Türkiye'nin en iyi ebeveyn sitesi
Türkiye'nin en iyi ebeveyn sitesi
Yazı Boyutu:

O BAKIŞLAR HİÇ DEĞİŞMEDİ...

O BAKIŞLAR HİÇ DEĞİŞMEDİ...

Yıl 2001, Şubat’ın 26’sı, saat 10:45... Eşimin sancıları başlayınca hemen doktorunu arayıp hastaneye gittik. Gerçi sezaryen ile doğum yapacaktı, her şey ona göre planlanmıştı. Tam 1 günümüz vardı. Biz de hemen hastaneye gittik.


Doktor kontrolünden sonra hemen sezaryene alındı ve küçük kızım dünyaya geldi. Haber verdiklerinde çok sevindim. Dünyalar benim olmuştu. Küçük kızım, misafirimiz İlayda, dünyaya “Merhaba” dedi. Annemiz narkozun etkisinde olduğu için onu ilk ben gördüm. Sonra onları odamıza getirdiler... Ve annemiz yavaş yavaş kendisine gelince kızımızı kucağına verdiler ve ilk iletişimleri anne kız arasında başladı. Çok güzel bir şey bu.

İlayda yatarken gözlerimiz birbiri ile buluştu. İnanamadım, daha dikkatli bakışmaya başladık. Eşime “İnanamıyorum, kızımız bana bir bebek bakışı ile bakmıyor, sanki bana gözleriyle bir şeyler anlatmak istiyor gibi bakıyor. Kızımız çok iyi bir gözlemci ve araştırmacı olacak” dedim. Geçen zamanla birlikte bunu gerçekten gözlemledim ve haklı olduğumu gördüm...

Masmavi olan gözleri 6. ayından sonra bal rengine dönmeye başladı. Ama o bakışları hiç değişmedi...

Şimdi 4. sınıfa gidiyor. Ve aynı olgunlukla yolunda ilerlemeye devam ediyor... Umarım aynı şekilde de devam eder.

Canım kızım... Kızlarım...

Bu arada bir de zeytin gözlü kızım İrem Melis var. Neyse onunla ilgili bir izlenimimi de daha sonra anlatırım.

Neşeli günler... Mutlu yuvalar...

Tamer Topaloğlu

Siz de hikayenizi bize göndermek istiyorsanız
lütfen üye olmak için tıklayınız.
BENİM HİKAYEM BÖLÜMÜNÜN DİĞER KONULARI

Copyright 2007-2024 ® NETATÖLYE - Tüm hakları saklıdır. İzinsiz alıntı yapılamaz.