Sabahın ne zaman olduğunu, akşamın ne zaman geldiğini anlayamıyorum çoğu zaman... İnsan gerçekten de “ANNE OLUNCA ANLIYOR” her seyi... Bebeğimi istemiştim istemesine de sezaryenle olan doğumum ilk aylarda çok sıkıntı verdi... Oğlumun ilk aylarını sancılı geçirdiğimden onu büyütmenin zevkini tam yaşayamasam da gülüşü, muhtaç bakışları hep etkilerdi beni...Tıpkı bugün gibi...
Şimdi onu dünden daha çok, yarından daha az seviyorum... Çünkü biliyorum ki o büyüdükçe yaramazlıkları da arttıkça benim sevgim ona karşı daha da artacak... Uyuturken bana sarılması, koşuşturup durması, evi dağıtması... Ancak bir anne bunlara katlanabilir, ne anneanne ne babaanne...
İyi ki varsın zeytin gözlüm, iyi ki doğdun, iyi ki hayatımızdasın...
Seni çok seviyoruz...
ŞEFİKA GÜL ALDEMİR
|