25 Mart 2011 tarihinde Nazlı kızımı kucağımıza aldık. Adı gibi gerçekten dünyaya gelmeye nazlandı.
Sana hamile olduğumu öğrendiğimde çok mutlu olmuştum. Hareketlerini hissetmeye başladığımda anneliğin çok güzel bir duygu olduğunu daha iyi kavramıştım. Bazı sorunlar vardı. Ama senin için her şeye katlanmaya değerdi!
3,5 aylık anneyim. Ben her anne gibi bebeğine süt verme telaşında olan bir anneyim. Ama malesef yeterince sütüm olmadığı için zaman zaman psikolojimin bozulduğu bile oldu.
Evet arkadaşlar, bu da 2. doğumumun hikayesi. Bu daha da ilginç ve komik. 9. ayım yine dolmuştu. Hamileliğim çok güzel bir şekilde ilerliyordu.
Arkadaşlar sizinle doğum hikayemi paylaşmak istedim. İlk doğumumu 2007’de yaptım.
07.12.2006’da babanla hayat öykümüzü artık 3 kişi devam ettireceğimizi öğrendik mucizem. 2 kişilik yaşamımıza başladık bugün seninle. Hoş geldin mucizem, anneciğinin karnına...
10 Ocak 2008’de “Merhaba” dedi bizlere küçük prensim Kuzey... İlk zamanlarda eşim kendini baba olmaya hazır hissetmiyordu, ilerleyen zamanlarda konuşarak bu konuyu aştık.
Hamile kalmayı çok istiyordum. 2 yıl olmuştu, eşimle evlendiğimiz günün ertesinde göreve gitmişti... Evimde kalıyordum. Kayınvalideme ve anneme gidiyordum. Çok zorlanıyordum...
Uzun yıllar bekledik seni. Sana kavuşmak için her türlü yöntemi denedik. Ama sonu hep hüzünlüydü... Senden asla vazgeçmedik; sadece küçük bir mola verdik, belki sen bize gelirsin diye...
6 yıl bekleyişten sonra hayatıma bir melek gibi girdin. Anne olacağımı öğrendiğim gün annelerin en mutlusu bendim. .
Bir mucizeydi onun varlığını ögrenmek, onun benimle oldugunu bilmek. Artık 2 kişiydim...
"Sımsıkı kucakladım seni. Çok başkaydın annem, halen de çok başkasın; ellerin, gözlerin, ağzın, burnun, saçların, kaşların, her yerin ya her yerin öyle güzeldi ki bakmalara doyamadım."
Çok da zor geçmeyen ve 5 yıl beklediğim bir hamilelik dönemi geçirdim. Dilediğim ve yapabileceğim her şeyi yaptım. Ancak doğum zamanı şanssızlıklar peşimizi bırakmadı.
16 Mart 2010’da dünyaya gelen bebeğim 4 gün gecikmişti. Doktorum ve eşimle suni sancıyla doğumu başlatma kararı aldık.
Anne olacağımı öğrendiğim ilk anda çok duygusallaştım. Eşim işinden dolayı yanımda değildi. Bu mutluluğu telefonda paylaştım...
Ben çok isteyerek hamile kaldım ve de oğlumu dünyaya getirdim. Normal doğum yapacakken acilen 15 gün önce sezaryene alındım, çok korktum; onu benden koparıyorlar gibi geldi.
Eşimle 16.04.2005 yılında evlendik. İlk 3 sene çocuk istememiştik. Daha sonra bir çocuğumuzun olmasını istedik. Korunmamaya başlamıştım.
Sugra’m daha doğmadan bana merhaba demişti... Hamile kaldığımı öğrendiğimde çok korkmuş doğurmak istememiştim. Korkunç duygular içerisindeydim.
Kaybetme korkusu, kaygı, heyecan... İpek’imi çok zor buldum. Dünyanın durduğu an. Evet, bebeğim kollarımda... İlk dokunuşum... Tarifsiz bir mutluluk içindeydim.
Her kadın gibi anne olmayı çok istesem de, hamile olduğumu öğrendiğim gün çok mutlu olsam da, diğer taraftan endişelenmiş...
Oğlum şu an 4 aylık. Karnımdayken gelmesini sabırsızlıkla beklerken, aklımızda hep şu sorular vardı: “Acaba nasıl bir yüzü, vücudu var, kime benzeyecek vs..” Ve zamanı geldiğinde oğlum dünyaya geldi.
Ben 4,5 yaşında Selin isimli bir kız çocuğuna sahibim. 10 yıllık evliyim ve evliliğimin 6. yılına kadar eşimle hazır olmadığımızı düşündüğümüz için çocuk istemedik.
Ben 17 aylık ikiz erkek bebek annesiyim. Tedaviler sonucu ikiz bebeklere hamile kaldım ve sorunlu bir hamilelik geçirdim, ama Allah’ıma çok şükür ikisi de sağlıklı bir şekilde dünyaya geldiler.
2 yaşında ikiz annesiyim. Canlarım Yaren’im ve Alperen’im erken davranıp 6,5 aylık geldiler dünyaya.
Ben çok güzel bir hamilelik geçirdim.Tam anlamıyla sorunsuzdu, ama doğumum için aynı şeyi söyleyemem.
Şu anda 6 aylık anneyim. Normal doğum isterken inatçı ve aceleci kızım biraz erken ve ters geldiği için beklediğim gibi bir doğum olmadı, ama beklediğimden daha güzel bir duygu verdi.
Kızımın ailemize katılmaya karar vermesi, geçirdiğim rahat ve harika hamilelik dönemi ve Selin’in doğumu... Hepsi doya doya mucizeyi yaşamaktı benim için...
Şu an 53 günlük bir oğlum var. Ve bu bizim hikayemiz. Uzun ve yorucu 9 aylık hamilelik maratonundan sonra, zorlu bir doğum geçirdim...
Sıradan gibi başlayan bir pazartesi günü... Ocak’ın 22’si... 2007... Dışarıda babam, anneannem ve babaannem heyecan içinde bekliyorlardı. Tabi ben de heyecanlıydım. Ama annem acıdan heyecanı unutmuştu.
O an düşündüm, sezaryen yapsam yarım saat sonra o bebeğine kavuşur, ben de rahat ederim. Sonra savunduğum değerler geldi aklıma, doğal doğumun önemi geldi...
İlk zamanlar biraz zorluk çektik. Kelebeğim benim sıcacık karnımdan çıkınca alışamadı tabi bu dünyaya, biraz rahatsız oldu, ağlamalar, uykusuz geceler. Ama alıştık çok şükür.
Hastaneye vardık, giriş işlemlerimizi yaptırdıktan sonra ben hazırlandım, sıra ayrılık vaktine gelince annem kardeşim başladık ağlamaya. Hepsiyle bir bir vedalaştım, eşime ve anneme gitmeden son sözüm...
Prensesim canım kızım seni hiç dünyaya getiremeyeceğim sanıyordum ama en sonunda doğdun, evimize şenlik kattın. Senin varlığın beni her zaman mutlu ediyor. Bütün acılara rağmen O BENİM BİTANEM...
İşte sonunda aramıza katıldın. Seni büyük bir sabırsızlıkla ve endişeyle bekledik oğlum, canım yavrum. Sen ve ben büyük mücadeleler verdik; aylarca süren kanamalar, ağrılar, sancılar...
Çok zor ve uzun bir doğum yaşadım. Ama doktor kızımı göğsümün üzerine koyduğunda kalbimizin aynı yerde attığını fark ettim. Müthişti. Yine olsa aynı şeyleri hiç düşünmeden yaşardım.
Düğüne gidecektik, onun yerine hastaneye gittik. Doğumdan çok korkuyordum ama korktuğum gibi olmadı. Şimdi 5 aylık Elif adında bir kızım var.
Şimdi tam bir aile olduk. C. Hakan Demirhisar, Fehime Demirhisar ve oğlumuz Kemal Demirhisar... Kemal Demirhisar 29 Ekim 2006 tarihinde doğdu.
Eşimle 5 yıl önce İzmir’de tanıştık. Aradan 4 yıl geçtikten sonra tesadüfler yine bizi karşılaştırdı ve güzel bir beraberliğe başladık.
Kızım 2 Nisan’da doğacaktı ama 2 Mart’ta geldi aramıza.35 haftalık bir bebeğimiz olmuştu, çok küçüktü.12 saat suni sancıdan sonra, onu kucağıma aldığımda bütün acılarım dinmişti.
04 OCak 2005 akşamı: Yarın doğuma giriceğim. Çok heyecanlıyım. Ev curcuna gibi. Kardeşlerim annem kayınvalidem hepsi bizdeler. Beni bir türlü uyku tutmuyor yarını ve doğum anını düşünmekten.
|
|
Copyright 2007-2024 ® NETATÖLYE - Tüm hakları saklıdır. İzinsiz alıntı yapılamaz.