ÜYE OL | ŞİFREMİ UNUTTUM

Hamile kalmayı çok istiyordum. 2 yıl olmuştu, eşimle evlendiğimiz günün ertesinde göreve gitmişti... Evimde kalıyordum. Kayınvalideme ve anneme gidiyordum. Çok zorlanıyordum... “Bir çocuğum olursa zorlukları daha rahat atlatırım” dedim ve eşime çocuk istediğimi söyledim. Eşim kabul etmedi.

Kendisi göreve gidiyordu ve geldiği zaman yurt dışına çıkacaktı. Yanımda olamayacağını söylemişti, fakat çok istediğimi söyledim, kabul etmedi ve eşimi şimdi daha iyi anlıyorum. Eşim babalık duygusu yaşamadı. Hamileliğimi 25 gün gördü; o da 3 aylıkken... Eşim 13 Mayıs 2007 gecesi tam 24.00’de geldi ve ben 1 saat sonra doğuma gittim.

Doğumum zor geçti. Hamileliğim de zor geçmişti...

Oğlumun ismini 4 haftalıkken Yağız koymak istedim öyle de oldu. O kadar isim araştırdım ki yoldan geçen insanlara ad sorduk, çekiliş yaparak karar vermeye çalıştık. Eşim telefonda isim söylüyordu ben beğenmiyordum, o da benimkini... Memleket meselesi oldu.

Hamile olduğumu 17 Eylül 2006’da anladım. Evde canım aşırı turşu çekti ve kızkardeşimin “Git kendin al” demesi üzerine hıçkıra hıçkıra ağladım. Annem “Kesin hamilesin” dedi... Anne olacağımı öğrendiğim ilk anda çok duygusallaştım. Eşim işinden dolayı yanımda değildi. Bu mutluluğu telefonda paylaştım... Doğumdan 15 gün sonra eşim tekrar göreve gidecekti.

Beni kayinvalideme bıraktı; 6 ay annemde kaldım diye... 3 ay kaldım kayınvalidemde çok zor günler yaşadım. Zaten istenmeyen gelindim. Çok ağladım. Oğlum kolik bebekti, 1,5 ay hiç emmedi. 1,5 aydan sonra 3 aylığa kadar da az az emmeye çalışıyordu. Hiç umudumu kesmedim anneme ihtiyacım vardı  İlk bebeğimdi, acemiydim, anlayışlı olmalılardı... Tersine, oğlumu zorluklarla uyuttuğumuzu biliyordu kayınvalidem ama gece 24.00’de uyuttuğum halde; kayınpederim o gün 24.00’de geldi yavrum uyuyalı 5 dakika olmamışken kayınvalidem oğlumu aldı. İnanmazsınız 10 dakika sevdiler, sakalları battı galiba ve uyandı. Kayınvalidem getirdi verdi kucağıma, “Biz yatıyoruz sen de uyut yat” dedi. Ben çok üzüldüm. Gece 4’e kadar uyutmaya çalıştım, ağladığını duyuyordu ve kalkmadı. En sonunda sinirden oğlumu yatağa attım! O bakışı gözümün önünden gitmiyor... Daha 40’ı çıkmamıştı ve çok pişman oldum. Ellerim kırılsaydı atmasaydım, dedim. Çok ağladım.

BENİM STRESİM YÜZÜNDEN KOLİK OLDU!
Oğlum benim stresim yüzünden kolik bebek oldu. 2 yaşına kadar uyku sorunu yaşadık. Kayınvalidem her şeyime bahaneler buluyordu. 10 tane bebeğim yoktu. 3 ayın sonunda eşim geldi. Eşim de kayınvalidemin önünde bana kötü davranıyordu. Çok fazla üzüyordu. Sessiz kalıyordum. Kayınvalidem köşeye çekip, “Oğlumu üzme. O kelle koltukta çalışıyor” diyordu... Daha neler var. Ben kısaltıyorum. Ama eşim kardeşiyle ve kendisiyle kavga edince “Niye böle yapıyorsun oğlum? Biz ne yaptık?” deyip ağlıyordu. Ben ne yapıyordum? Ben mi kızdırıyordum?..

İnanmayacaksınız eşim beni aldı, annemlere götürdü. Psikolojik tedavi gördüm. Yıpranmıştım... Lohusa sendorumu yaşıyormuşum. Eşim ailesini hala korur. Yaşadıklarımı biliyordu ama umursamıyordu...

EŞİM, OĞLUMA İYİ DAVRANMIYOR...
Ben hamileliğimde 32 kilo aldım. 8 aylıkken doğum yaptım. İnsanlara kilomu söylemeye utanıyordum ama yakıştı kilo bana, orantılı aldım, belli olmuyordu. Tanıdıklar farkediyordu. Hamileliğim kötüydü. Ayda 10 gün hastanede yatıyordum. Ailem çok güzel baktı. Eşim çocuğunu benimseyemedi. Kavga ediyorlar... Halbuki ne kadar zorluklar çektim yaşatmak için oğlumu... Zor günler yaşıyorum. Eşimin oğluma iyi davranması için ömrümü verirdim.

Kıymetlim, her şeyim, bir tanem, hayat bağım, oğlum iyi ki var. Çok zeki, 3 yaşına girecek 14 Mayıs 2011’de oğlum...

Hasta bir bebeklik geçirdi. Şu an astım hastası. 8-9 aydır tedavi görüyor. Geç kalındığı için yanlış tedavi yüzünden zatürre geçirmiş. Geçen yıl hasta olduğunda doktorlar antibiyotik veriyordu.

Antacağım çok olaylarım var. Oradan oraya atladım. Okuyucular anlar  inşallah yazdıklarımı...

ANNEMİN KIYMETİNİ ANLADIM
Anneciğim, senin kiymetini daha iyi anladım, çünkü ben de küçükken çok sık rahatsızlanırmışım. Annem sabaha kadar nöbet tutarmış.  Ben de oğluma yaptım, özellikle bu kış atak geçirir diye... Geçen yıllarda ateşi çok çıkardı; 40 derece ateş! 3 gün boyunca uyumadan beklerdim. Oğlum iyi olsun, ben ömür boyu uyumadan beklerim. Onu çok seviyorum. Fedakarlık yaptığımı düşünüyorum. Keşke babamız da öyle olsaydı. Ailesi ve  kendi 2 çocuk istediklerini söylediler. Benim yerimde olsasanız yapar mıydınız? Asla! Zaten bu ilde yalnızım. Annemin yanına gitmek için neler vermezdim. Tayinimiz çıksa keşke...

Annem seni çok seviyorum... Hele anne olmak çok ama çok özel bir duygu. Çok güzel sana bakması. Oynamak istemesi, gezmek, eğlenmek çok güzel.

Canım, hayat bağım, Yağız’ım, yiğidim...

Tuba Kara