başladım. Bu arada evliliğimizin başından beri doğum kontrol hapı kullanıyordum. 2004 yılı Ocak ayında artık çocuk konusunu ertelemek istemediğimize karar verdik ve ilacı bıraktım. Her ay kalbim duracak gibi oluyor ama hamile olmadığımı görünce hayal kırıklığına uğruyordum. Yeni bir şehre alışmanın getirdiği zorluklar da işin cabasıydı. Nisan ayında işe başladım. Ama her ayki hezeyanım sürüyordu. Hamile olmadığımı gördükçe “Acaba bebek sahibi olamayacak mıyım?” diye korkuyordum. Bu arada arkadaşımın hamileliği sırasında tanıştığım bebek ve doğum siteleri özellikle öğle aralarındaki arkadaşım olmuştu.

Her öğleyin doğum hikayelerini okuyor ve “Allahım benim de bebeğim olacak mı?” diye gözyaşı döküyordum. Böylece Ramazan geldi ve ben hala hamile değildim. Bu arada ilaç kullanmamaya özen gösteriyordum. Ufak bir rahatsızlığımdan dolayı antibiyotik kullanmam gerekiyordu ve adet olursam başlayacaktım. Ramazanda 4 gün orucumu tuttum ve 5. gün adet lekesi geldi ben de akşamında antibiyotiğimi aldım. Ama günler geçmesine rağmen başka bir şey olmadı. Bu arada içim içime sığmıyordu “Acaba bir şey var mı, varsa bir tane içtigim antibiyotik zarar verir mi?” diye. Bir öğleden sonra dayanamadım. Arkadaşlarım 10-15 gün geçsin dediler amaaaaa doğruca eczaneye gidip test aldım. İş yerime geldim ve yaptım. Beklerken kalbim duracak sandım, daha önce de bazı belirtilerden dolayı birkaç defa test yapmıştım ama bu sefer o dakikalar geçmeyecek sandım. Veeeeeeeeee o annnnn. Hamileydim... İnanamadım arkadaşa gösterdim, o tereddüt edince koşarak eczaneye götürdüm ve eczanedeki bayana sordum.

HAMİLEYDİM!
Evet beklediğim cevap gelmişti hamileydim... Koşarak işyerime geldim, tekrar arkadaşlarım benimle bu mutluluğumu paylaştılar çünkü aylardır onlar da bıkmıştı “Öf yine bebek yok” dememden. Hemen eşimi aradım, gece çalıştığı için evde yatıyordu. “Bitanem bebiş geliyor” dedim ve karşımdan ses gelmedi... Uyku mahmuru olan eşim şaşırmıştı; “Şaka yapmıyorsun, değil mi?” diye sordu, “Hayııır” dedim. Eşim hemen uykudan kalkıp işyerime geldi. Sarıldık... Akşam annelerimizi aradık, herkes çok şaşırdı ve çok mutlu oldu.
Ertesi gün doktora gittik. İnşallah bir aksilik olmaz diye bütün gece dua ettim. Evet küçük hanımla ilk tanışmamız gerçekleşti. 5 haftalık hamileydim ve nokta halinde bir kesecik gördük. Hamileliğimin ilk 3 ayını sürekli bulantı ve kusmalarla geçirdim. Ama 4. aydan sonra bir sıkıntı yaşamadım. Hatta çok rahat bir hamilelik geçirdim diyebilirim. Hep bir kızımız olsun istiyorduk ve 4. ayda prensesimizin geleceğini ögrenince dünyalar bizim oldu. Her doktor kontrolünü iple çekiyordum, bebeğimi göreceğim diye artık son dönemlere doğru heyecanım iyice arttı çünkü tam anlamıyla bebeğimiz karşımızda duruyordu. Çok hareketli bir bebeğim vardı, geceleri bile kıpır kıpırdı. Doğuma 3 hafta kalana kadar çalıştım. Çok da hareketliydim. Nihayet büyük gün yaklaşıyordu.

AİLEMİN DESTEĞİ OLMASA...
Bel rahatsızlığımdan dolayı sezaryenla doğum yapmak istedim. Doğuma bir hafta kala annem geldi. Hazırlıklarımızı tamamladık. Bu arada hamileliğim boyunca özellikle eşimin bana olan büyük desteği ve yardımlarını asla unutamam. O olmasaydı bu kadar rahat bir hamilelik geçiremezdim. Onun sayesinde çok rahat ve mutlu bir hamilelik geçirdim. İyi ki varsın gül goncam!

Artık büyük gün, gece hiç uyumadım desem yalan olmaz, çok merak ediyordum bebeğimi ve bir terslik olmasın diye gece boyunca dua ettim. Sabah erkenden kalktık ve hastaneye gittik. İlk operasyon benimkiydi. Eşim işlemleri yaptırırken beni aldılar hazırlık için. Hazırlandım,

ameliyat masasına yattım ve odamda açtım gözümü bir bebek sesiyle, benim bebeğimin sesiydi bu. Görmek istedim dünyanin en tatlı bebeğini. Annelik dünyanın en tatlı duygusu, tarif bile edilemez. Nekahat dönemim kısa sürdü. Artık tüm dünyam kızım olmuştu ve tek söylediğim şey vardı: Dünyada yaptığım en güzel şey bebeğimdi... Şimdi kızım Şevval Yaren 3 yaşına girecek ve benim hayat kaynağım, onsuz bir hayat düşünemiyorum. Çalışıyorum ve akşam saatlerini iple çekiyorum, bebeğimle ben birbirimizi çok özlüyoruz. Hamileliğim ve doğumum sırasındaki en büyük destekçim eşim Hakan’a sizin vesilenizle de çok teşekkür ediyorum. “Sen dünyada bir kadının başına gelebilecek en güzel şeysin bitanem. Seni kocaman, çok seviyoruzzzz aşkım!”. Ayrıca annelerime ve babama da kucak dolusu
teşekkürler. Doktorumu da unutmuyorum tabi ki.

Seda SOYBAKIŞLI