YOL ARKADAŞIM POFU!..

Pofu’yu ilk gördüğümde henüz 2 aylık bir bebekti. O sıralarda çalıştığım dergideki arkadaşlardan biri Pofu’yu, diğeri de kardeşi Pamuk’u sahiplenmişti. Fakat, bu sahiplenme çok kısa sürdü; bir baktım, Pofu’cuk işyerinin bahçesinde yapayalnız. Hemen alıp eve getirdim, 2 ay sonra da kardeşi Pamuk katıldı aramıza.

Bu güzel yavru kediler, meslekdaşlarımızın kedileri olan Hülya ile Paşa’nın ikinci döl yavrularıydı. Pofuduk Hatun ve Pamuk Paşa isimlerini onlara ben koydum. Pofu, sarı-kızıl renkte ve dişiydi. Pamuk ise beyaz ağırlıklı ve erkek. Aile oluvermiştik işte!

Bir yaşlarına yaklaşırken Pofu ile Pamuk da aile oluverdi, Pofu’cuk birbirinden güzel 4 yavru kedi doğurmuştu. Hem de bir gece sabaha karşı benim yatağımda! Meğer kediler en güvendikleri yerde yavrularlarmış. İlk yavrusunu doğurduğunu görünce, ben de doğuma katıldım ve Pofu’ya yardım ettim, Pamuk da doğum boyunca başucundaydı.

Sanırım ben, doğum mucizesini tam olarak Pofu’nun doğurma hikayesine tanıklık ettiğimde  farkettim. Ve ölüm olayının kaçınılmazlığını da iki hafta kadar önce bana yine Pofu’cuğum hatırlattı. 16 yıldır, neredeyse bir evlat gibi bakıp büyüttüğüm, yol arkadaşlarımdan biri olan Pofu’yu ne yazık ki, kaybettim!..

Son 1 aydır halinde tavrında bir gariplik vardı, üzerine bir ağırlık çökmüştü, gözleri “Ben artık  gidiyorum, hazırlanın” der gibi bakıyordu. Çok yaşlıydı tabii, ama insan sevdiklerini kaybetmeye yaşı kaç olursa olsun hazır olamıyor ki...

Ve Perşembe akşamı Pofu ölmeye yattı. Cumartesi gecesi sabaha karşı da öldü. 2 gün boyunca Pofu’yu sevdim, onunla hellalleştim. Sağlıklı, uzun ve mutlu yaşadığını düşünerek kendimi teselli etmeye çalıştım. 7 yaşındaki kızım Duru da “Pofu ölmesin, onu çok seviyorum” diyerek ağladı. Bu, Duru’nun ölümle ilk tanışmasıydı. Kızıma da Perşembe akşamından itibaren Pofu’nun artık gitmek istediğini, her canlının doğup büyüyüp yaşlanıp öleceğini anlattım.

Cumartesi günü,  ailece Tuzla Rehabilitasyon Merkezi’nin hayvan mezarlığına gittik ve Pofu’cuğumuzu gittiği yerde mutlu olmasını dileyerek uğurladık...

Siz de evinizde hayvan beslemiyorsanız bile, hayvanlara bir şekilde destek olun ve çocuklarınıza mutlaka hayvan sevgisini öğretin. Aşılama ve hijyen kurallarına dikkat edilmek şartıyla, hamileyken ya da bebekliyken hayvanınızı evden ayırmanıza hiç gerek olmadığını da lütfen bilin.

HER ÇOCUĞUN HAYVAN SEVGİSİNİ YAŞAYARAK ÖĞRENMEYE HAKKI VAR!

Çocuklar için hayvan sevmek ayrı bir önem taşır. Yapılan araştırmalar, evde hayvan besleyen çocukların bağışıklık sisteminin daha güçlü olduğunu ortaya koyuyor. İngiltere’de yapılan bir çalışmada, evde hayvan besleyen çocukların beslemeyenlere göre 18 gün daha fazla okula gittikleri saptanmış. Hayvan beslemenin en ideal yaşı ise 5-8 yaş arası. Çocukların yüzde 30’unun korkunca hayvanları sayesinde sakinleştiği, yüzde 28’inin aile içinde anlaşmazlıklar yaşadığı zaman hayvanın şefkatine sığındığı görülmüş.

HAYVAN BESLEMENİN ÇOCUKLAR İÇİN YARARLARI:
• Daha sakin olurlar.
• Olaylara ve kişilere karşı daha hoşgörülü ve ılımlı davranırlar.
• Sosyalleşmeleri daha çabuk ve daha sağlıklı gerçekleşir.
• Sorumluluk almayı daha erken yaşta öğrenmeye başlarlar.
• Sevmeyi-sevilmeyi öğrenirler.
• Dostluk kavramları gelişir.
• Duygularını paylaşabilirler.
• Öfkelerini giderebilirler.
• Sahiplenmeyi-bakım vermeyi-yardım etmeyi öğrenirler.
• Bağlılık duygusu geliştirebilirler.
• Empati yapmayı öğrenirler.
• Korkularını deneme yoluyla yenebilirler.
• Korumayı-korunmayı öğrenirler.
• Birşeyleri öğrenirken bir yandan da öğretmenin tadını yaşarlar.
• Bağımsız bir birey olma yönünde yol alırlar.
• Özellikle yaşamlarında kayıp ve/veya değişiklikler yaşandığında hayvanlar yerine koyma-paylaşma işini üstlenebilir.
• İnsanlar arası ilişkilerde öğrenmesi zaman alacak birçok duygu hayvanla kurulan ilişki yoluyla kazanılabilir.
• Başka bir varlığa ve onun gereksinimlerine saygı duymayı öğrenirler.
• Sabırlı olmayı, beklemeyi, isteklerini ertelemeyi öğrenirler.
• İçine kapanık hallerinden sıyrılabilirler.

ÇOCUĞA HAYVAN SEVGİSİ KAZANDIRMAK İÇİN...
• Hayvanları sevmiyorsanız, korkuyorsanız bile hayvanlarla ilgili olumsuz düşüncelerinizi çocuğunuza yansıtmamaya gayret edin, korkularınızı hissettirmeyin.
• Temizlik konusunda endişeleriniz varsa, bu konuda en az sorunlu hayvandan başlayın.
• Eve hayvan alın.
• Hayvanat bahçesine gidin.
• Çocuğunuza hayvanlar hakkında kitap okuyun, belgesel izleyin. 

EVE HAYVAN ALIRKEN BUNLARA DİKKAT!
• Hayvan almadan önce çocuğunuzun bu konuda ne kadar bilinçli olduğunu anlayın.
• Hayvanı almadan önce onunla ilgileneceğine, bakacağına dair bir anlaşma yapın ve bu konudaki sorumlulukları hatırlattıktan sonra isteğini tekrar gözden geçirmesini isteyin.
• 3 yaşından küçük çocuklar bir hayvanın sorumluluğunu alamazlar, hayvanı çocuğunuz için alacaksanız 3 yaşını geçmesini bekleyin.
• Çocuğunuzda hayvan alerjisi olup olmadığını araştırın.

HAYVANI ALDIKTAN SONRA...
• Hayvanın eve alışması sürecinde evdeki kişilerin eşyalarını koklatın.
• Başlangıçta hayvanla çocuğu yalnız bırakmayın.
• Hayvanı yatak odasına sokmamaya gayret edin.
• 2 yaşından küçük çocuklar hayvana zarar verebilir ve karşılığında hayvan da saldırganlaşabilir. Bu nedenle çocuktan önce evde hayvan beslemiyorsanız, bu işi 2 hatta 3 yaş sonrasına bırakmanız daha sağlıklı olacaktır.

HAYVANIN BAKIMINDA ÇOCUĞUN SORUMLULUĞU
Hayvanlara bakmak, gereksinimlerini karşılamak çocukların severek, isteyerek yaptıkları
işlerdir, en azından hayvan ilk eve geldiği dönemlerde ve çocuğunuz hayvanı olmasını çok istediğinde. Çocuklar hayvanlarına baktıkça işe yaradıklarını düşünürler ve haz duyarlar. Bu işi yapmak onlara önemli oldukları hissini verir, böylece özgüvenleri ve benlik saygıları artar.

Çocuklar hayvanlarının bakımını üstlenmek suretiyle sorumluluk almış olurlar ve duygusal tutarlılıkları oluşur. Hayvanlarına karşı duyarsız davranamazlar. Hayvana bir başkasının bakması halinde çocuklar bir süre sonra bu hayvandan sıkılıp başkasını isteyebilirler.

“Sevgi emektir, emek verdiğimiz şeyleri daha çok severiz.”